«Τα πρόβατα απήργησαν… Ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής…»

 Έτσι, λοιπόν, από παντού ακούγονται τα απεγνωσμένα βελάσματα των «αθώων αμνών» που οδεύουν προς την στάνη όπου αδυσώπητοι τσομπάνηδες τα αρμέγουν, τα κουρεύουν, και ύστερα σφάζουν αρκετά από αυτά… Χιλιετίες διαρκεί στις ανθρώποινες κυνονίες η κτηνοτροφική οικονομία και πολιτική, το κυρίαρχο αξίωμα «σε κάθε εποχή, σε κάθε καθεστώς, αυτοί που είναι επάνω εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν αυτούς που είναι κάτω»… Ορισμένοι αφελείς (ολοένα και λιγότεροι) πιστεύουν, με θρησκευτική ζέση, ότι κάποτε αυτό θα αλλάξει… Όνειρα προβάτων!…

Το βασικό πρόβλημα των προβάτων – που παρασύρονται από κάποιες περιόδους γενικής οικονομικής ευμάρειας και μιλούν για «κεκτημένα» - είναι η τυφλή πίστη σε μιαν αέναη γραμμική πρόοδο: συνεχώς περισσότερα καταναλωτικά αγαθά, συνεχώς καλύτερες συνθήκες εργασίας, συνεχώς περισσότερες ελευθερίες, συνεχώς, συνεχώς…

Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι ιστορικοί και οικονομολόγοι διαπίστωσαν, εδώ και πολύ καιρό, ότι η μεν κοινωνική εξέλιξη είναι σπειροειδής, με εναλλαγές Αναγεννήσεων και Μεσαιώνων, και ότι η οικονομική εξέλιξη προχωράει με αλληλουχίες περιόδων ανάπτυξης και ύφεσης…

Σε περιόδους με υψηλή ανάπτυξη, χαμηλή ανεργία, και οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα, τα πρόβατα επιβάλλουν τους όρους τους.

Σε περιόδους ύφεσης, με υψηλή ανεργία, και διαλυμένο συνδικαλιστικό κίνημα, οι τσομπάνηδες επιβάλλουν τους δικούς τους όρους…

Τελικά, το μόνο «κεκτημένο» στη ζωή είναι ο θάνατος… Τόσο απλά, τόσο διαλεκτικά, τόσο αληθινά!!! Μπεεεεεεεεεε!!!…

Δημήτρης Χορόσκελης

Πηγή