Τίποτα άλλο να μην σε ένοιαζε από το κουστούμι που σου ράβουν, ένα από όλο το πακέτο, θα έπρεπε να σε κατεβάσει στους δρόμους. Συνέχεια. Οχι 24ωρα όχι 48ωρα αλλά συνέχεια. Η μεγαλύτερη ύβρις μέσα στο πακέτο που δεν είναι απλά λιτότητας αλλά ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ.  Η ΥΓΕΙΑ. Το πολυτιμότερο αγαθό όπως συνηθίζεις να λες. Την υγεία μας να έχουμε λες. Κι αυτή τη φορά πρέπει να το λες συνέχεια από το πρωί ως το βράδυ. Γιατί αν δεν την έχεις, αν πάθεις κάτι που με τα σημερινά δεδομένα είναι βατό,τη βγάζεις δηλαδή καθαρή, στην Ελλάδα του μνημονίου δεν θα τη βγάλεις καθαρή.

Οι περικοπές στους μισθούς είναι ασυδοσία, οι περικοπές στις συντάξεις είναι κλοπή, οι περικοπές στην υγεία είναι δολοφονία. Αυτό είναι το μεγάλο δράμα, η μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που θα παιχτεί μέσα στα σπίτια μας όλων. Αλλά όταν θα παιχτεί για το καθένα θα είναι πολύ αργά για δάκρυα....

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα δοκιμαστούν άγρια σ΄εκείνο το επίπεδο που αν δεν υπάρχει κρατική πρόνοια, αν δεν είναι προτεραιότητα σ΄ενα κράτος, δεν υπάρχει μάχη να δώσεις. Είναι η στιγμή που κρεμιέσαι στη κυριολεξία από το έλεος του Θεού, αν δεν έχεις χρήμα. Ανθρωποι με χρόνιες ασθένειες, άνθρωποι που παθαίνουν ξαφνικά κάτι σοβαρό, ενήλικες και παιδιά με χρόνια προβλήματα που χρειάζονται δύσκολες και πολυδάπανες θεραπείες, άνθρωποι που θα πρέπει να χειρουργηθούν, να υποβληθούν σε πολύπλοκα σχήματα θεραπευτικά, άνθρωποι που θα υποφέρουν ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ?

Μπορείς να δεις το κάδρο που ξετυλίγεται? Σου  φαίνεται μακρινό? Σου φαίνεται πως δεν σε αφορά? Τότε είσαι ή πολύ μαλάκας ή πολύ πλούσιος ή πολύ άσχετος με το θέμα. Τι θα κάνουν δυο εκατομύρια άνεργοι μέσα στην αρώστια. Τι θα κάνουν άλλα τόσα εκατομύρια με τα εισοδήματα των επτακοσίων και χιλίων ακόμα ευρώ? Τι άλλο θα ελπίζουν από ένα θαύμα? Το ξέρουμε όλοι. Ακόμα και σήμερα που δεν έχουμε φτάσει στο τελικό στάδιο εξαθλίωσης, γνωρίζουμε όλοι πως ακόμα και για το παραμικρό που θα τύχει δυο-τρία χιλιαρικα πρέπει να είναι άμεσα. Το λιγότερο. Το ξεκίνημα που λέμε. Οι άνθρωποι που έχουν ασθενείς στο σπίτι ή που είναι οι ίδιοι ασθενείς το γνωρίζουν στο πετσί τους.

Με τι κριτήριο θα συρικνωθούν τα νοσοκομεία σε μια περίοδο που η πρόσβαστη στην ιδιωτική περίθαλψη θα είναι δυνατή μόνο σε λίγους και εκλεκτούς? Με τι κριτήριο θα αυξηθεί η συμμετοχή στα φάρμακα όταν οι άνθρωποι μετράνε και τη δέκαρα για το φαί τους? Με τι κριτήριο θα έχεις κακοπληρωμένους και περιορισμένους στο ελάχιστο γιατρούς, νοσοκομειακό προσωπικό, φάρμακα, αναλώσιμα? Τι άλλο μπορεί να είναι το κριτήριο εκτός από την άμεση εξόντωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού?

Γι΄αυτό και μόνο θα έπρεπε να είσαι στο δρόμο. Αγριεμένος. Χωρίς φόβο. Χωρίς ενδοιασμούς. Γιατί δεν παλεύεις πλέον για την άνεση μαλάκα. Παλεύεις για την ίδια τη ζωή σου και δεν το έχεις καταλάβει. Ισως γιατί θεωρείς τον εαυτό σου προνομιούχο έναντι των υπόλοιπων δυστυχισμένων. Ισως γιατί θεωρείς ακόμα και θεό τον εαυτό σου, αθάνατο και σου φαίνεται πως εσύ θα τη βγάλεις καθαρή. Ισως γιατί με ψέμματα έμαθες να ζεις και στα ψέματά σου νοιώθεις ανόητες σιγουριές. Ισως γιατί αυτό που φοβάσαι είναι άοριστο, αλλά αυτό που θα σου έρθει είναι πολύ συγκεκριμένο και θα πονέσει αφάνταστα.

Ισως γιατί είσαι νέος και ακόμα και το δράμα ενός γεροντάκου που θα πεθαίνει από μια συνηθισμένη κρίση δύσπνοιας χωρίς τα φάρμακά του μοιάζει μακρινή εικόνα, ίσως γιατί δεν έχεις δει έναν άνθρωπο να πέφτει στο πάτωμα με κομένη την ανάσα, κάποιον άλλον να σφαδάζει από το πόνο, κάποιον να ματώνει, να γεμίζει πληγές, να χάνει το κόσμο γύρω του, να υποφέρει τα μαρτύρια της κόλασης αβοήθητος. Ισως γιατί δεν έχεις αντιληφθεί πόσους προσωπικούς γιατρούς έχουν αυτοί που θα υπογράψουν την εκτελέση σου. Δεν έχεις δει τις ασφαλιστικές τους κάρτες απεριόριστης δαπάνης. Δεν έχεις δει πως τρέχουν με το παραμικρό σε πολυτελή κέντρα του εξωτερικού να θεραπεύσουν ακόμα και το συνάχι τους. Δεν έχεις δει πως ξοδεύουν οι κυράδες τους χιλιάδες για να φτιάξουν το κώλο τους και τα βυζιά τους την ώρα που το δικό σου παιδί πεθαίνει για κάτι που αν είχε λεφτά θα μπορούσε να ζήσει.

Είναι αναγκαίο να φτωχύνεις. Είναι αναγκαίο να μην έχεις μόρφωση. Ειναι αναγκαίο να είσαι δούλος. Και είναι φυσικά αναγκαίο να μην αρρωστήσεις γιατί η αρώστια είναι είδος πολυτελείας μαλάκα. Να εύχεσαι να έχεις την υγειά σου γιατί αν δεν την έχεις τη πάτησες. Κλείσε το ιντερνετ, κλείσε τη τηλεόραση, κλείσε τις εφημερίδες και τα βιβλία. Μην διαβάζεις τη πρόοδο που κάνει η επιστήμη. Μην διαβάζεις για καινούργια ελπιδοφόρα φάρμακα και θεραπείες. Μην διαβάζεις για χαρισματικούς επιστήμονες που κάνουν θαύματα. Γιατί όλα αυτά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. Δεν συμπεριλαμβάνεσαι στη πρόοδο, στο δικαίωμα για τη καλύτερη θεραπεία, στο δικαίωμα στην καλύτερη ασφάλιση. Είσαι στην απόξω. Στο λάκκο με τα σκατά.

Κάτσε σπίτι και περίμενε ένα θαύμα. Προσευχήσου. Αλλωστε έχεις πάντα το περιθώριο της μετά θάνατον δικαίωσης όπως όλοι οι ταλαίπωροι σ΄αυτό το κόσμο. Τούτον εδώ το κόσμο άστον στους κακούς που θα τιμωρηθούν μετά. Εσύ έκλεισες γιατί όλη τη τιμωρία θα τη φας τώρα. Κι εσύ και το παιδί σου και οι γονείς σου. Περίμενε ήσυχος και πειθήνιος κι απόλαυσε το. Αλλωστε με τη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση μπορεί οι γιατροί χωρίς σύνορα, ο ερυθρός σταυρός, οι φιλανθρωπικές οργανώσεις να φτάσουν και στη πόρτα σου και να δώσουν λίγη ελεημοσύνη στα παιδάκια σου. Ετσι δεν γίνεται σε όλα τα τριτοκοσμικά κράτη. Περίμενε, μπορεί να είμαστε τυχεροί και να γίνει και κάποια συναυλία από αστέρες ροκ για τα φουκαριάρικα τα ελληνόπουλα και να γίνουμε και διάσημοι.

Περίμενε.....

ΠΗΓΗ Ιστορίες Συνωμοσίας