Ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Φοβόμαστε να το προφέρουμε δυνατά? Επειδή είναι απαγορευμένη λέξη στα κανάλια? Επειδή δεν έχει γίνει πόλεμος ή φυσική καταστροφή? Επειδή υποτίθεται έχουμε ειρήνη και δημοκρατία?

 Ένα βουητό σηκώνεται σιγά σιγά, από ξένα μέσα ενημέρωση, ανεξάρτητους δημοσιογράφους, στο διαδίκτυο γίνεται χαμός. Στην Ελλάδα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση με σφραγίδα. Επίσημη. Με στοιχεία. Μόνο εδώ μέσα αυτά τα στοιχεία ονομάζονται φυσικά επακόλουθα μιας αφύσικης πολιτικής.

Στην Ελλάδα που ο λαός ματώνει, περιορίζουν ακόμα και τη προμήθεια από αίμα. Δεν θα μας στέλνουν το αίμα που μας έστελναν για ένα απλό λόγο, δεν έχουμε λεφτά. Κι όπως είπαν από την Ελβετία ναι μεν το αίμα προσφέρεται δωρεάν αλλά υπάρχουν και έξοδα λογιστικά, διοικητικά, εργαστηριακά. Δεν έχεις λεφτά δεν παίρνεις αίμα.

Τι είναι ένα κράτος όπου οι μισοί πλέον δεν έχουν τα απαραίτητα για μια αξιοπρεπή διαβίωση? Τι είναι ένα κράτος που οι περισσότεροι είναι άνεργοι, κι όσοι δουλεύουν εισπράττουν χαρτζιλίκι αντί για μισθό? Τι είναι ένα κράτος που δεν μπορεί να καλύψει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που υπάρχουν μισό εκατομμύριο παιδιά χωρίς λήψη απαραίτητης τροφής, που αυξάνονται ταχύτατα άστεγοι, πεινασμένοι, ζητιάνοι, που καταγράφει ραγδαία αύξηση αυτοκτονιών, που χιλιάδες κόσμος ζει μέσα στη κατάθλιψη καταπίνοντας χάπια κι έχοντας χάσει κάθε νόημα για τη ζωή, που χιλιάδες κόσμος πέρασε ένα χειμώνα κρυώνοντας και καταγράφοντας απώλειες από ανθρώπινες ζωές εξ΄αιτίας ελλιπούς τροφής, θέρμανσης ή φαρμάκων?

Δεν είναι ανθρωπιστική κρίση για πιο λόγο? Επειδή δεν έχουμε προηγούμενο σε ευρωπαϊκό κράτος της ανεπτυγμένης δύσης για να το συγκρίνουμε? Επειδή είναι σχήμα οξύμωρο να είσαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2013, χωρίς πόλεμο και χωρίς φυσικές καταστροφές και να πεθαίνουν οι άνθρωποι από τη πείνα, το κρύο ή την αδυναμία να γιατρευτούν? Επειδή κυκλοφορούν ακόμα χορτάτοι που σαν χαστούκι στη μούρη των υπόλοιπων ασχολούνται με τη κοιλιά τους, τα ντυσίματά τους, τη διασκέδασή τους και κάνουν μπίζνες εν καιρώ κρίσης? Επειδή υπάρχουν κυράτζες φορτωμένες με πολύχρωμες σακούλες από ψώνια, ψώνια οι ίδιες, που περνάνε αδιάφορα δίπλα από τους ζητιάνους? Επειδή υπάρχουν καλοζωισμένοι πολίτες σε ακριβά ιδιωτικά ιατρικά κέντρα που πληρώνουν δυο μισθούς τη μέρα για να φροντίσουν την υγεία τους, την ώρα που χιλιάδες άλλοι πεθαίνουν μην έχοντας τη δυνατότητα να ανακαλύψει κανείς από τι πέθαναν τελικά γιατί ούτε μέχρι τη πόρτα ενός κ@λοιατρείου δε φτάσανε? Επειδή υπάρχουν γομάρια που κάνουν πάρτι με τα φώτα αναμμένα στις βίλες τους τη στιγμή που κάποιες χιλιάδες αρχίζουν κι εκπαιδεύονται στα κεριά και τις λάμπες με το σπαρματσέτο? Επειδή κάποιοι που τα έχουν φάει μαζί με τις συμμορίες και καλά διαλέγουν ποια είναι τα καλύτερα σώματα κλιματισμού την ώρα που παιδιά τουρτουρίζουν τυλιγμένα σε μια κουβέρτα έχοντας να φάνε μόνο ένα κομμάτι ψωμί κι αν είναι πολύ τυχερά ένα ποτήρι γάλα? Επειδή έχει γεμίσει ο τόπος από καραγκιόζηδες που ασχολούνται συνέχεια με το κ@λο τους και το τράβηγμα της  μούρης τους για να ικανοποιούν τη λαγνεία τους, την ώρα που το aids θερίζει, τα μπουρδέλα της πεντάρας είναι κάθε δυο βήματα, τα γεμάτα αρρώστιες και θάνατο παιδιά σαπίζουν στα πεζοδρόμια με μια σύρριγα στο χέρι, η εγκληματικότητα ακόμα και για είκοσι ευρώ, η πορνεία, τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός, η κακοποίηση, η βία τείνουν να γίνουν δεύτερο πουκάμισο στην ελληνική κοινωνία?

Το να αποκρύπτει κανείς την αλήθεια δεν την εξαφανίζει. Η αλήθεια είναι εκεί είτε την βλέπεις είτε όχι. Κι ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα βρωμάει αισχρά. Δεν μπορούν τα ακριβά αρώματα και οι αναθυμιάσεις από τα σπα να σκεπάσουν τη μπόχα της φτώχειας και της δυστυχίας. Δεν μπορούν οι φωνές των παπαγάλων της ενημέρωσης, να σκεπάσουν τις ελεύθερες φωνές. Δεν μπορούν πλέον να γίνουν πιστευτές ούτε οι γελοίες δικαιολογίες, ούτε οι στημένες αναλύσεις, ούτε οι βαλτοί κράχτες υμνωδοί αυτής της αισχρής και παρανοϊκής μαζί πολιτικής.

Κι όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και μάλιστα υποτίθεται μορφωμένοι, επιστήμονες που επιμένουν να τα ονομάζουν λαϊκισμούς, υπερβολές, καταστροφολογίες. Υπάρχουν άνθρωποι που επειδή τρώνε με χρυσά κουτάλια - ακόμη - στρέφονται στη μούρη μας σαν Μαρίες Αντουανέτες της συμφοράς και αναρωτιούνται γιατί φωνάζουμε και δεν τρώμε παντεσπάνι. Έχουν ξαμολυθεί παντού υποστηρικτές αυτής της συμφοράς προσπαθώντας να μας πείσουν πως γίνεται για το καλό μας, Για τη πρόοδο της πατρίδας. Για την ανάπτυξη που θα έρθει να τώρα, όπου νάναι. Θα έρθει σε μια πατρίδα που θα έχουν θυσιαστεί πόσες γενιές άραγε στο βωμό των πειραμάτων?

Υπάρχουν κι άλλοι, πωρωμένοι, που αναβλύζει αυθόρμητα από μέσα τους ένα δηλητήριο που αν δαγκώσουν τη γλώσσα τους θα πάθουν σοκ στη στιγμή. Που κ@υλώνουν μόλις ακούνε τη φράση μαζί τα φάγαμε, που νοιώθουν μια εξαιρετική ηδονή να ακούνε στοιχεία πόσοι Έλληνες ήταν κλέφτες, πόσοι ήταν λαμόγια, πόσοι κάνανε κομπίνες, πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι το κ@λοβαράγανε, γιατί νοιώθουν σπουδαίοι, έντιμοι, νοικοκύρηδες, τιτάνες της γνώσης και της σοφίας εν μέσω μιας ηλίθιας, ανίκανης και σιχαμερής πλέμπας. Τα ψώνια της διανόησης που αποκτούν αξία ακριβώς γιατί υπάρχουν ηλίθιοι και άχρηστοι δίπλα τους αλλιώς σε σύγκριση με τους πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους είναι υπό το μηδέν. Κουραδομηχανές που απλά είναι σκατόψυχοι αλλά με μόρφωση.  

Λαϊκισμός πλέον στην Ελλάδα είναι να φωνάζεις με λόγια απλά, με θάρρος, με ειλικρίνεια πως δίπλα μας άνθρωποι πεθαίνουν. Πολιτική ωριμότητα είναι να παρακάμπτεις αυτή τη θλιβερή λεπτομέρεια και να γυρίζεις το πέλεκυ επάνω τους λέγοντας πως "οι ίδιοι είναι υπαίτιοι για τη κατάντια τους κι ας πρόσεχαν" Λαϊκισμός είναι να λες πως όλοι μαζί οδεύουμε προς μια πρωτοφανή κατρακύλα και πολιτικά ώριμο είναι να δώσεις στους πεινασμένους ένα μαστίγιο να αυτομαστιγωθούν για το πόσο βλάκες και λαμόγια υπήρξαν και να τους  υποβάλλεις σε φροντιστήρια ηθικής σε ένα κράτος που η ηθική έχει διαγραφεί από το λεξικό.

Φυσικά και τα κάναμε όλα σκατά. Φυσικά και υπήρξαμε  ασυνείδητοι, ατομιστές, ανόητοι σε πολλές περιπτώσεις, θύματα μιας πολιτικής που έκανε τα πάντα για να μας καταντήσει ακριβώς έτσι ανόητους, και λοιπόν? Η αλλαγή πορείας της χώρας και η μάχη για να γίνει ένα νέο ξεκίνημα και να τιμωρηθούν όσοι έφταιξαν επώνυμοι και ανώνυμοι, η αλλαγή στη συνείδηση των πολιτών και ο τρόπος που αυτό θα γίνει είναι να εξολοθρεύσουμε μερικά εκατομμύρια για παραδειγματισμό? Αυτό ναι δεν είναι λαϊκισμός, είναι λογική γενοκτονίας.

Άσε που είμαι σίγουρη πως όλα αυτά τα στόματα που μιλάνε για εξυγίανση, συμμόρφωση των ενόχων πολιτών, τιμωρία κλπ αν πάω σπίτια τους και ψαχουλέψω τη προσωπική τους ιστορία δεν θα βρω  τίποτα άλλο στη ζωή τους και τη νοοτροπία τους από αυτά που υποτίθεται πως σιχαίνονται και πολεμάνε να καταργήσουν. Διαβάζω διάφορους σχολιαστές υποστηρικτές της άποψης "η πλειοψηφία των πολιτών είναι κλέφτες, λαμόγια, ψεύτες, άξιοι της τύχης τους" κι επειδή θέλουν να επιδεικνύουν και τις γνώσεις τους αναφέρουν στοιχεία, για τη διαφθορά στο δημόσιο, για τους φοροφυγάδες πολίτες, για τη προχειρότητα, την αμορφωσιά, το ευτελές πνευματικό επίπεδο του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, τη βαρβαρότητα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά ξεχνάνε να αναφερθούν στην νεώτερη ιστορία μας και να σκάψουν βαθιά στο γιατί και από ποιους εκπαιδεύτηκε η ελληνική κοινωνία να είναι τέτοια. Ποιες πολιτκές, ποια κόμματα, ποιες τακτικές μεταπολεμικές δούλεψαν με μεγάλη μαεστρία για να καταντήσουν ένα λαό έτσι και να του αφαιρέσουν τη δυνατότητα να είναι αξιοπρεπής, θαρραλέος, με αξίες και συνείδηση του τι έχουν κάνει πάνω στη πλάτη του για να εξυπηρετήσουν τα παιχνίδια εξουσίας και υποταγής.

Στην Ελλάδα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Όπως σε κάθε χώρα τριτοκοσμική που οι κυβερνώντες προτίμησαν να είναι φύλαρχοι συνεργαζόμενοι με αποικιοκράτες από το να παλέψουν για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της χώρας τους και την ευημερία των πολιτών της.

ΠΗΓΗ