Το τελευταίο διάστημα όσο και να θέλει κανείς να συντηρήσει την ψευδαίσθηση πως έχουμε ακόμη δημοκρατία, συνέβησαν ορισμένα περιστατικά που γκρεμίζουν αυτόν τον…μύθο. Πολίτες κατήγγειλαν ότι βασανίστηκαν στην ΓΑΔΑ, αλλά ο υπουργός κ. Δένδιας, διαψεύσει κάτι τέτοιο. Δημοσιογράφοι της κρατικής τηλεόρασης “τολμούν” να αμφισβητήσουν του υπουργό και η εκπομπή τους κόβεται από τον διευθυντή ειδήσεσων, έναν μεγαλοδημοσιογράφο με εξειδίκευση στα σκουπίδια. Βέβαια, οι δύο “άτυχοι” δημοσιογράφοι δεν έβγαλαν από το κεφάλι τους το ότι στην ΓΑΔΑ γίνονται βασανιστήρια, αφού υπήρχε η ιατροδικαστική έρευνα που μάλιστα πρότεινε ποινική δίωξη. Μέχρι και κοτζάμ Guardian ασχολήθηκε με αυτή την κατάντια.

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν, ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, συλλαμβάνεται μέσα στο σαββατοκύριακο, μόνο και μόνο επειδή δημοσίευσε μια λίστα, που είχαν χρέος οι δικαστικές αρχές να λυσσάξουν απέναντι στα πολιτικά πρόσωπα που την…έχασαν, για να την εμφανίσουν. Μερικές μέρες ακόμα πιο πίσω, συλλαμβάνεται ο διαχειριστής σελίδας-παρωδίας στο facebook, με την ονομασία “Άγιος Παστίτσιος”, με την κατηγορία της βλασφημίας. Μια θεατρική παράσταση με τον τίτλο “Corpus Christi” αδυνατεί να διεξαχθεί υπό κανονικές συνθήκες, επειδή χριστιανοταλιμπάν και νεοναζί σε αγαστή συνεργασία, δημιουργούν πρόβλημα στο θέατρο, τους συντελεστές και τους θεατές του έργου. Τελικά το θεατρικό δεν αντέχει και σταματάει τις παραστάσεις του.

Τα πογκρόμ κατά μεταναστών αυξάνονται καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας, με το Υπουργείο Προ.Πο. να μην παίρνει καμία θέση και φυσικά ν’ αφήνει τους αυτόκλητους υπερασπιστές της τάξης να αλωνίζουν για “να κερδίσουν το πεζοδρόμιο”. Τα ελληνικά καθεστωτικά ΜΜΕ σιωπούν για όλες αυτές τις περιπτώσεις, αφού γίνεται απλή αναφορά των γεγονότων σ’ επιφανειακό επίπεδο και κρατούν ίσες -δήθεν- αποστάσεις, κατασκευάζοντας την θεωρία των δύο άκρων. “Ευυπόληπτες” εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, δημοσιεύουν άρθρα σαν αυτό και αυτό. Πρέπει να στηρίξουν τα αφεντικά τους, αφού εκείνα (π.χ. Μπόμπολας και Αλαφούζος) λειτουργούν υπεράνω κυβερνήσεων και βέβαια εσκεμμένα συνδέουν τις διαδηλώσεις με την “βία της ακροαριστεράς”, ώστε να αποθαρρύνουν κι άλλο τους πολίτες να αντιδράσουν στις βάρβαρες πολιτικές.

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα πουν, “εδώ έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα” κι αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, αφού θεωρώ αιτία της παρακμής την ακρωτηριασμένη αντίληψη περί τι τελικά είναι σημαντικό. Η Τέχνη, η ελευθερία έκφρασης, ο σεβασμός στην διαφορετικότητα, η ανεκτικότητα σε άλλες κουλτούρες, η γνώση των δικαιωμάτων και η φροντίδα όλων αυτών, είναι χαρακτηριστικά που πρέπει να διαφυλάσονται σε μια κοινωνία που καυχιέται για δημοκρατική.

Γύρνα πλευρό, δημοκρατία έχουμε. Αλλά η ποιότητά της είναι αντίστοιχη ενός λαού που κοίταγε μια ζωή την πάρτη του, χωρίς καμία ευαισθησία για τον διπλανό του, αδιαφορώντας για οτιδήποτε ξεφεύγει από το γνωστικό του πεδίο. Μια δημοκρατία ανάπηρη.

ΠΗΓΗ STRANGE JOURNAL