High street, έξι το πρωί. Γύρω από τη στάση του λεωφορείου τρεις άνθρωποι κοιτάζουν τη φράση «είσαι ξύπνιος;», γραμμένη με κιμωλία στον τοίχο. Ο κύριος με το τουίντ σακάκι, την ομπρέλα και το δερμάτινο χαρτοφύλακα σκέφτεται πως θέλει έναν δυνατό καφέ. Ο νεαρός με τη βρόμικη φόρμα και τ’ αθλητικά παπούτσια ψάχνει την τσέπη του για ψιλά.

Ο άστεγος με τα περίεργα τατουάζ παίρνει το κυπελλάκι στα χέρια να δει μήπως έχει κάτι μέσα. Ο κύριος με το τουίντ σακάκι, από παιδί, ξυπνά πάντα την ίδια ώρα· ο νεαρός με τη φόρμα ξυπνά αργοπορημένος κάθε πρωί, να πάει με το ζόρι στη δουλειά· ο στιγματισμένος άστεγος κοιμάται την ημέρα, ξαγρυπνά τη νύχτα. Και οι τρεις προσπαθούν να ξυπνήσουν από το ίδιο κακό όνειρο—αυτό της αναπόδραστης πραγματικότητας.

του Αργύρη Παπαντώνη
ΠΗΓΗ PROTAGON