Υπάρχουν τόσοι πολλοι αυτή τη στιγμή που πιστεύουν πως στις 22 Δεκέμβρη θα είναι κάτι αλλιώτικο επειδή προηγήθηκε ένα θαύμα στις 21... Ανθρωποι σε όλο τους το μεγαλείο που περιμένουν τη σωτηρία τους έτοιμη σ΄ενα πιάτο και μασημένη, παραμυθιασμένοι πως είναι κάτι σπουδαιότερο από τους υπόλοιπους, κι άλλοι που εύχονται να γίνουν όλα ρημαδιό αλλά να επιζήσουν μόνο εκείνοι. Ανθρωπε, ο φιλοτομαρισμός σε όλο του το μεγαλείο. Χειρότερα δεν γίνεται....

Άντε καλό μήνα σε όλους. Τι εύχεστε? Να επαληθευτεί η περίφημη 21η Δεκεμβρίου ή να παραμείνουμε όπως είμαστε? Ελάτε τώρα... ας το παραδεχτούμε, στη κατάντια που έχει φτάσει ο ανθρώπινος πολιτισμός, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί  είναι να παραμείνει ως έχει. Αυτό ναι, είναι σενάριο φρίκης. Μεταξύ μας μια οποιασδήποτε μορφής αποκάλυψη, θα μας έβγαζε κι από τη πλήξη, δεν θα είχαμε υποχρέωση να πληρώσουμε και φόρους και μπορεί να καιγόταν και το μπουρδέλο του γείτονα που μας τα σπάει συνέχεια, έτσι? Ασε που δεν θα ημασταν υποχρεωμένοι να πάμε στη δουλειά ούτε καν να σπάμε το κεφάλι μας που θα βρούμε λεφτά για τη ΔΕΗ...

Ενταξει δεν λέω πως είμαστε τόσο αναίσθητοι αλλά....

Με κάποιο τρόπο δεν πρέπει να καθαριστεί το σκουπιδαριό?  Ο πλανήτης υποφέρει σε βαθμό μαρτυρίου πλέον από την ανθρώπινη παράνοια. Δεν περιμένουμε την αποκάλυψη των ζόμπι. Τα ζόμπι είναι ήδη εδώ. Κοιτάξτε απλά ένα δελτίο ειδήσεων ή μια συνάντηση του γιουρογκρουπ!

Δεν περιμένουμε την άφιξη του μεγάλου Κακού. Ζούμε μαζί μ΄αυτό. Το καθαρό κακό, στην αρχέτυπη μορφή του. Δείτε απλά τα κτήνη που τη παίζουν παρακολουθώντας βιασμούς βρεφών, δείτε τα μπουρδέλα που οικογενειάρχες σε παραλλαγή Χαυντ-Τζεκυλ βγάζουν τις ανωμαλίες τους πάνω σε ταλαίπωρα κορμιά έρμαια ενός δουλέμπορου, της πρέζας τους, της απόλυτης εξαθλίωσης. Δείτε τα σκορπισμένα στους δρόμους αγόρια και κορίτσια που σέρνονται σαν φαντάσματα ψάχνοντας για τη δόση τους. Δείτε πόσα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε κατάσταση πολέμου, ομηρίας, φυλάκισης, βασανιστηρίων πείνας ή απόλυτης εγκατάλειψης. Δείτε πόσα εκατομμύρια ζωντανά βασανίζονται, ζουν σε συνθήκες φρίκης, σφάζονται ή γίνονται πειράματα αίσχους και φρίκης σε χέρια παρανοϊκών επιστημόνων. Δείτε τι σκατά ταΐζουμε τα παιδιά μας, τι βρωμιά αναπνέουμε, τι πειράματα κάνουν με τις ζωές μας. Δείτε ανθρώπους να εγκληματούν από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη, για λόγους θρησκευτικούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς, παιχνίδια κέρδους ή απλά παιχνίδια διεστραμμένων και απόλυτα απάνθρωπων μυαλών.

Χρειάζονται σελίδες ολόκληρες για να φτιάξει κάποιος μια απλή περίληψη της παράνοιας που επικρατεί σε όλο το πλανήτη. Της κάθε σχιζοφρενικής αυτοκαταστροφικής συνήθειας του ανθρώπου. Βιβλία ολόκληρα για να περιγράψουν τα έργα και τις ημέρες των κολασμένων, που έχουν συνηθίσει τα πάντα. Έχουν συνηθίσει να ζουν και να συμβαδίζουν με οποιαδήποτε μορφή φρίκης υπάρχει γύρω τους. Έχουν συνηθίσει να επιβιώνουν σε ένα χωρίς τέλος παιχνίδι λατρείας και μίσους του ειδους τους.

Αυτή τη στιγμή αν διαβάσει κανείς τα μυαλά των ανθρώπων, αν μπει βαθιά στη ψυχή τους ακόμα και τώρα που μια ιδέα παγκόσμιας κατάρρευσης φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη, ελάχιστοι αναρωτιούνται πόσο έφταιξαν. Η πλειοψηφία νοιώθει μια ελπίδα πως αρκεί να επιβιώσουν μερικές δεκάδες, αλλά μέσα σ΄αυτούς τους ελάχιστους να είμαι ΕΓΩ και όλα καλά.

Κοιτάξτε τους πως σχηματίζουν στο μυαλό τους το τέλος. Πόσες αηδίες κυκλοφορούν και κατασκευάζουν κατηγορίες εκλεκτών που θα διασωθούν. Πόσοι ονειρεύονται πως είναι οι ξεχωριστοί που ο τάδε θεός θα τους λυπηθεί και θα τους διασώσει ενώ οι υπόλοιποι θα γίνονται στάχτη. Κοιτάξτε πόσοι ελπίζουν με τσαπατσούλικα και βιαστικά "μερεμέτια" να ξεγελάσουν ακόμα και τους θεούς τους. Έγινα καλό παιδί τώρα. Είμαι πιστός, είμαι αγνός, ανακάλυψα τα μυστήρια του κόσμου, ναι,ναι το ομολογώ ήμουν αμαρτωλός καΙ μετάνιωσα ή..... οπς εκεί που καθόμουν στον υπολογιστή και τσατάριζα μου ήρθε η φώτιση κι έκατσε πάνω στο πληκτρολόγιο. Ειδικά σε μένα και σε πεντε έξι γνωστούς γιατί είμαστε και γαμώ τα παιδιά.

Κοιτάξτε πόσοι πληρώνουν λεφτά για να τους πει κάποιος την αλήθεια. Πόσες επίσημες κι ανεπίσημες ενορίες κάποιου θεού, κάποιου σοφού, κάποιου εκλεκτού τέλος πάντων γεμίζουν τα παγκάρια τους από ηλίθιους, εγωιστές, ψωνισμένους που πιστεύουν πως θα τη σκαπουλάρουν εισπράττοντας κάποιο πιστοποιητικό ψυχικής καθαρότητας.

Παρατηρείστε πόσοι ειδήμονες της ανθρώπινης σωτηρίας έχουν ξεφυτρώσει παντού οι οποίοι δείχνουν "τον άλλο δρόμο" ανέγγιχτοι από τη βρωμιά του δρόμου, καθαροί από ξίδια και πρέζες, αυτάρκεις εισοδηματίες που δεν έχουν καν ανάγκη να πάνε να βγάλουν ένα μεροκάματο του τρόμου, φωτισμένα μυαλά εξ αποκαλύψεως που συμβουλεύουν πως να τρώμε, πως να μιλάμε, πως να αναπνέουμε, πως να αγαπάμε, πως να κάνουμε αυτοκάθαρση για όταν έρθει η μεγάλη ώρα της αρπαγής των πιστών. Ιδιοι κι απαράλλαχτοι με τους άλλους που ξερνάνε συνέχεια νόμους, τάξη, επιβολή, καταστολή κάθε ατομικής σκέψης για να οδηγήσουν τα κοπάδια στον απόλυτο έλεγχο και εξάρτηση.

Ο μήνας της υποτιθέμενης μεγάλης αλλαγής βρίσκει εκατομμύρια ανθρώπους φυλακισμένους σε ένα απάνθρωπο σύστημα κι εκατομμύρια άλλους να ασχολούνται με τη προσωπική τους διάσωση και δικαίωση. Κι όλα σε μια γρήγορη περίληψη γιατί έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Στα γρήγορα πρέπει να μας κάνουν κιμά, στα γρήγορα πρέπει να γίνουμε γκουρού όσοι θέλουμε να ξεφύγουμε. Ότι αρπάξει το αυτί μας, ότι μας πει ο παραδίπλα, ότι είναι πιο πιασάρικο και βολικό ανά περίπτωση....

Ονειρεύομαι κι εγώ ένα είδος καταστροφής. Εκείνο το κλασικό, παλιό και καλά δοκιμασμένο. Ένα κατακλυσμό να ξεβρομίσει η γη. Να διώξει όλη τη σαβούρα. Κι εγώ μέσα. Κι όποιος ξέρει καλό κολύμπι ας βγει στην επιφάνεια. Ένα γερό ταρακούνημα για να συνειδητοποιήσουμε ακαριαία τη φτώχεια μας τη μιζέρια μας και να μπορέσουμε να τσεκάρουμε αν υπάρχει κάτι αλλιώτικο από αυτή μέσα μας. Βλέπω όλους αυτούς που μιλάνε για τη σωτηρία της ψυχής και ένα αλλιώτικο τρόπο αντίληψης των πραγμάτων κι αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς τους πνευματικά φωτισμένους ανθρώπους ξενύχτισαν δίπλα σε άρρωστα κορμιά χωρίς να φοβούνται μην αρρωστήσει ο εαυτούλης τους, πόσοι έδωσαν τα πλούτη τους σε όσους πέθαιναν στη φτώχεια, πόσοι γυρνάνε στους βρώμικους δρόμους τη νύχτα χωρίς φόβο για να συλλέξουν τις χαμένες ψυχές. Πόσοι άγγιξαν πληγές λεπρών και πόσοι κοιμήθηκαν δίπλα στους "απόβλητους" και τους ξεχασμένους.....

Αναρωτιέμαι πόσοι ενορίτες "αγαπάνε αλλήλους", πόσοι έχοντες δυο χιτώνες δίνουν τον έναν, πόσοι καλοί σαμαρίτες ξεδιψάνε τους δυστυχισμένους....Η Β. δεν ήταν μορφωμένη δεν ήξερε τίποτα περισσότερο από μια δουλειά γραφείου. Την έστειλαν από τη δουλειά της σε ένα ορφανοτροφείο να παραδώσει ένα φάκελλο. Κι εκεί είδε το Κωνσταντίνο, ένα παιδάκι αυτιστικό, ορφανό, το ένοιωσε, έκανε τα πάντα να το υιοθετήσει και το κατάφερε κι είναι το καμάρι της. Η Ε. με τον Ν. γυρνάνε μόνοι τους τα βράδια στους πιο σκοτεινούς δρόμους και μοιράζουν φαγητό και κουβέρτες στους άστεγους. Η Α,.  νοσοκόμα, περνάει από τα σπίτια φτωχών οικογενειών και κάνει τσάμπα επισκέψεις, τους πάει φάρμακα, τους πλένει τις πληγές, τους ξεσκατίζει, τους κρατάει συντροφιά. Ο Δ.παλεύει να προστατέψει τα πρεζόνια της γειτονιάς από τους δαίμονες. Δεν είναι φιλανθρωπία είναι αγάπη. Δεν τους ξέρει κανείς, ούτε αυτούς ούτε χιλιάδες άλλους ανώνυμους που δρουν μυστικά μακριά από τα μπράβο και τους δήθεν φιλάνθρωπους. Δεν κάνουν ελεημοσύνη προσφέρουν από το υστέρημά τους και τη ζωή τους, χύμα χωρίς να περιμένουν τίποτα.

Είναι οι άγγελοι που συναντούν μπροστά τους οι΄ανθρωποι όταν τίποτα άλλο δεν τους έχει απομείνει εκτός από τα καρφιά στο φέρετρό τους. Αυτοί δεν νοιάζονται ούτε για το ποιος είναι καλός, ποιος είναι κακός, ποιος έχει τη τάδε θρησκεία, το τάδε χρώμα, τη τάδε μυρωδιά.... Είναι οι άγγελοι μέσα στο σκοτάδι κι οι μόνοι που έχουν δικαίωμα να μιλήσουν για τα μυστήρια του κόσμου. Για την αλήθεια. Για τα μυστικά της ψυχής.

Σιωπηλά παρακολουθώ το πόλεμο που εξελίσσεται γύρω μου. Έχω φτάσει κοντά στα χαρακώματα αλλά είμαι φοβιτσιάρα. Δε βρίσκω το τρόπο να ξεθαρρέψω. Νοιώθω απλά πως δεν κάνω αυτά που θα έπρεπε να κάνω. Δεν έχει σημασία να γνωρίζεις τι είναι καλό ή κακό. Σημασία έχει να πράττεις το καλό και να πολεμάς το κακό έξω και μέσα σου. Να αγαπάς τη ζωή , να τη σέβεσαι και τη δική σου και των υπολοίπων πλασμάτων είτε σου μοιάζουν είτε όχι. Να ζεις απλά κι ΄οχι στην ασφαλή φωλίτσα αλλά παλεύοντας να βοηθάς όσο γίνεται γύρω σου, ακόμα κι αν οι χρήζοντες βοήθεια είναι εκατομμύρια κι εσύ έχεις δυο χέρια. Απλοϊκός διαχρονικός κανόνας που σκεπάστηκε με τόσες άχρηστες θεωρίες....

Τι θα ήταν θαύμα για την ανθρωπότητα? Η καταστροφή του φιλοτομαρισμού και του προσωπικού παραμυθιάσματος. Η μετάλλαξη του ανθρώπου σε αληθινό υπερασπιστή της αγάπης και της δικαιοσύνης. Η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ μας και με όλη τη φύση. Ο σεβασμός για ότι μας περιβάλλει και η κατανόηση της ομορφιάς της δημιουργίας να βγαίνει από μέσα μας αυθόρμητα, χωρίς να μας το πει καποιος, χωρίς να χρειάζεται να πιστέψουμε σε κάτι. Απλά αυθόρμητα , να είναι η φύση μας. Αυτή θα ήταν μια αληθινή μεταστροφή της ανθρωπότητας. Να κατανοήσει πως δεν είναι η κορωνίδα της δημιουργίας αλλά απλά ένα μέρος της. Να σταματήσει αυτή η διαρκής θρέψη του ΕΓΩ που έχει καταντήσει το πλανήτη κολαστήριο. Γι΄αυτό και είμαι σίγουρη πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει,  και το ξεκαθάρισμα θα γίνει όπως πάντα με τον άσχημο τρόπο. Και δεν είναι απαραίτητο να γίνει σε συγκεκριμένη ημερομηνία ή χρονιά. Θα το κατορθώσουμε με τα χέρια μας να βγάλουμε τα μάτια μας. Δεν χρειαζόμαστε καμιά έξωθεν βοήθεια. Είμαστε από τα γεννοφάσκια μας γνώστες της καταστροφής μας.

Αυτό που σίγουρα έχω καταλάβει μέχρι τώρα είναι πως η αληθινή γνώση, η αγάπη, η κατανόηση της αλήθειας δεν βρίσκεται ούτε σε βιβλία, ούτε σε μεγάλα λόγια, ούτε σε ναούς της σοφίας. Βρίσκεται σ΄εκείνο το κομβικό σημείο που ο άνθρωπος καταφέρνει να απαλλαχτεί από το τομάρι του. Η δική μου γνώση μέχρι στιγμής είναι πως κάτι τέτοιο δεν το έχω καταφέρει και δεν μπορώ να το αποκτήσω με κανενός τη βοήθεια. Αλίμονο σε όσους όχι μόνο δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη γύμνια τους, αλλά αρέσκονται σε φιλάρεσκες ψεύτικες υποσχέσεις υποτιθέμενων σωτήρων που θα τους δώσουν έτοιμη στο πιάτο τη σωτηρία της ψυχής τους. Αυτή κι αν είναι πνευματική κατάντια....

ΠΗΓΗ