Η φωτογραφία είναι από απόδειξη συναλλαγής με την Εμπορική Τράπεζα, χθες, Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012. Όπως θα έχει παρατηρήσει ήδη ο οξυδερκής αναγνώστης, ενδεχομένως με μια ανησυχητική αίσθηση οικειότητας, στο κάτω μέρος του γραμματίου είσπραξης έχει εκτυπωθεί το ισοδύναμο του ποσού της συναλλαγής (200 ευρώ) σε δραχμές, ήτοι 68.150 δρχ.

Για πολλούς λόγους μπορεί να φανταστεί κανείς ότι η τράπεζα εισήγαγε αυτή τη δεύτερη αναγραφή σε ένα μυθικό (με την έννοια ότι δεν υπάρχει και είναι αποκλειστικά αντικείμενο αφηγήσεων, προβολών και φόβων) νόμισμα. Μπορεί να είχε πιστέψει κάποιες φήμες ότι η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν βέβαιη και σε αυτήν την περίπτωση εξίσου βέβαιη θα ήταν και η αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή νομισματική οικογένεια και έτσι να προσάρμοσε αναλόγως τους εκτυπωτές των υποκαταστημάτων της· ευτυχώς, και τα δύο αυτά ενδεχόμενα αποφεύχθηκαν και έτσι οι εκτυπωτές χρειάζονται πάλι ορθολογική προσαρμογή.

Μπορεί, από κάποιο πρόβλημα στο λογισμικό οι εκτυπωτές να επέστρεψαν στις προ δεκαετίας ρυθμίσεις, όταν μαζί με το καινοφανές τότε ευρώ αναγράφονταν και οι τιμές σε δραχμές, ώστε οι συναλλασσόμενοι να αποκτούσαν μια οπτική και άμεση αντίληψη της ισοτιμίας μεταξύ του τότε παλαιού και του νέου ακόμη νομίσματος.

Μπορεί όμως να ισχύει το χειρότερο, το αποτρόπαιο ενδεχόμενο. Η Εμπορική Τράπεζα και ποιος ξέρει πόσοι ακόμη, να γνωρίζουν πως παρ’ όλες τις κυβερνητικές προσπάθειες τριών ήδη ετών, παρ’ όλες τις συνετές επιλογές του εκλογικού σώματος, παρ’ όλη την προγραμματική δέσμευση Σαμαρά πως ««το νόημα της επαναδιαπραγμάτευσης δεν είναι η αλλαγή των στόχων, αλλά η αλλαγή όσων εμποδίζουν της επίτευξή τους», τελικά ο Αρμαγεδδών που όλοι λένε πως περιμένει την Ελλάδα σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή, να μην είναι πλέον απλώς πολύ κοντά μας· να είναι τόσο βέβαιος ώστε το συμπαθές χρηματοπιστωτικό ίδρυμα να έχει αρχίσει ήδη την εξοικείωση των πελατών του με την θλιβερή ισοτιμία της ήττας. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού του ολέθρου.

Η απώλεια του ευρωπαϊκού οράματος, της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας, θα είναι το συμβολικό αντίστοιχο της πραγματικής απώλειας: του βιοτικού μας επιπέδου, των προνομίων μας, της πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής οικονομικής μας ευημερίας. Θα ζούμε πλέον όπως τα ζόμπι της δυσοίωνης κινηματογραφικής μυθολογίας: δυσκίνητοι, χωρίς προσωπικότητα, θα αναζητούμε με το αστείο και μηχανικό μας βάδισμα μια προσομοίωση, μια θολή αντανάκλαση των χαμένων μας αγαθών, χωρίς πραγματικά να μπορούμε να τα αποκτήσουμε ή να τα απολαύσουμε , απλώς θα μιμούμαστε τη χρήση τους, σε ένα αποκαλυπτικό τοπίο μετά την καταστροφή, όπου τίποτε ανθρώπινο, πολιτισμένο, ευρωπαϊκό δεν θα έχει πλέον σημασία, παρά μόνον η προνεωτερική, ανορθολογική επιβίωση.

Η πρωτοβουλία της Εμπορικής Τράπεζας μας προετοιμάζει λοιπόν σε αυτήν την περίπτωση για τη φρίκη που θα ζήσουμε: όταν σαν ζωντανοί νεκροί της ευρωπαϊκής οικογένειας, σαν αυτό που είμαστε και μοιάζει με αυτό που ήμασταν αλλά δεν είμαστε πια, θα συναλλασσόμαστε πλέον σε δραχμές.

Το είδαμε ΕΔΩ