Ο διάβολος έχει μια πολύ έξυπνη τακτική για να ρίχνει τους ανθρώπους στην απόγνωση. Πρώτα τους δείχνει πόσο ωραία είναι η αμαρτία. Κι αφού την κάνουν τότε τους λέει πόσο λάθος ήταν που την έκαναν. Έτσι ταυτόχρονα πετυχαίνει δύο νίκες με τον ίδιο τρόπο. Να ρίξει τον άνθρωπο στην αμαρτία αλλά να τον απογοητεύσει τόσο πολύ που να  τυραννιέται  για την αμαρτία του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ντρέπεται να ζητήσει την συγχώρεση από τον θεό.
Το ΔΝΤ έχει ως τακτική του την ίδια ακριβώς μέθοδο. Πρώτα ρίχνει  το δόλωμα της δήθεν επιτυχίας μέσω του δανεισμού ( Λεφτά υπάρχουν) και μόλις επιτευχθεί η υπαγωγή τότε αρχίζει την μεταφορά ευθυνών ( Όλοι μαζί τα φάγαμε).

Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνει  να δέσει την χώρα στο άρμα του αλλά και να βάλει τους πολίτες της χώρας να νομίζουν ότι μπορούν να σωθούν επιμένοντας στο λάθος τους και όχι στο να συνειδητοποιήσουν ότι το λάθος τους τους έφερε στην παρούσα κατάσταση.

Έτσι υπάρχουν  πολίτες  που ακόμα νομίζουν ότι υποστηρίζοντας  δοσιλογικά κόμματα κάποια στιγμή θα δικαιωθούν για την επιλογή τους επειδή με τις πολιτικές τους θα οδηγήσουν την χώρα στην … σωτηρία… Και πιστεύουν ότι με την τακτική τους αυτή θα διορθώσουν τα λάθη του παρελθόντος.

Όμως το αποτέλεσμα είναι συνεχώς το ίδιο και χειρότερο. Ο βάλτος γίνεται όλο και περισσότερο πιο βαθύς…

Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας σήμερα είναι καθαρή επιτυχία τους. Έχουν νικήσει σε όλες τις μάχες εναντίον μας. Όμως δεν έχουν κερδίσει τον  πόλεμο.

Και τον πόλεμο δεν θα τον νικήσουν ποτέ μόνο αν επιτέλους γίνει συνείδηση μας ότι χρησιμοποιούμε λάθος όπλα. Τα όπλα μας είναι στο μυαλό μας. Αλλά ακόμα και μέσα στο μυαλό μας η επιλογή των λανθασμένων όπλων ή όχι είναι επιλογή μας. Αυτοί έχουν διαλέξει και το γήπεδο. Ακόμα και αυτό είναι επιλογή τους. Γιατί η επιλογή τους να συζητάμε περί οικονομικών λύσεων αποδεκτών  η μη, είναι δική τους επιλογή.

Ο πόλεμος δεν είναι όμως οικονομικός. Και τα όπλα μας είναι … τζούφια. Αυτοί έχουν πείσει τους πάντες ότι η οικονομία είναι το πρόβλημα και ταυτόχρονα έχουν όλο το οπλοστάσιο περί αποδεκτών οικονομικών όπλων…δικό τους.

Οπότε πρέπει να αλλάξουμε τα δεδομένα. Από το γήπεδο της μάχης μέχρι τα όπλα μας.

Γήπεδο δεν είναι η οικονομία. Γήπεδο είναι η ζωή μας. Και στη ζωή μας δεν αποφασίζει κανείς ξεφτιλισμένος δοσίλογος  για εμάς.

Όπλα δεν είναι οι οικονομικές θεωρίες αλλά οι αξίες της ζωής μας. Και οι αξίες της ζωής μας είναι ανεκτίμητες και όχι όπως τα πρασινοκόκκινα χαρτάκια της μονόπολυ που γράφουν ευρώ.

Πρώτα από όλα πρέπει να αλλάξουμε σκέψη. Να καταλάβουμε επιτέλους ότι τόσα χρόνια κάναμε λάθος και επιτέλους να σταματήσουμε να το επαναλαμβάνουμε.

Να μη συζητάμε πως θα λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Αλλά το αξιακό της πρόβλημα. Γιατί ακόμα και η οικονομία είναι αποτέλεσμα της αξίας των πολιτών της.

Όσο αφήνουμε τους πίθηκους να πιθηκίζουν όσα έμαθαν περί οικονομίας στα οικονομικά μπουρδέλα του εξωτερικού τόσο θα ξεχνάμε τις αθάνατες αξίες του Ελληνισμού.

Όσο αφήνουμε τον διάολο να μας ρίχνει στην απόγνωση τόσο δεν θα μπορούμε να σηκωθούμε όρθιοι.

Οπότε κλείστε τα αυτιά σας στις σειρήνες των δοσίλογων…

και επιλέξτε τα σωστά όπλα…


ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΗΓΗ