Το έντονο κοινοβουλευτικό ποδοβολητό του τελευταίου διαστήματος σήκωσε, πράγματι, σκόνη. Όχι όμως αρκετή για να μη μπορεί κάποιος να δει την άθλια εικόνα της καθημερινής πολιτικής – οικονομικής μας πραγματικότητας. Αρκεί να θέλει να κρατήσει τα μάτια ανοιχτά…

Ανοίγοντας τα μάτια, λοιπόν, σε πρώτο πλάνο στέκει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου επάνω στου οποίου το ελάχιστο πολιτικό σαρκίο τοποθετούνται όλες οι αμαρτίες για τους χειρισμούς στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται μεν η παράταση του βίου της τρικομματικής κυβέρνησης, πολλαπλασιάζεται όμως η απόγνωση και οργή της κοινωνίας, η οποία για μια ακόμη βλέπει τις δυνατότητες των εθνοπατέρων να κουκουλώνουν τα πολιτικά τους ανομήματα…

Αυτή η κοινωνική οργή πολλαπλασιάζεται ακόμη περισσότερο όσο γίνεται καθαρό πως μέσα και κατά τη διάρκεια του κοινοβουλευτικού ποδοβολητού του τελευταίου διαστήματος – και ενώ η προσοχή είχε κατευθυνθεί στην υπόθεση της υποτιθέμενης αναζήτησης ευθυνών για τη λίστα Λαγκάρντ – η τρικομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία έκοψε και έραψε νέα φορολογικά κοστούμια. Ταυτόχρονα, μαζί με το «νέο φορολογικό», το πολιτικό συνονθύλευμα που συγκολλείται γύρω από τις κυβερνητικές καρέκλες, ψήφισε την περασμένη Δευτέρα και την οριστική – αμετάκλητη παραίτηση της ασυλίας της χώρας έναντι μελλοντικών απαιτήσεων των πιστωτών της…

Έχοντας υπόψη κάποιος τα παραπάνω μπορεί ίσως να αρχίσει να βλέπει κάτω από τη σκόνη που σηκώνεται από τον χορό των πολιτικών παχύδερμων.
Η σκληρή ελληνική πραγματικότητα περιγράφεται άλλωστε σαφέστατα από τους αριθμούς: Τριάμισι εκατομμύρια εργαζόμενοι, τρία εκατομμύρια συνταξιούχοι, ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι…

Αυτοί είμαστε, λοιπόν, μαζί με ποιος ξέρει ακόμη πόσους φτωχοδιάβολους που έφτασαν στην Ελλάδα από την άκρη του κόσμου κυνηγώντας ένα «πιάτο φαΐ»…
Αυτοί είμαστε και είναι, όπως φαίνεται από τους αριθμούς που μόλις αναφέραμε, κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι έχουμε ήδη πέσει στα βράχια. Μόνο που πολλοί από εμάς ακόμη δεν θέλουν να το πιστέψουν και περιμένουν τους… επενδυτές οι οποίοι θα έρθουν να μας σώσουν.

Εν τω μεταξύ παρακολουθούμε κακοστημένες παραστάσεις της θυσίας της Ιφιγένειας, η οποία, όσο κι αν «θυσιάζεται», δεν σηκώνει κανέναν ούριο άνεμο για το πανί του τσακισμένου σαπιοκάραβου, μέσα στο οποίο βρισκόμαστε όλοι μας…

To είδαμε ΕΔΩ