Τις τελευταίες λίγες ημέρες κάθε παπαγάλος των Megaλων καναλιών, τηλεόρασης και ραδιοφώνου, που σέβεται το ρόλο, που του έχει ανατεθεί, διατυπώνει μετ’ επιτάσεως το κάτωθι δίλημμα:

 Ποιο από τα δύο είναι δικαιότερο: τις τράπεζες να τις σώζουν οι καταθέτες τους ή οι πολίτες του κράτους στο οποίο αυτές δραστηριοποιούνται ?

Φυσικά, σε αυτό το ψευδοδίλημμα, έρχονται και δίνουν μόνοι τους την απάντηση λέγοντας ότι αυτό, που έγινε στην Κύπρο, δηλαδή οι τράπεζες να διασώζονται από τους καταθέτες,
είναι σαφώς πιο δίκαιο, διανθίζοντας την απάντηση και ολίγο με μέριμνα για τους μικροκαταθέτες, έως 100.000 €, καθιστώντας αυθαίρετα το νούμερο αυτό, ένα ιερό και απαραβίαστο όριο, μια παγκόσμια σταθερά, σε ένα κόσμο γεμάτο ανισότητες.

Όλοι συμφωνούμε πως οι τράπεζες αποτελούν κομβικό σημείο για την λειτουργία μια οικονομίας όπως η γενιά μας την έχει γνωρίσει. Ο καπιταλισμός θέλει την τράπεζα το “ίδρυμα” εκείνο που “αποταμιεύει τον ιδρώτα μας και επενδύει στα όνειρά μας”. Οι παπαγάλοι λοιπόν, του νεοφιλευλευθερισμού χρησιμοποιώντας τις υπερβάσεις, που τους υπαγορεύουν οι εντολοδότες τους, αλλοιώνουν τις έννοιες βαφτίζοντας τις καταθέσεις “Επενδύσεις” και τα δάνεια σε χορηγήσεις οι οποίες δεν πρέπει να εμπεριέχουν το ρίσκο της επένδυσης. Με αυτές τις παρανοήσεις και τις απλουστεύσεις στο λεξιλόγιο τους προσπαθούν να μας πείσουν ότι εάν μια τράπεζα πέσει έξω τότε οι καταθέτες της πρέπει να πληρώσουν το “μάρμαρο”.

Σαφώς δεν υπάρχει δίλημμα, ούτε οι πολίτες, ούτε οι καταθέτες, πρέπει να καλούνται να σώσουν μια τράπεζα. Η λειτουργία των τραπεζικών ιδρυμάτων, των “ναών” της σύγχρονης οικονομίας, πρέπει να είναι διασφαλισμένη, μέσα από τον αυστηρό έλεγχο κρατικών και υπερεθνικών εποπτικών αρχών. Οι τράπεζες δεν επιτρέπεται να πέφτουν έξω! Όταν αυτό συμβαίνει οι εποπτικές αρχές δεν έχουν κάνει σωστά την δουλειά τους και επομένως είναι οι πρώτοι, που θα πρέπει να καλούνται να λογοδοτήσουν και να αποκαταστήσουν το πρόβλημα. Δεύτεροι στην σειρά έρχονται οι τραπεζίτες και οι μέτοχοι. Οι τραπεζίτες γιατί είναι αυτοί που διοικούν τις τράπεζες και οι μέτοχοι για είναι οι ιδιοκτήτες της τράπεζας από τους οποίου αντλούν την δύναμή τους οι τραπεζίτες. Καταθέτες και πολίτες έπονται, αφού προηγουμένως έχουν πληρώσει όλοι οι παραπάνω.

Στην λύση που δόθηκε στην Ελλάδα οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν τις ζημιές των τραπεζών, στην λύση που δόθηκε στην Κύπρο την ζημιά καλούνται να πληρώσουν οι καταθέτες. Και στις δύο περιπτώσεις τα εποπτικά όργανα (κρατικά και υπερεθνικά τονίζω), οι τραπεζίτες και οι μέτοχοι μένουν στο απυρόβλητο να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο της χορηγίας των παπαγάλων και της απομύζησης του ιδρώτα των λαών.

Βλάσης Μ.

Το είδαμε ΕΔΩ