Όχι φυσικά σε μορφή απολογίας, αλλά σε μορφή διευκρινίσεων για μικρόμυαλους.

 Πρώτον: Όταν γράφω μπράβο στους Κύπριους για το «όχι», δεν είναι κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το χαρακτηρισμό  του Αναστασιάδη ως «τσιράκι της Μέρκελ». Όπως οι Έλληνες δεν είναι ο Σαμαράς, έτσι και οι Κύπριοι δεν είναι ο Αναστασιάδης. Όποιος μπορεί να το χωνέψει αυτό έχει καλώς. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να μιλάνε για διφορούμενη στάση απέναντι στην πολιτική της Κύπρου. Το «όχι» στις απαιτήσεις της Μέρκελ δεν το είπε ο Αναστασιάδης, αντιθέτως ούτε καν το εισηγήθηκε στη Βουλή. Επίσης οι βουλευτές του κόμματός του δεν ψήφισαν «όχι», αλλά απείχαν. Ως εκ τούτου, αδιαλείπτως έχω την ίδια άποψη για τον  Κύπριο πρόεδρο και το ρόλο που ανέλαβε να παίξει.

Δεύτερον: Δεν υπερασπίζομαι τον τραπεζικό τομέα της Κύπρου. Η θέση μου και η «συμπάθειά» μου απέναντι στις κυπριακές τράπεζες είναι η ίδια που έχω για τις ελληνικές, τις γερμανικές, τις ελβετικές και τις τράπεζες όλου του κόσμου. Είναι κοινοί τοκογλύφοι, αρπακτικά και κυριαρχούν στην οικονομία εξαγοράζοντας κυβερνήσεις και ελέγχοντας συνειδήσεις. Άρα, στο θέμα της Κύπρου δεν υπερασπίζομαι τις τράπεζες, αλλά:

α) το δικαίωμα των Κυπρίων να επιλέξουν τον τρόπο που θα αναπτυχθούν οικονομικά

β) οργίζομαι με  την υποκρισία της Γερμανίας η οποία επικαλείται ότι θέλει να χτυπήσει το ξέπλυμα μαύρου χρήματος στην Κύπρο, ενώ στην πραγματικότητα θέλει να περάσει αυτό το ξέπλυμα στις γερμανικές τράπεζες

γ) θεωρώ φρικτό να καταδικάζεις σε μία στιγμή την υπάρχουσα μορφή οικονομίας μιας χώρας δίχως να της δώσεις τον απαραίτητο χρόνο να δημιουργήσει μία εναλλακτική μορφή ανάπτυξης

δ) Πάντα θεωρούσα εγκληματίες τις στρατιωτικές και οικονομικές υπερδυνάμεις που βομβάρδιζαν μικρότερες χώρες με το επιχείρημα ότι το κάνουν για το καλό τους.

Τρίτον: Βαρέθηκα το αποκλειστικό αντεπιχείρημα «κι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προτείνει φορολόγηση καταθέσεων». Αυτό είναι το μόνο επιχείρημα όσων υποστηρίζουν την παντοκρατορία της Μέρκελ και απλώς δείχνει την πολιτική τους ένδεια διότι:

α)  Ο ΣΥΡΙΖΑ το έκανε προεκλογικά, άρα τον ψήφιζες ή όχι έχοντας και αυτό ως δεδομένο και εν πάση περιπτώσει το γνώριζαν όλοι, δεν το κράτησε μυστικό. Είτε προλάβαινες να βγάλεις τα λεφτά σου, είτε επέλεγες να τα κρατήσεις και να φορολογηθείς στην περίπτωση που γινόταν κυβέρνηση. Είχες επιλογή! Στην Κύπρο έγινε ξαφνική δήμευση καταθέσεων λίγες μέρες αφότου ο Αναστασιάδης ορκιζόταν ότι δε θα φορολογηθούν οι καταθέσεις. Άλλο πράγμα, λοιπόν, η πολιτική θέση ενός κόμματος με την οποία μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς και άλλο πράγμα το πειρατικό ρεσάλτο με το οποίο αν συμφωνείς είσαι απλά ένας απατεώνας.

β) Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προτείνει τη φορολόγηση των καταθέσεων των τραπεζών της Ελλάδας, δηλαδή μιας χώρας που δεν στηρίζει την οικονομία της στις τράπεζες και η οποία όχι μόνο δεν προσελκύει καταθέσεις ξένων καταθετών, αλλά διαρκώς διώχνει και των Ελλήνων. Άρα η πρόταση υπήρξε με βάση τα συγκεκριμένα δεδομένα και δε μπορεί να κατηγορηθεί για την αξία του μέτρου της φορολόγησης των καταθέσεων είτε στην Κύπρο, είτε στις ΗΠΑ, είτε στο Μπαγκλαντές ή όπου αλλού.

γ) Χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι «κι ο Τσίπρας ήθελε φορολόγηση των καταθέσεων» καταργείς σε τέτοιο βαθμό την κοινή λογική ώστε το επόμενο στάδιο είναι να υποστηρίξεις πως οι Βρυξέλλες, η τρόικα, η Μέρκελ και ο Αναστασιάδης προχώρησαν στη δήμευση ποσού των καταθέσεων μέσω της φορολόγησης, επειδή το ήθελε ο Τσίπρας. Ναι, είναι γελοίο, αλλά ποιος είπε ότι αυτοί που χρησιμοποιούν τέτοιες συγκρίσεις μεταξύ πρότασης ΣΥΡΙΖΑ και  φορολόγησης κυπριακών καταθέσεων είναι σοβαροί;

δ) Όσο δε γουστάρω να υπερασπίζομαι τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλο τόσο δε γουστάρω να κρύβουν όλοι οι άλλοι τις δικές τους μαλακίες κάτω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και προχωρούν σε αξιοθρήνητες συγκρίσεις και συμψηφισμούς, τόσο συμπαθέστερο θα κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό θέλουν, έχει καλώς. Άλλωστε αν κάποιος έκανε κωλοτούμπα στο συγκεκριμένο θέμα είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ οι οποίοι αν και αρχικά κατέκριναν τη μεθόδευση της φορολόγησης των κυπριακών καταθέσεων, τώρα θα πρέπει να βρουν νέα επιχειρήματα για να τη στηρίξουν ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν σε μία κυβέρνηση που θεωρεί σωτήρια τη φορολόγηση. Όμως γι’ αυτό το θέμα δε βλέπω να μιλά κανείς φίλος των Μνημονίων. Ίσως επειδή συνήθισαν. Διότι αν εξέφραζαν γνώμη και γι’ αυτόν τον παραλογισμό, τότε θα έπρεπε να μας εξηγήσουν, πως γίνεται να κατηγορούν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για φορολόγηση ως εγκληματική, αλλά ταυτόχρονα να χαρακτηρίζουν σωτήρια την εφαρμογή της στην Κύπρο. Βλέπετε, η ηλιθιότητα εύκολα κάνει τούμπα και σε καπακώνει.

Τέταρτον (και τελευταίο): Πρόκειται για μία ερώτηση μόνο. Οι θιασώτες των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα, βγάζουν καθημερινά ντουντούκα θρηνώντας για τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα που απολύθηκαν. Λένε μάλιστα πως δε χύθηκε ούτε ένα δάκρυ για όσους απολύθηκαν από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ γίνεται χαμός για να μην απολυθεί ένας δημόσιος υπάλληλος. Αυτοί οι ανιδιοτελείς προστάτες, λοιπόν, των ιδιωτικών υπαλλήλων, πως συμβαίνει τώρα να πανηγυρίζουν για τη μείωση του τραπεζικού τομέα στην Κύπρο η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση απόλυση χιλιάδων υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα; Σας παρακαλώ, μη μου απαντήσει κάποιος από αυτούς. Ξέρω ότι πάλι μαλακία θα πει και βαριέμαι να εξηγώ ξανά σε μικρόμυαλους.

ΠΗΓΗ