Με ποιους νόμους και διατάξεις, μεθόδευσαν την τεράστια αυτή απάτη που χρήζει άμεσης δικαστικής διερεύνησης ;Η ίδρυση του Ελληνικού κράτους εκτός από τις άλλες πολιτικές παρενέργειες, απετέλεσε και πηγή προσπορισμού “κέρδους” για τους διεθνείς τοκογλύφους-Τραπεζίτες.

Μία ομάδα διεθνών τοκογλύφων-τραπεζιτών, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τους πολέμους και γενικά τα “καπρίτσια” και τις ιδιοτροπίες των ευγενών και των κυβερνήσεων, πάντα βεβαίως με το “αζημίωτο”, συμμετείχε ενεργά στο κόστος της ίδρυσης του νεογέννητου Ελληνικού κράτους το 1830 με τα λεγόμενα “Δάνεια της Ανεξαρτησίας”, που θα αναλύσουμε σε ένα επόμενο άρθρο.

Το μεγάλο κόλπο των δανειακών συμβάσεων απαιτούσε μεγάλες αλλαγές του νομικού καθεστώτος της χώρας, προκειμένου να υφαρπάξουν οι τοκογλύφοι τον πλούτο της χώρας.

Βασικό ρόλο στην όλη υπόθεση διαδραμματίζει η Τράπεζα της Ελλάδος! Ρόλο τον οποίο θα περιγράψουμε σήμερα και θα προβούμε για άλλη μια φορά σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις!

Το πέρασμα του ελέγχου της Εθνικής Τράπεζας, στο Δημόσιο το 1928, δεν εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις των ισχυρών διεθνών οικονομικών κύκλων (δηλ. τους πανίσχυρους Τραπεζίτες), επομένως και των ξένων κυβερνήσεων, οι οποίοι, έκριναν σκόπιμο να ιδρυθεί μία ιδιωτική Τράπεζα, η οποία όμως να διαχειρίζεται προνομιακά την νομισματική πολιτική της χώρας και να της εκχωρηθεί το εκδοτικό δικαίωμα του Εθνικού νομίσματος.

Σε μία ιδιωτική εταιρεία, εκχωρείται από το κράτος, η άσκηση μίας δημόσιας πολιτικής και λειτουργίας, στην ΤτΕ, για να παραμείνει το εκδοτικό δικαίωμα-προνόμιο υπό τον έλεγχο των διεθνών Τραπεζιτών.

Αυτός είναι και ένας από τούς κύριους λόγους για τους οποίους κρατείται ως “επτασφράγιστο” μυστικό το μετοχολόγιο της Τράπεζας της Ελλάδος.

Η ευθύνη ωστόσο για τις διεθνείς “επεμβάσεις” (οικονομικές κυρίως και κατόπιν πολιτικές), βαραίνει πρωτίστως την ελληνική άρχουσα τάξη (αριστοκρατική και αστική) και τους πολιτικούς της εκπροσώπους οι οποίοι, κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο από τη μέρα της «ανεξαρτησίας» του μέχρι σήμερα.

Η ΤτΕ υποχρεούται να δημοσιοποιεί τους μετόχους της που κατέχουν ποσοστό άνω του 5%. Ομως, θα μπορούσαν με μεγάλη ευκολία, περισσότερες εταιρίες του ίδιου επενδυτή να κατέχουν μικρότερο του 5% ποσοστό της Τράπεζας, ώστε να μη δημοσιοποιούνται, αλλά αθροιστικά ο ίδιος επενδυτής να κατέχει πολύ υψηλό ποσοστό μετοχών της και να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις της.

Θα μπορούσε να είναι κάποιος, ο οποίος, αντιστρατεύεται τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, ή κάποιος ο οποίος, κερδοσκοπεί εις βάρος της χώρας εκμεταλλευόμενος τη γενικότερη οικονομική κρίση και τη δεινή οικονομική θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, ή κάποιος ο οποίος έχει τοποθετήσει το επενδυτικό του ενδιαφέρον σε μια άλλη τράπεζα και προωθεί τα δικά της οικονομικά συμφέροντα, δηλ, ελέγχων και ελεγχόμενος.

Ένα ακόμη παράδοξο είναι το γεγονός ότι η Τράπεζα της Ελλάδας είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Δηλαδή ασκεί νομισματική πολιτική και ελέγχει το χρηματοπιστωτικό σύστημα και συγχρόνως έχει εμπορική λειτουργία και επιδιώκει το κέρδος.

Ακόμη, λόγω του αδιαφανούς καθεστώτος της, δεν μπορεί να ελεγχθεί όπως ελέγχονται οι περισσότερες εμπορικές εταιρίες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο.

Πρόκειται περί μοναδικής “ιδιαιτερότητας”, σε διεθνές επίπεδο.

Όσο επικρατεί αυτό το καθεστώς αδιαφάνειας στην Τράπεζα της Ελλάδας και όσο οι μέτοχοί της είναι άγνωστοι στους Έλληνες πολίτες, πολλές υποθέσεις επομένως και φόβοι μπορούν να διατυπώνονται.

Στο υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο, ελέγχει τις ανώνυμες εταιρείες, καθώς επίσης και τις άλλες κρατικές και αρμόδιες υπηρεσίες, οφείλουν να μην αγνοούν, ωστόσο, ότι καλόν είναι, καθώς ο «τραπεζικός χάρτης» ξαναγράφεται, να γνωρίζουν επακριβώς, το μετοχολόγιο και τους ανθρώπους που έχουν αυτήν την δύναμη.

Την δύναμη, κατ` αρχήν, με τις μετοχές τις οποίες κατέχουν, να επηρεάσουν την πορεία των "πραγμάτων", να αναδειχθούν «πόλοι» ευρύτερων κεφαλαιακών συσπειρώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και να βάλουν τη δική τους «σφραγίδα» στις εξελίξεις που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση περίπου 10 τρισ. ευρώ.

Κάπως έτσι έγινε γνωστό την προηγούμενη εβδομάδα, μεταξύ άλλων, ότι ο 69 ετών κ. Marc Mobius, αφεντικό του «τιτάνα» των ανά τον κόσμο “θεσμικών επενδυτών”, της περίφημης επενδυτικής εταιρείας Templeton, η οποία, έχει την έδρα της στο Χονγκ Κονγκ, ουσιαστικά, πιθανόν να αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο μέτοχο και ασφαλώς έχει και σημαντικά συμφέροντα και βαρύνοντα λόγο στη δεύτερη σε απασχολούμενα κεφάλαια τράπεζα της χώρας, την Alpha Τράπεζα Πίστεως.

Εξάλλου η Morgan Stanley, διάσημη αμερικανική επενδυτική τράπεζα που είχε αναλάβει την πώληση μιάς ελληνικής βιομηχανίας τσιμέντου, πριν από μερικά χρόνια, ήδη έχει κάνει «στρατηγική τοποθέτηση» και αποτελεί τον μεγαλύτερο ιδιώτη μέτοχο της Ιονικής Τράπεζας, στη «μητέρα» της οποίας την Εμπορική Τράπεζα και στον όμιλο που αυτή συγκροτεί, κυριότερος μέτοχος, εδώ και λίγα χρόνια, είναι η «προνοητικότερη», όπως λέγεται, επενδυτική εταιρεία του κόσμου, η «αμαρτωλή» Merrill Lynch, γνωστή από το Σκάνδαλο Κοσκωτά!

Η ΤτΕ είναι ένας θεσμός που ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της χώρας και το τραπεζικό της σύστημα, ο οποίος όμως δεν λογοδοτεί πουθενά ούτε καν για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών του.

Και έρχομαι στο επίμαχο θέμα, το οποίο είναι η σχέση της δανειακής σύμβασης της 26/27-10-2011, με την οποίαν ουσιαστικά μετετράπη μεγάλο μέρος του Ελληνικού χρέους από ομολογιακό χρέος εκδοθέν υπό το Ελληνικό δίκαιο, σε διακρατικό χρέος υπό όρους οι οποίοι διέπονται από το Αγγλικό δίκαιο, με τα αποθέματα του χρυσού της Ελλάδος, τα οποία διαχειρίζεται αποκλειστικά η Τράπεζα της Ελλάδος.

Το μεγαλύτερο τμήμα του ανεξόφλητου υπολοίπου του ελληνικού χρέους, δηλαδή ενός ποσού, συνολικού ύψους, άνω των 240 δισ. ευρώ θα μετατραπεί από μη εγγυημένο, σε εγγυημένο από το Ελληνικό Δημόσιο, με την αξία περιουσιακών στοιχείων και δικαιωμάτων του ίδιου του ελληνικού Δημοσίου.

Δηλαδή με την συμφωνία για το αρχικό δάνειο των 110 δισ. Ευρώ, και με τη νέα συμφωνία για το καινούργιο δάνειο-μαμούθ των 130 δισ. ευρώ η χώρα μας θα υποχρεωθεί να δεσμεύσει σημαντικής αξίας ακίνητη και κινητή περιουσία της , προκειμένου να εγγυηθεί ότι θα είναι συνεπής με την αποπληρωμή των τοκοχρεωλυτικών δόσεών της. Και ο χρυσός είναι το πρώτο στοιχείο το οποίο υποθηκεύεται!

Σημαντικά δικαιώματα της χώρας, εκχωρήθησαν πλήρως στους δανειστές, οι οποίοι αποκτούν δυνατότητες κατάσχεσης, εκποίησης ή ακόμη και εκμετάλλευσης περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού Δημοσίου (σ.σ. Ο Ελληνικός χρυσός αποτελεί περιουσιακό στοιχείο των Ελλήνων πολιτών), με σκοπό να «συμμορφώσουν» την Ελλάδα όταν θα φθάσει και πάλι σε ένα σημείο αδυναμίας να αποπληρώσει το ήδη συναφθέν και το νέο επαχθές δάνειο.

Με τη νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισ. ευρώ, το ελληνικό Δημόσιο απεδέχθη, την παραίτησή του από την ασυλία των περιουσιακών του δικαιωμάτων, λόγω εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας του, όπως ήδη έπραξε και με την προηγούμενη δανειακή σύμβαση των 110 δισ. Ευρώ.

Τον Απρίλιο του 2011 τροποποιήθηκε ξαφνικά το καταστατικό της Τραπέζης της Ελλάδος επιτρέποντας τους “ξένους” μετόχους της, να ψηφίζουν και επομένως να λαμβάνουν αποφάσεις, πράγμα το οποίο δεν συνέβαινε μέχρι τον Απρίλιο του 2011.

Τον Ελληνικό χρυσό τον διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδος, χωρίς όμως ουσιαστικά να λογοδοτεί σε κανέναν, παρά μόνον στην συνέλευση των μετόχων της, επομένως πλέον και στους “ξένους” μετόχους της.

Οι οποίοι συναποφασίζουν περί της τύχης του Ελληνικού χρυσού και της περιουσίας του Ελληνα πολίτη.

Οφείλουν λοιπόν να λογοδοτήσουν ενώπιον του Ελληνικού λαού και να δημοσιοποιήσουν τα αποτελέσματα αυτής της διαχείρισης. Είναι προφανές πλέον ότι η Εθνικοποίηση της Τραπέζης της Ελλάδος είναι αναγκαιότητα υπαρξιακή για το Ελληνικό κράτος και τούς πολίτες του.

Την δυνατότητα που είχε το ελληνικό Δημόσιο να προχωρήσει μονομερώς σε αναδιάρθρωση του χρέους του, με όρους επωφελείς για το μέλλον του ελληνικού λαού, είναι κάτι για το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον κ. Γ. Παπανδρέου και των “κηπουρών” του, δεν είχε πει κουβέντα στον ελληνικό λαό.

Το απέκρυψε σκοπίμως, προφανώς διότι, το κύριο μέλημά της ήταν να διασφαλίσει τα συμφέροντα των τοκογλύφων-πιστωτών μας, δηλαδή των τραπεζών και των λοιπών χρηματοπιστωτικών εταιρειών, τα οποία, έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού χρέους.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης απο τούς "πρόθυμους σωτήρες" της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Ο κυβερνητισμός στο απόγειο του!!!

Αναφύονται επομένως τεράστια ζητήματα εκ των οποίων τα σημαντικότερα είναι τα εξής:

Καταργήθηκε το ακατάσχετο του Ελληνικού δημοσίου με την νέα Δανειακή σύμβαση, σημαίνει εν ολίγοις ότι οι πιστωτές μας έχουν δικαίωμα να κατάσχουν τον Ελληνικό χρυσό !!!

Εάν ο Ελληνικός χρυσός βρίσκεται σε Ελληνικό έδαφος μπορεί εύκολα να “κρυφτεί”, εάν όμως φυλάσσεται σε “ξένες” τράπεζες, είναι πλέον διαθέσιμος ανά πάσα ώρα και στιγμή σε “κατάσχεση” !!!

Ποιος αποφασίζει περί της διαθέσεως του Ελληνικού χρυσού, ως προϊόν κατάσχεσης στους πιστωτές μας, τα Ελληνικά δικαστήρια ή τα Αγγλικά ;;;

Η μετατροπή του χρέους από ομολογιακό σε διακρατικό χρέος υπό το Αγγλικό δίκαιο μήπως αυτόματα έθεσε τον Ελληνικό χρυσό υπό καθεστώς “υποθήκης” από τούς “ξένους” φύλακές του ;;;

Η μήπως η δανειακή σύμβαση είχε ως απόλυτο στόχο τον Ελληνικό χρυσό του οποίου η αξία υπερβαίνει κατά πολύ το χρέος μας ;;;

Εάν ο Ελληνικός χρυσός βρίσκεται ήδη "στα χέρια" των Τραπεζιτών-πιστωτών μας οφείλει το πολιτικό προσωπικό της χώρας να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό.

Αναμένουμε απαντήσεις, διότι το θέμα είναι τεράστιο και επιδέχεται δικαστικής έρευνας αναλόγως των απαντήσεων.

ΙΔΩΜΕΝ !!!

Λάζαρος Ελευθεριάδης

ΠΗΓΗ AEGEAN TIMES