Είναι αργά τη νύχτα, έχω τελειώσει τις δουλειές μου και διαβάζω για την Κύπρο. Πραγματικά, είναι αδύνατον να βγάλω κάποιο συμπέρασμα από όλα αυτά που διαβάζω. Δεν ξέρω τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέματα. Πρόκειται για την απόλυτη σύγχυση. Για εμένα τουλάχιστον.

 Είναι προφανές πως η προπαγάνδα κάνει πάρτι αυτές τις ημέρες.

Αναλύσεις επί αναλύσεων, επιστολές, κόντρα επιστολές, φωνές, ουρλιαχτά, προδότες, πατριώτες, έχει χαθεί η μπάλα.

Ρώσοι, Γερμανοί, η Τρόικα, τραπεζίτες, ολιγάρχες, καλές και κακές τράπεζες, καταθέσεις, κοιτάσματα, υδρογονάνθρακες και μέσα σε όλα αυτά η Κύπρος.

Να πω «η Κύπρος μας»; Μήπως είναι λαϊκισμός; Μήπως είναι εθνικισμός; Μήπως δεν πρέπει; Μήπως θα με μαλώσουν τα παλικάρια που είναι στο payroll των Βγενόπουλων και προσποιούνται τους δημοσιογράφους και τους πνευματικούς ανθρώπους που δίνουν συμβουλές στην πλέμπα;

Ρε άι στο διάολο ζώα!

Η Κύπρος μας λοιπόν.

Ένα πράγμα που σκέφτομαι είναι πως, αν οι Ελλαδίτες δεν είχαν γονατίσει, τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά σήμερα για την Κύπρο.

Βέβαια, έχουμε τεράστια ευθύνη για τη σημερινή μας κατάντια. Μας δόθηκαν πολλές ευκαιρίες τα τελευταία τρία χρόνια. Αποδειχτήκαμε λίγοι. Και παρτάκηδες.

Δεν με παρηγορεί το γεγονός πως και οι Κύπριοι δεν ευτύχησαν ιδιαίτερα με τους πολιτικούς τους ηγέτες. Μακάρι να είχαν επιλέξει πιο άξιους. Θα τους ήταν πολύ χρήσιμοι σήμερα.

Έχω την εντύπωση πως αμφότεροι ψηφίζουμε όλους τους ξεπουλημένους. Και κοιμόμασταν όρθιοι.

Δεν πρόκειται για τις τράπεζες. Το κόλπο είναι για να πατήσουν γερά στην Κύπρο με τις εταιρείες τους . Γερμανοί, Ρώσοι, Αμερικανοί; Όλοι μαζί; Ξέρουμε πως αυτό είναι το σχέδιο. Μαζί με την παράδοση των κατεχόμενων στην Τουρκία.

Δεν έχω καμιά συμβουλή να δώσω στους Κύπριους, αν και το φτωχό μυαλό μου λέει πως πρέπει η Κύπρος –όπως και η Ελλάδα- να βγει από το ευρώ.

Αυτές τις ημέρες, θα ήθελα να ήμουν πιο δυνατός. Θα ήθελα να είμαι ο Σούπερμαν. Ή ο Ωνάσης. Για να μπορέσω να τους βοηθήσω.

Τόσοι Έλληνες «εθνικοί ευεργέτες» και «πατριώτες», κανείς δεν έκανε μια κίνηση για την Κύπρο. Σκυλιά που περιμένουν το κομμάτι τους. Και πολλοί απ’ αυτούς έχουν ευθύνη για την χρεοκοπία της Κύπρου. Και της Ελλάδας.

Χωρίς γεωπολιτικές αναλύσεις, χωρίς «λογικές» σκέψεις και επιχειρήματα, αλλά μόνο με το συναίσθημα και με το στομάχι, εγώ είμαι με τους Κύπριους.

Όχι με τον Αναστασιάδη, ούτε με τον Χριστόφια. Με τους Κύπριους.

Είμαι με τους Κύπριους ολόκληρος. Από την κορυφή ως τα νύχια.

Έτσι, για την αλητεία.

Και για την πατρίδα.

Που την ξεσκίσαμε.

ΠΗΓΗ