H προσφορά τροφής προς τους άστεγους έχει πλέον απαγορευθεί σε μεγάλες πόλεις σε όλη την επικράτεια, καθιστώντας τη χώρα των Η.Π.Α. ακόμη πιο ανάλγητη.

Σε άλλες πόλεις όπου δεν έχει ισχύσει αυτή η έκδηλη απαγόρευση, η προσφορά τροφής προς αστέγους έχει αγκιστρωθεί από τόσες προϋποθέσεις – όπως ......
η απόκτηση ακριβών ειδικών αδειών, η υποχρεωτική λήψη μαθημάτων προετοιμασίας φαγητού κ.ο.κ – ώστε η αγνή προσφορά τροφής προς τους άστεγους να έχει γίνει ‘απλησίαστη’ για τον κοινό κόσμο.

Ορισμένες πόλεις προβαίνουν σε αυτές τις απαγορεύσεις και περιορισμούς επειδή ισχυρίζονται ότι ανησυχούν για τους υγειονομικούς κινδύνους που εγκυμονεί η διαμοίραση τροφής από τον «απλό» κόσμο. Δηλαδή "πέθανε από την πείνα για να μη δηλητηριαστείς από αυτά που σου δίνω, που να τρέχεις για πλύση στομάχου".

Άλλες πόλεις, δείχνοντας ξεκάθαρα τις προθέσεις τους, ψηφίζουν αυτούς τους νόμους εκτρώματα επειδή δεν θέλουν να συνωστίζονται οι άστεγοι στο κέντρο των πόλεων όπου γνωρίζουν ότι θα τους προσφερθεί τροφή. Όμως στις συνθήκες έντονης κρίσης όπου η φτώχεια και η εξάρτηση από τα κρατικά επιδόματα έχει σκαρφαλώσει σε επίπεδα άνευ προηγουμένου, πόσο ορθό και ηθικό είναι το σκεπτικό της απαγόρευσης της εθελοντικής προσφοράς;

Αυτές οι πρακτικές αποτελούν ακόμη ένα παράδειγμα της σκοτεινής διακυβέρνησης των Η.Π.Α, από άτομα που θέλουν να ελέγχουν τα πάντα.

Φαίνεται να επικρατεί η ιδέα ότι μόνο η κυβέρνηση θα πρέπει να φροντίζει για τους έχοντες ανάγκη, ενώ οι υπόλοιποι πολίτες να μένουν απαθείς και αδιάφοροι απέναντι στη κοινωνική προσφορά.

Όμως, σε ένα άκρως ελάχιστο και ιδιωτικοποιημένο κοινωνικό κράτος όπως αυτό των Η.Π.Α, δεν μπορούμε να μιλάμε για κυβερνητική ‘’διάσωση’’ και επίσημη βοήθεια προς τους άστεγους. Ποια υπηρεσία θα τους αναλάβει;

Το πρόβλημα της έλλειψης στέγης, σημειωτέον, εντείνεται συνέχεια στις Η.Π.Α καθώς τα κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας αστέγων διώχνουν άτομα κάθε βράδυ λόγω έλλειψης χώρων....

Η αγνή, πραγματική εθελοντική προσφορά προς τους συνανθρώπους που έχουν μεγάλη ανάγκη τιμωρείται νομικά και διώκεται ενώ οι πρακτικές των υπαίτιων της φτώχειας και της δυστυχίας των πληθυσμών παραμένουν αιωνίως στο απυρόβλητο.

Συγκεκριμένα προσφάτως είχαμε απαγορεύσεις στη Φιλαδέλφεια, στο Ορλάντο,στη Νέα Υόρκη, στο Λας Βέγκας, στο Ντάλας, στο Χιούστον κ.α.

Οι γραφειοκράτες έχουν πάρει το πάνω χέρι στην Αμερική και στη κυριολεξία οποιαδήποτε πράξη μπορεί να χαρακτηρισθεί παράνομη. Ποταπό παράδειγμα εκλησίας της Λουιζίανα στην οποία απαγορεύθηκε να προσφέρει νερό γιατί δεν είχε κυβερνητική άδεια.

Να θυμόμαστε όλοι ότι συμβαίνει στην Αμερική έχει την τάση να περνάει πολύ γρήγορα και εύκολα το βαθύ και κρύο Ατλαντικό Ωκεανό και ας μη νομίζουμε ότι είναι μακριά από εμάς τέτοια γεγονότα.
Το είδαμε ΕΔΩ