Πολύ της μόδας είναι τώρα τελευταία η πατρίδα, οι πατριώτες και τα τοιαύτα. Γιατί τόσα χρόνια την είχαμε γραμμένη στα παλιά μας τα παπούτσια, να μη πω και κάπου αλλού. Και όλο για πατριώτες ακούω... πήξαμε στους πατριώτες.

Θυμάμαι πιο παλιά στο πόλεμο του Ιράκ και πιο παλιά στον πόλεμο του Κόλπου, αλλά και στον πόλεμο του Βιετνάμ (αυτό δεν το θυμάμαι, δεν είμαι τόσο μεγάλη), λέγαμε και γελάγαμε και λίγο, με τους Αμερικάνους που τσιμπάγανε στην προπαγάνδα που είχε στήσει η κυβέρνηση και τραβιόντουσαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από την πατρίδα τους (ο Θεός να την κάνει), να πολεμήσουν ένα εχθρό που δεν είχαν δει ποτέ στην ζωή τους και μάλιστα ήταν και σίγουροι ότι αυτός ο πόλεμος ήταν πατριωτικός. Οι περισσότεροι όμως ξύπνησαν και κατάλαβαν ότι αυτοί οι πόλεμοι ήταν πετρελαιοκίνητοι και ουδεμία σχέση δεν είχαν με εθνική ασφάλεια και κολοκύθια με την ρίγανη.  Βέβαια μετά ήταν αργά γιατί κάποιοι είχαν ήδη χάσει τα πάντα, χέρια, πόδια, αδέρφια, παιδιά και μυαλό. Ή όταν βλέπαμε κάποιους πατριώτες Αμερικάνους να καταστρέφουν τα μαγαζιά των Λατίνων και των Κινέζων, μας προκαλούσε αποστροφή όλο αυτό και τους θεωρούσαμε ηλίθιους που δρουν έτσι, πόσο μάλιστα όταν όλοι οι Αμερικάνοι στην ουσία είναι μετανάστες Ευρωπαίοι. Τίποτα μην κοροϊδέψεις σε αυτή τη ζωή, γιατί όλα θα τα λουστείς.

Και ερχόμαστε τώρα στα δικά μας και βλέπω μια ανάλογη αντίδραση, μια ανάλογη αποχαύνωση. Τι γίνεται, δεν καταλαβαίνω. Μας πήρε ο πόνος για την πατρίδα;
Βλέπουμε να καταστρέφουν τους πάγκους των αλλοδαπών και καθόμαστε και κοιτάμε σαν χάνοι. Μη σας πω ότι κρύβουμε και ένα μικρό μειδίαμα.

Βλέπουμε να διοργανώνουν αιμοδοσίες μόνο για Έλληνες και μεις αντί, τουλάχιστον να γελάσουμε με το επιχείρημα, συμφωνούμε και λέμε και μπράβο. Απορώ πραγματικά ποιος σοβαρός άνθρωπος πίστεψε αυτή την μπαρούφα. Συγνώμη δηλαδή αλλά ούτε οι Αμερικάνοι δεν θα έτρωγαν κάτι τέτοιο.

Και όλα αυτά περί φυλής; Το έχουμε σιγουράκι ότι είμαστε απόγονοι του Σωκράτη και του Αριστοτέλη. Παίρνουμε απευθείας το συγχωροχάρτι. Και μην ερωτευθούμε ξένο και χαλάσει η μαγιά της επιτυχίας. Γιατί τόσα χρόνια κρατάμε την συνταγή επτασφράγιστο μυστικό. Και αυτοί που έτυχε και κάναν απογόνους με ξένους, τα παιδιά τους, αν μάλιστα είναι και λίγο σκουρόχρωμα, δεν ανήκουν στην ελληνική φυλή και δεν είναι Έλληνες. Χάλασε η πετυχεσιά γονιδίων.

Και μην δώσουμε δουλειά σε ξένους. Ποιος; Οι Έλληνες. Που έχουν πλύνει εκατομμύρια πιάτα στις λάντζες της Γερμανίας, που έχουν χτίσει την μισή Αυστραλία, που έλιωναν στα ορυχεία του Βελγίου. Οι Έλληνες που απαξιούν να μαζέψουν ελιές και ντομάτες, να πάνε στα πρόβατα, να πλύνουν σκάλες. Ή είσαι πατριώτης ή δεν είσαι.

Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια...βέβαια. Το ξαναθυμηθήκαμε το τρίπτυχο. Ποια πατρίδα; Αυτή που κλέβαμε και αγνοούσαμε τόσα χρόνια; Ποια Θρησκεία; Αυτή που την χρησιμοποιούσαμε ως κοινωνική εκδήλωση, για να ταΐσουμε την ματαιοδοξία μας; Και ποια οικογένεια; Για αυτή που την ντύσαμε με ακριβές μάρκες και με φτηνά αισθήματα; Το πιο τρομερό είναι ότι όλα αυτά νομίζουμε ότι τα έχουμε. Και να σας πως και το ακόμα πιο φοβερό; Θα τα ξαναπουλήσουμε με την πρώτη ευκαιρία για ένα πινάκιο φακής.

Και όλη αυτή η αποχαύνωση μπροστά στην τηλεόραση; Μας πετάνε το δόλωμα και μας το καταπίνουμε αμάσητο. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές ξέρουμε πως υπάρχει και αγκίστρι. Όλα γίνονται για το καλό του έθνους, της πατρίδας.

Τα έλεγα όλα αυτά στην άντρα μου. Έχει ένα μοναδικό τρόπο, ενώ κάθεσαι και του αραδιάζεις κατεβατά, θα πει μια λέξη και θα τα πει όλα. Και μου λέει... ''όλα αυτά που λες δεν είναι πατριωτισμός, είναι μαλακία στον εγκέφαλο. Μην ασχολείσαι με τέτοιους ανθρώπους, θα σε φθείρουν και σένα''. Μάλλον δίκαιο έχει. Μήπως τελικά δεν μας κόβει; Μήπως η φυλή μας τελικά είναι ηλίθια; Γιατί όλα αυτά δεν μας φαίνονται τουλάχιστον γραφικά; Γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τα πιστεύουν;

Πατριωτισμός...αμφιλεγόμενη λέξη. Αυτοαναιρείται νομίζω και παρεξηγείται εύκολα. Πατριωτισμός είναι να πεθάνεις για την πατρίδα; Να μην δέχεσαι τίποτα ξένο, να νιώθεις μοναδικός, να νιώθεις ανώτερος; Ή μάλλον να ζήσεις και να δημιουργήσεις για την πατρίδα; Να συμβιώσεις με όλους, ξένους και Έλληνες, να νιώθεις ίσιος και ίδιος με τους άλλους; Αυτός που είναι ρατσιστής με τους ξένους, θα είναι και με τους Έλληνες. Άρα δεν μπορεί να είναι πατριώτης.

Αν και ποτέ δεν αποδέχτηκα τον όρο πατριώτης. Τι πάει να πει πατριώτης; Πάνω απ΄ όλα είμαστε άνθρωποι. Σαν άνθρωποι πρέπει να σκεφτόμαστε πρώτα και μετά ως Έλληνες. Γιατί εμείς νομίζω ότι έχουμε κολλήσει στο Έλληνες και έχουμε χαθεί ως άνθρωποι.

Θα έλεγα ότι πρέπει να αρχίσουμε να ταρακουνιόμαστε λιγάκι. Έχουμε γίνει πιο Αμερικανάκια και από τους Αμερικάνους. Πριν είναι αργά και χάσουμε τα πάντα, χέρια, πόδια, αδέρφια, παιδιά και μυαλό.

Σ.Σ. Μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτα με τους Αμερικάνους. Ίσα ίσα τους συμπαθώ ιδιαίτερα.  Νομίζω ότι έχουμε πολλά κοινά καλά στοιχεία και ότι καλοί άνθρωποι κατά βάθος. Πλανεμένοι μεν, καλοί δε.

ΠΗΓΗ