Αδιαμφισβήτητα Φασισμός είναι ΚΑΙ το να μη σου επιτρέπεται να αρθρώσεις διαφορετική άποψη. Τι γίνεται όμως όταν ακούγονται δέκα διαφορετικές πολιτικές απόψεις ελεύθερα, χωρίς την Αρετή ώστε να καταλήξουμε ως προς το πια από αυτές είναι η ορθά δικαιότερη και εν τέλει να την υιοθετήσουμε ως μπουσούλα και στάση ζωής ;

Η φράση
κρύβει μια τεράστια παγίδα – παρεξήγηση που συχνά προσπερνάτε χωρίς ουσιαστικά να βγει κάτι εποικοδομητικό. Ποιο το νόημα άλλωστε της γνήσιας πολιτικής σκέψης αν ο κάθε ένας αρκείτε στο να μένει ένας idiot-ιδιώτης της άποψης του, όταν αυτή στερείτε *φυσικού δικαίου* ;

Να λες την άποψη σου ελεύθερα ναι, αυτό είναι το ήμισυ του παντός, το υπόλοιπο μισό της πλήρωσης είναι η κριτική σκέψη. Να μπορείς να ξεχωρίσεις το δικαιότερο, εφόσον δεν υπάρχει επ αυτού καλύτερο αντεπιχείρημα, να το υποστηρίξεις και τελικά να συμφωνήσεις μετον συνομιλητή κάτω από μια κοινή αναθεωρημένη πλέον συνισταμένη ώστε το ίδιο θέμα να μην ξανά έρθει στην επιφάνια τουλάχιστο όπως πριν. Το ψέμα είναι φασιστικό και η αλήθεια το μόνο δραστικό αντίδοτο.

Η κατεστημένη εξουσία όλων των αντιπροσώπων μας (ΜΜΕ και λοιπών πολιτικών οδοδεικτών) έχει φροντίσει να το ξεχάσουμε όλο αυτό εν είδει τηλεοπτικού χρόνου και fastfood επιμόρφωσης! Μήπως όμως είναι και ένα βασικό εργαλείο επιβολής τους πάνω σε ένα σκοπίμως διαιρεμένο κοινό ;

Ας δούμε σύντομα τι μας μαθαίνει το παρελθόν επ αυτού.

Έχουμε μια βαριά κληρονομιά που μας δείχνει ότι από αρχαιοτάτων χρόνων οι πρόγονοι μας προβληματίστηκαν και με το παραπάνω σε τέτοια ζητήματα. Αρκεί να δει κανείς και μόνο την απολογία του Σωκράτη για να καταλάβει τη διαφορά στη συγκρότηση της σκέψης και τη διαφορετική φιλοσοφία ζωής ως προς την έννοια και τη δυναμική του διαλόγου.

Η απολογία του Σωκράτη ξεκινά λέγοντας (νοηματικά)

Στα συμπόσια (ως θεσμική κουλτούρα) έβαζαν κάτω ένα θέμα και στο τέλος όλοι έφευγαν διαφορετικοί. Επειδή με επιχειρήματα και ανώτερη αρχή το δίκαιο, έβρισκαν το ιδανικό και το ακολουθούσαν ως μπουσούλα μέχρι και εφόσον αυτό αντικρουστεί επαρκώς ώστε να χρήζει αναθεώρησης.

Απέραντη ποιοτική διαφορά καθώς εμπεριέχει τη γνώση πως η αλήθεια είναι μια, ενώ το ψέμα κατασκευάζεται. Και εδώ είναι που δέχτηκε πλήγμα η ηθική μας. Δεν γνωρίζουμε ή δεν είναι αυτοσκοπός το να γίνει ο καθένας μας φορέας ηθικού δικαίου, δάσκαλος και μαθητής ταυτόχρονα. Κάτι σαν *επιστημονική μέθοδο* στη διαλογική!

Έτσι οι Δημοκρατίες τους πήγαιναν μπροστά. Με τις δίκαιες γνώμες και Όχι με τις γνώμες που έχουν πάντα δίκαιο...

είπε κάποιος.
Να προσεγγίσουμε την αισθητική και τους διαλόγους μας με βάση το δικαιότερο , στις συνειδήσεις μας το αντίθετο και κάτω από αυτό για αρχή να συμφωνήσουμε.

Ειδάλλως το χάος θα μας θυμίζει ότι η Δημοκρατία είναι απλά ένα εργαλείο, ένας καθρέπτης με εμάς ως επιμέρους κομμάτια του και τίποτα παραπάνω. Δεν είναι καλή ή κακή από μόνη της. Όταν επιβάλουμε τον εαυτό μας σε μια ατελείωτη κενοδοξία, μέσα από επί ματαίω ατέρμονους διαλόγους που μας διαιρούν για να βασιλεύουν άλλοι, τότε ως καθρέπτης θα λειτούργει αυστηρά παραμορφωτικά και για τον καθένα μας ως αυτόνομη οντότητα αλλά και ως κοινωνικά πολίτικο σύνολο.. Πολιτικά φασιστικό, με ατελείωτες… αδέσποτες γνώμες!

-------------------------------------------------------------------
*Φυσικό δίκαιο
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%...B1%CE%B9%CE%BF

*Επιστημονική μέθοδος
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%...B4%CE%BF%CF%82

Dim Papatrexas