«Πουστράκι τελειώνετε, κατάλαβες; Τελειώνουν τα πουστράκια. Άντε κωλομπήχτες, μαλάκες ηθοποιοί του κώλου, ε μαλάκες ηθοποιοί του κώλου. Κοίτα πουτανάκι, έρχεται η ώρα σου. Τράβα ρε, τράβα, έρχεται η ώρα σου. Έρχεται ρε και η αστυνομία σας φυλάει τα κωλαράκια, αφού σας τα γαμάνε που σας τα γαμάνε οι Πακιστανοί ρε. Αδερφές ξεσκισμένες. Γαμημένες αλβανικές κωλοτρυπίδες, ε γαμημένες αλβανικές κωλοτρυπίδες»

Ο οχετός που σας ανάγκασα να διαβάσετε δεν είναι παρά όσα ξεστόμισε μέσα σε 28 δευτερόλεπτα ο βουλευτής Β’ Αθηνών του ελληνικού κοινοβουλίου Ηλίας Παναγιώταρος, χτες έξω από το θέατρο Χυτήριο. Αν αντέχετε να τα ακούσετε και να τον δείτε, ιδού το βιντεάκι (που διαρκεί 39 δευτερόλεπτα, αλλά το υβρεολόγιο αρχίζει από το ενδέκατο):

Χτες ήταν να γίνει η πρεμιέρα του θεατρικού έργου Corpus Christi στο θέατρο Χυτήριο. Το έργο, τολμηρό για ορισμένους και βλάσφημο για άλλους, έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις γιατί υποτίθεται πως παρουσιάζει τον Χριστό και τους δώδεκα Αποστόλους ως ομοφυλόφιλους -ή κάτι τέτοιο, δεν το έχω δει. Για να είμαστε δίκαιοι, στη χτεσινή έμπρακτη απαγόρευση του έργου δεν συμμετείχαν μόνο τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, αλλά και λιγοστοί ιερείς και μέλη χριστιανικών οργανώσεων, όλοι τους καμιά εκατοστή. Προηγουμένως είχαν γίνει δύο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων για να ματαιωθεί η πρεμιέρα του έργου, που και οι δύο είχαν απορριφθεί, οπότε οι εκατό φανατικοί πήραν τον νόμο στα χέρια τους και κατάφεραν να απαγορεύσουν έμπρακτα την πρεμιέρα.

Φυσικά, για να γίνει αυτό ήταν απαραίτητη η συνδρομή της Αστυνομίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες παθόντων, τα όργανα της τάξης παρατηρούσαν με απάθεια τους θρησκόληπτους και τους ναζιστές να δέρνουν -και όταν τα θύματα διαμαρτύρονταν, γυρνούσαν επιδεικτικά την πλάτη. Μεταφέρω ένα απόσπασμα: «Με τραβάνε παράμερα, με φωνάζουν πούστη, αδερφάρα, μου τραβάνε τα μούσια, με φτύνουν στο πρόσωπο, με χτυπάνε στο στομάχι. Η αστυνομία είναι δίπλα. Τους φωνάζω “Με χτυπάνε, δεν θα κάνετε κάτι;” Απάντηση: “Δεν είδα κάτι. Απομακρυνθείτε παρακαλώ. Τρία αστέρια στο πέτο. … Αρχίζω να φοβάμαι. Απομακρύνομαι από την έξοδο. Μου φωνάζουν όλοι: “έτσι φύγε παλιοπουσταρά λούγκρα, πάρε καμιά πίπα”. Γυρίζω πίσω από απόσταση να παρακολουθώ. Με ακολουθεί γνωστός βουλευτής της ΧΑ. Μου ρίχνει δυο μπουνιές στο πρόσωπο. Με πετάει κάτω. Όσο είμαι κάτω χάνω τα γυαλιά μου. Ο Χρυσαυγίτης με κλοτσάει. Η αστυνομία είναι ακριβώς δυο βήματα μακριά. Γυρισμένη πλάτη. Φωνάζω στον αστυνομικό: ΜΟΥ ΡΙΧΝΟΥΝ ΓΡΟΘΙΕΣ. ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ! πολλές φορές. Με γυρισμένη την πλάτη απομακρύνεται. Οι υπόλοιποι γέροι και χρυσαυγίτες με χλευάζουν φωναχτά δίπλα στον αρχιαστυνόμο. “Κλάψε μωρή λουλού, κοριτσάκι, ντιγκιντάγκα”».

Η αγαστή συνεργασία ακροδεξιών με τα όργανα του κράτους δεν είναι καινούργιο πράγμα βέβαια -και όταν σκότωσαν τον Λαμπράκη, θα το θυμάστε, υπήρχε εντονότατη παρουσία χωροφυλακής στο χώρο (τον δολοφόνο τον έπιασε πολίτης). Υπάρχει ένα νήμα που συνδέει τον Παναγιώταρο και τη συμμορία του με τους χαφιέδες και τους βασανιστές της χούντας, τους παρακρατικούς του πενήντα και του εξήντα, τους βασανιστές της Μακρονήσου, τους ταγματασφαλίτες και τους κουκουλοφόρους καταδότες των Γερμανών, τους τριεψιλίτες που έκαιγαν εβρέικα σπίτια στη Θεσσαλονίκη στα 1930, τους μαγκουροφόρους δολοφόνους του Καβαφάκη και του Φατσέα, τους επίστρατους που σκότωναν πρόσφυγες στα Νοεμβριανά του 1916.

Η χτεσινή ματαίωση της παράστασης δεν είχε βέβαια καμιά σχέση με «λαθρομετανάστες» που υποτίθεται πως είναι το άλλοθι της ύπαρξης της Χρυσής Αυγής -το ότι ο (γνωστός και βραβευμένος) σκηνοθέτης της, ο Λαέρτης Βασιλείου, γεννήθηκε στην Αλβανία ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα που έδωσε στον Παναγιώταρο τη λαβή για να ποικίλει λίγο τις αφόρητα σεξιστικές βρισιές του. Με την είσοδό της στη Βουλή η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν «φόρεσε γραβάτες» αλλά, επωφελούμενη από τις νέες δυνατότητες, έχει διευρύνει τον κύκλο δράσης της, και θα τον διευρύνει ακόμα περισσότερο· άλλωστε και πριν μπει στη Βουλή είχε και άλλα ενδιαφέροντα (δείτε εδώ τον ίδιο Παναγιώταρο, επικεφαλής αποσπάσματος, να ματαιώνει την παρουσίαση σλαβομακεδονικού λεξικού). Απλώς, τώρα προστίθεται στην εξίσωση η βουλευτική ασυλία.

Να κάνω μια παρένθεση. Το υβρεολόγιο του Παναγιώταρου, εκτός από την απέχθεια που προκαλεί, είναι και ενδεικτικό: μας θυμίζει ότι μερικοί, τέλος πάντων, άνθρωποι, δεν μπορούν να αντιληφθούν τον κόσμο παρά μόνο μέσα από σεξουαλικούς όρους και μάλιστα μέσα από συγκεκριμένες πρακτικές που παραπέμπουν σε χρήση του σεξ ως μέσου τιμωρίας και ταπείνωσης. Και δεν είναι βέβαια κάποια ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου ατόμου. Όχι συμπτωματικά, ο ευπρεπής της συμμορίας, ο βουλευτής επικρατείας Χρ. Παππάς (φοράει και γραβάτα), έχει ήδη στο ενεργητικό του δύο σεξιστικά «αστεία»μέσα στην αίθουσα της Βουλής (Το «σας είπε σκάσε, δεν είπε “σκύψε”», προς υπεράσπιση του Κασιδιάρη, και το «Το ΚΚΕ θα πάρει τα τρία … παύση … τοις εκατό» -χιούμορ ίσως αποδεκτό για γυμνασιόπαιδα, αλλά που σε ενήλικες το βρίσκουμε μόνο στις πιο καθυστερημένες και στερημένες αντροπαρέες).

Το θέμα βέβαια δεν είναι η πρεμιέρα που ματαιώθηκε, ούτε αν θα επαναληφθεί το φαινόμενο. Ελπίζω, είμαι μάλιστα σχεδόν βέβαιος, ότι σήμερα θα υπάρξει μια μαζική αντιφασιστική αντίδραση, ότι το θέατρο θα περιφρουρηθεί από βουλευτές και από κόσμο, δεν αποκλείω μάλιστα και η αστυνομία να θυμηθεί τον συνταγματικό ρόλο της, και επίσης δεν αποκλείω, επειδή οι χρυσαυγίτες κατά βάθος είναι δειλοί, σήμερα να μην εμφανιστούν. Αλλά το θέμα δεν είναι η παράσταση του Κόρπους Κρίστι.

Ένα χιλιοειπωμένο ρητό, που έχει καταντήσει πια κλισέ, είναι πως οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Δεν παίρνω θέση ως προς την αλήθεια του ρητού, αναρωτιέμαι όμως αν μας αξίζει αυτό το πράγμα που είδατε στο βιντεάκι -και τι μπορούμε, τι πρέπει να κάνουμε από δω και μπρος. Δεν έχω να προτείνω καμιά σοφία, άλλωστε άλλο άρθρο είχα προετοιμάσει για σήμερα, ευτράπελο εκείνο, και τα γεγονότα με βρήκαν ανέτοιμο, οπότε πρόχειρα έγραψα πέντε σκέψεις στο χαρτί, αλλά θα ήθελα, το ζητήσατε κιόλας μερικοί, να ακούσω τις δικές σας απόψεις.

Μας αξίζει αυτό;

Υστερόγραφο: Μια εύθυμη νότα ήταν ότι στο χτεσινό σκοταδιστικό επεισόδιο συμμετείχε και ο βουλευτής Γ. Γερμενής, γνωστότερος ως Καιάδας, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο συμμετέχει ή συμμετείχε σε συγκροτήματα μπλακ μέταλ με έντονες σατανιστικές αναφορές. Μπορεί βέβαια ο άνθρωπος να είδε το φως, αλλά αναρωτιέμαι πόσον καιρό η επίσημη εκκλησία (και δεν εννοώ τους γνωστούς ακραίους επισκόπους) θα λερώνεται από αυτό τον συγχρωτισμό χωρίς να αντιδρά.

ΠΗΓΗ