Ο Ιταλοί μάλλον θα χρησιμοποιήσουν το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου για να δώσουν «ένα χαστούκι» στη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο εκπροσωπούν οι ελεύθερες αγορές – επίσης στην Ευρωζώνη και στη Γερμανία.
«Η έλευση του προέδρου Obama στην Ελλάδα, η επίσκεψη των αρχαιολογικών χώρων, η γιορτή της δημοκρατίας που οργάνωσε, οι αντίστοιχες ομιλίες του και η ανάρτηση στο Λευκό Οίκο του βίντεο με την Ακρόπολη, δεν ήταν καθόλου τυχαία – αφού ο Αμερικανός έχει πλήρη συναίσθηση του ότι, η πατρίδα μας είναι πράγματι το λίκνο της Δημοκρατίας που σήμερα κινδυνεύει να χαθεί, από την άνοδο απολυταρχικών καθεστώτων.
Τυχαία δεν ήταν ούτε η επιλογή της Γερμανίας από ολόκληρη την υπόλοιπη Ευρώπη, αφού η μεγαλύτερη απειλή για τη Δημοκρατία στην ΕΕ είναι η πρωσική κυβέρνηση της χώρας – εάν συνεχίσει να επιβάλλει την πολιτική λιτότητας, επειδή την εξυπηρετεί όσον αφορά την απομύζηση των εταίρων της«
Άποψη
Οι Βρετανοί επέλεξαν να εγκαταλείψουν την ΕΕ, δίνοντας προτεραιότητα στα συμφέροντα της δικής τους χώρας και στο κλείσιμο των συνόρων τους. Οι Αμερικανοί εξέλεξαν τον κ. Trump, ο οποίος τοποθετεί στο επίκεντρο της πολιτικής του το συμφέρον των Η.Π.Α. – θέλοντας να αλλάξει τις διεθνείς συμφωνίες και να ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές.
Τα εθνικιστικά κόμματα στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Αυστρία, στη Φινλανδία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία και αλλού αυξάνουν συνεχώς την επιρροή τους, ενώ οι Ιταλοί καλούνται να αποφασίσουν στο δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου για το μέλλον της χώρας τους – όπου το βασικό τους θέμα δεν είναι τόσο η συνταγματική μεταρρύθμιση (άρθρο), όσο η παγκοσμιοποίηση και η παραμονή τους ή μη στην Ευρωζώνη.
Στα πλαίσια αυτά, εύλογα ανησυχούν οι χρηματαγορές, προσευχόμενες να ψηφίσουν ΝΑΙ οι Ιταλοί, αφού κινδυνεύουν τα δικά τους συμφέροντα – με την έννοια πως μέσω αυτών οι ελίτ διοικούν τον πλανήτη, επιβάλλοντας τις εντολές τους στους πολιτικούς που τις υπηρετούν έμμισθα. Το γεγονός αυτό φαίνεται καθαρά από την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ιταλίας (απόδοση δεκαετών ομολόγων), τα οποία είναι πλέον αρκετά υψηλότερα από αυτά της Ισπανίας (γράφημα).
Εξέλιξη επιτοκίων της Ιταλίας (γαλάζια καμπύλη) και της Ισπανίας (μπλε), σε σχέση με τα γερμανικά.
Η αγωνία τους έχει σχέση με το κατά πόσον οι Ιταλοί Πολίτες θα εξεγερθούν εναντίον της πολιτικής ελίτ της χώρας τους, όπως οι Βρετανοί στο παρελθόν και οι Αμερικανοί πρόσφατα – για το εάν θα βρεθεί δηλαδή ένα κόμμα που θα καταφέρει, υιοθετώντας ένα μείγμα απομονωτισμού, φόβου απέναντι στους ξένους και προστατευτισμού, να επηρεάσει εκείνες τις μερίδες του πληθυσμού που είναι οι μεγάλοι χαμένοι της παγκοσμιοποίησης (ανάλυση), εν προκειμένω επίσης της νομισματικής ένωσης.
Στα πλαίσια αυτά, εάν η πλειοψηφία των Ιταλών θεωρεί τον εαυτό της χαμένο από το ελεύθερο εμπόριο, από τα ανοιχτά σύνορα και από το ευρώ, τότε θα οδηγήσει στην εξουσία κόμματα που είναι εναντίον της Ευρωζώνης, του συστήματος και των ελίτ – πριν από όλα το κίνημα των πέντε αστέρων του γνωστού κωμικού. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό το γράφημα που ακολουθεί (πηγή) από το 2014, το οποίο είναι ακόμη επίκαιρο.
Επεξήγηση γραφήματος: Ο οριζόντιος άξονας αφορά τη μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ των παραπάνω χωρών, από το 2008 έως το 2013. Ο κάθετος άξονας αναφέρεται στο ποσοστό του πληθυσμού που θεωρεί πως το διεθνές εμπόριο αύξησε τους μισθούς των εργαζομένων στο κράτος του.
Με βάση το γράφημα, διαπιστώνεται πως υπάρχει μία θετική σχέση μεταξύ της εξέλιξης του ΑΕΠ και της τοποθέτησης των Πολιτών απέναντι στο διεθνές εμπόριο – άρα στην παγκοσμιοποίηση. Στο επάνω μέρος η πλειοψηφία των Πολιτών στις αναπτυσσόμενες οικονομίες όπως η Κίνα, το Βιετνάμ και η Ινδονησία, το ΑΕΠ των οποίων αυξήθηκε σημαντικά, τάσσονται υπέρ της παγκοσμιοποίησης.
Αντίθετα στο πιο κάτω αριστερό μέρος του γραφήματος, στην τελευταία θέση, εμφανίζεται η Ιταλία – οι Πολίτες της οποίας έχουν τη χειρότερη δυνατή άποψη, όσον αφορά το ελεύθερο εμπόριο και την παγκοσμιοποίηση, θεωρώντας πως βλάπτουν το βιοτικό τους επίπεδο. Ακολουθούνται δε από τους Ιάπωνες, από τους Γάλλους, από τους Αμερικανούς και από τους Έλληνες.
Περαιτέρω, το αποτέλεσμα μίας ακόμη έρευνας (γράφημα), όπου ρωτήθηκε ο πληθυσμός εάν το εμπόριο με τις άλλες χώρες δημιουργεί θέσεις εργασίας στη δική τους, ήταν παρόμοιο – με την Ιταλία στην τελευταία θέση, αφού μόλις το 13% Πολιτών της απάντησαν θετικά. Ξανά δε ακολουθούν η Ιαπωνία, οι Η.Π.Α. και η Γαλλία – οπότε δεν πρέπει να έχουμε μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με τις προοπτικές της κυρίας Le Pen, εκτός από αυτές του κ. Renzi.
Επεξήγηση γραφήματος: Δημιουργεί το ελεύθερο εμπόριο θέσεις εργασίας στη χώρα σας;
Συμπερασματικά λοιπόν δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία σχετικά με το ότι, η πλειοψηφία των Ιταλών είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης – όπως επίσης οι Πολίτες των περισσοτέρων ανεπτυγμένων οικονομιών της Δύσης. Βέβαια, στις 4 Δεκεμβρίου δεν διεξάγονται εκλογές στη Ιταλία, αλλά ένα απλό δημοψήφισμα – το οποίο όμως πιθανότατα θα χρησιμοποιήσουν οι Πολίτες για να δώσουν με τη σειρά τους «ένα χαστούκι» στη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο εκπροσωπούν οι ελεύθερες αγορές.
Το «χαστούκι» θα αφορά επίσης την Ευρωζώνη και άρα τη Γερμανία, αφού οι Ιταλοί γνωρίζουν πολύ καλά πως είναι αδύνατον να επιβιώσουν αξιοπρεπώς εντός της, λόγω της πολιτικής «φτωχοποίησης του γείτονα» (μερκαντιλισμός) που ακολουθεί η πρωσική κυβέρνηση – κάτι που, εφόσον συμβεί, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, οδηγώντας στη διάλυση της νομισματικής ένωσης. Κάτι ανάλογο έκαναν οι Έλληνες στο παρελθόν, ψηφίζοντας ΟΧΙ κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες – είχαν όμως την ατυχία να μην τους σεβαστεί κυβέρνηση τους, η οποία προέβη στη μεγαλύτερη κυβίστηση όλων των εποχών.
.
