Σε όλα τα δελτία ειδήσεων του Σαββάτου, έπαιξε ακριβώς το ίδιο θέμα. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, να προσέρχεται πεζός στο Μέγαρο Μαξίμου. Όλως τυχαίος δημοσιογράφος της ΝΕΤ που ήταν εκεί(!!!) προτάσσει το μικρόφωνο και τον στριμώχνει με την  σκληρή του ερώτηση. «Εργάζεστε και το Σάββατο;». Και με το ύφος ανθρώπου που πασχίζει όσο κανένας άλλος στον πλανήτη, απαντά ο πρωθυπουργός: «Δεν υπάρχουν Σάββατα. Υπάρχει πολλή δουλειά και λίγος χρόνος».

Ο πολιτικός, με τους λόγους και τις πράξεις του, δεν περιγράφει τόσο αυτό που έχει στο μυαλό του, αλλά κυρίως αποδεικνύει και επιβεβαιώνει την εκτίμηση  του προς τον κόσμο. Για την ακρίβεια την εκτίμησή του προς το μυαλό του κόσμου. Για άλλη μια φορά πολιτικός αυτής της έρμης χώρας, καταφεύγει σε φτηνό εντυπωσιασμό, για να αποδείξει κάτι που ούτε καν έχει τεθεί ως ερώτημα, από λογικούς ανθρώπους.

Συνήθως  οι πρωθυπουργοί εισέρχονται στο Μέγαρο Μαξίμου, μέσα στα θωρακισμένα αυτοκίνητά τους, τα οποία παρκάρουν ακριβώς στα σκαλιά του μεγάρου. Οι κάμερες είναι έξω από τον περίβολο του κτηρίου. Τα όποια πλάνα έχουμε είναι μακρινά και δείχνουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό να ανεβαίνει τα σκαλιά για να πάει στον «χώρο εργασίας του».

Το προχτεσινό Σάββατο, είχαμε μια σειρά «τηλεοπτικών» συμπτώσεων. Το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο σταμάτησε λίγο πιο κάτω, ο πρωθυπουργός εξήλθε του οχήματος και βάδισε μέχρι την πόρτα του Μεγάρου. Εκεί όλως τυχαίως έτυχε να βρίσκεται λαγωνικό της ΝΕΤ. Και αντί άλλης ερώτησης για μια σειρά θεμάτων που βασανίζουν εκατομμύρια πολιτών, έκανε την τομή στην ενημέρωση ρωτώντας, μάλλον διαπιστώνοντας, ότι «είναι Σάββατο…» αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι «άθλος», που ο πρωθυπουργός είναι εκεί τέτοια ώρα. Ο δε πρωθυπουργός με ύφος, ήρωα, που κατάφερε Σαββατιάτικα να σπάσει μια συνήθεια αιώνων, απαντά στην αιχμηρή ερώτηση, καταφέρνοντας (έτσι νομίζει), να χτίσει την εικόνα του άοκνου δουλευτή για το συμφέρον του ελληνικού λαού, εννοείται.  Το είδαμε και αυτό. Να γίνεται είδηση ότι ο πρωθυπουργός μιας χώρας σε έκτακτες συνθήκες πάει στο γραφείο του Σάββατο!

Φτηνά τεχνάσματα, κακοπαιγμένα, με κακή σκηνοθεσία και επιφανειακό σενάριο. Ούτε αυτό δεν είναι ικανοί να κάνουν. Να στήσουν μια παράσταση αντάξια της επικοινωνιακής εποχής μας. Προχειροδουλειές της αρπακόλας, χωρίς έμπνευση, γραμμένα και στημένα στο γόνατο, αν όχι στον αστράγαλο.

Θα πει κανείς, «έχει τόση σημασία όλο αυτό; Ο Σαμαράς δεν είναι εκεί για το σόου, αλλά για κάτι πολύ πιο σοβαρό». Αν αυτός και το επιτελείο του δεν είναι ικανοί να στήσουν επιτυχώς, (έστω να αντιγράψουν από το εξωτερικό), το απλό, δεν είναι ικανοί να κάνουν και το πιο σύνθετο. Αν αυτός και το επιτελείο του, καταφεύγουν σε φτηνιάρικα πλασαρίσματα, υποτιμούν την δουλειά τους, τον εαυτό τους, τον κόσμο που απευθύνονται. Και σίγουρα την κρισιμότητα της κατάστασης.

Και εμπάς περιπτώσει, δεν έχουμε αντίρρηση να μας δουλεύουν, αλλά τουλάχιστον ας το κάνουν καλά. Στην τελική ας δουν μερικές ταινίες του Χόλυγουντ, για να παραδειγματιστούν. Αλλά νομίζω σε συνθήκες Χόλυγουντ, ο Σαμαράς δεν θα ήταν πρωθυπουργός, χώρας υπό χρεοκοπία, ακόμη και στην πιο φτηνή κωμωδία.

Άρθρο του Θύμιου Καλαμούκη
ΠΗΓΗ