Η ελίτ της παγκοσμιοποίησης φοβάται έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και σχεδιάζει οικονομική ανάκαμψη "ως δια μαγείας" Του Paul Joseph Watson, συντάκτη του ιστολογίου Prison Planet

Η Λέσχη Bilderberg δείχνει να έχει τρομοκρατηθεί για την πιθανότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την συνακόλουθη εντυπωσιακή οικονομική της ανάκαμψη, πράγμα που θα δώσει το παράδειγμα και σε άλλες χώρες να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Μια τέτοια έκβαση είναι βέβαιο ότι θα απειλήσει το ενιαίο νόμισμα της ευρωζώνης και, το σημαντικότερο, το όλο σχέδιο για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού υπερκράτους.

Ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης στην επικείμενη ετήσια σύνοδο της Λέσχης Bilderberg στο Chantilly της πολιτείας Virginia θα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι παγκοσμιοποιητές της οικονομικής ελίτ θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που απειλεί να καταστρέψει την ατζέντα τους για μια παγκόσμια διακυβέρνηση: την κρίση της ευρωζώνης.

Ο ολοένα αυξανόμενος κίνδυνος αθέτησης της υπόσχεσης της Ελλάδας ότι θα τηρήσει τους δρακόντειους όρους "διάσωσης" που της έχουν επιβληθεί από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και η απειλή εξόδου της από την ευρωζώνη ανάγκασαν χθες το βράδυ την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να παραδεχθεί για πρώτη φορά ότι η Ελλάδα ίσως και να βγει από την ευρωζώνη, εκτίμηση που προκάλεσε απότομη "βουτιά" του ευρώ, αλλά και των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η κρίση της ευρωζώνης βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο πιο καίριο σημείο που βίωσε ποτέ η Ευρώπη, και έχει αποδειχθεί πολύ χειρότερη από άλλες κρίσεις, που όλως τυχαίως ξέσπασαν και εκείνες λίγο πριν από τις ετήσιες συνόδους της Λέσχης Bilderberg, το 2010 και το 2011.

Και στις δύο εκείνες περιπτώσεις, η πολιτική συναίνεση που υπήρξε ανάμεσα στα μέλη της Λέσχης Bilderberg ήταν αρκετή για να δοθεί η ευκαιρία στην ευρωζώνη να αναπνεύσει - έστω και με μάσκα οξυγόνου - για άλλους 12 μήνες, και το 2010 αλλά και το 2011. Φέτος, τα ίδια αυτά άτομα, που η κοινή γνώμη αναγνωρίζει πλέον ως διαχειριστές της παγκοσμιοποίησης, θα προσπαθήσουν και πάλι να χαράξουν μια στρατηγική κεκλεισμένων των θυρών, η οποία θα διασώσει το "μονάκριβο" κατασκεύασμά τους: το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Στη προπερσινή σύνοδο της λέσχης το 2010 στην Ισπανία, "το μέλλον του ευρώ" βρέθηκε στο επίκεντρο, καθώς ο Ισπανός πρωθυπουργός Luis Rodriguez Zapatero, πλαισιωμένος από αρκετούς οικονομικούς εγκεφάλους, κατέβαλε προσπάθειες να επιλύσει την κρίση, την ίδια ώρα που τα μέλη της Bilderberg πανικόβλητα συνεδρίαζαν, εξετάζοντας σενάρια σε περίπτωση κατάρρευσης του ενιαίου νομίσματος.

Ένα χρόνο αργότερα, το 2011, κατά τη διάρκεια της συνόδου στο St Moritz της Ελβετίας, η κρίση του ευρώ ήταν και πάλι στην κορυφή της ατζέντας της Λέσχης Βilderberg. Οι παγκοσμιοποιητές εξέφρασαν φόβους ότι η διάλυση της ζώνης του ενιαίου νομίσματος θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να τορπιλίσει τις ελπίδες για την δημιουργία πολλών περιφερειακών νομισμάτων.

Η Λέσχη Bilderberg δεν φοβάται απλά ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ, αλλά ότι με την έξοδό της θα βιώσει τεράστια οικονομική ανάκαμψη και θα αποτελέσει παράδειγμα για άλλες χώρες της Ευρωζώνης να ακολουθήσουν την ίδια πορεία.

Ο φόβος αυτός διακρίνεται καθαρά σε άρθρο που δημοσίευσε σήμερα το φερέφωνο της Λέσχης Bilderberg, η ελεγχόμενη από την εν λόγω λέσχη εφημερίδα "Financial Times" με τίτλο "Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα την μετατρέψει σε πρότυπο για άλλες χώρες".
"Αν η Ελλάδα βγει από την ευρωζώνη, θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο επικίνδυνη για το σύστημα από ό,τι ήταν ποτέ όσο βρισκόταν μέσα σε αυτήν, δίνοντας το παράδειγμα της αποτελεσματικής αντίδρασης", σχολιάζει ο Arvind Subramanian.

Ο Subramanian δεν είναι τυχαίος αναλυτής. Είναι επίτιμο μέλος του γνωστού "Peter G. Peterson Institute for International Economics", ανάμεσα στα κορυφαία μέλη του οποίου συμπεριλαμβάνονται πολλά μέλη της Λέσχης Βilderberg. Ανάμεσα σε αυτά είναι και ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve), Paul Volcker, ο πρώην υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, Lawrence Summers, και το διαχρονικό έμβλημα της Βilderberg, ο David Rockefeller.

"Ας υποθέσουμε ότι από τα μέσα του 2013 θα αρχίσει μια ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ενώ το υπόλοιπο της ευρωζώνης θα παραμένει σε ύφεση. Η επίδραση μιας τέτοιας εξέλιξης στην Ισπανία και την Πορτογαλία, που μαστίζονται από την λιτότητα, αλλά ακόμη και στην Ιταλία, θα είναι ισχυρή. Οι ψηφοφόροι εκεί αποκλείεται να μην επηρεαστούν από τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, των γειτόνων τους που σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο περιφρόνησης. Θα αρχίσουν να διερωτώνται για ποιό λόγο και οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές επιλογές με των Ελλήνων και θα απαιτήσουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να μεταβάλει ριζικά τα κίνητρα της παραμονής αυτών των χωρών στην ευρωζώνη, κυρίως εάν οι οικονομικές συνθήκες εξακολουθήσουν να είναι ζοφερές", γράφει ο Subramanian, προσθέτοντας τα εξής:

"Η δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας μπορεί να αποδειχθεί κάτι σαν μεταδοτική νόσος και να οδηγήσει στη διάλυση της ευρωζώνης και ίσως και του όλου ευρωπαϊκού σχεδίου".

Η Bilderberg δείχνει κάτι παραπάνω από πρόθυμη να σώσει την ευρωζώνη, αφού αντιπροσωπεύει την ίδια την βάση της παγκόσμιας οικονομικής ατζέντας των νεοταξιτών για τη δημιουργία περιφερειακών νομισμάτων και προσεκτικά σχεδιασμένων ομοσπονδιών σε διάφορες ηπείρους, που θα βασίζονται στο ίδιο μοντέλο με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εάν τελικά η ευρωζώνη αποτύχει, η προοπτική της επίτευξης του τελικού στόχου ενός παγκόσμιου νομίσματος νεκρώνεται για τουλάχιστον άλλα 100 χρόνια.

Η πρόεδρος της Bilderberg, Etienne Davignon, καυχήθηκε κάποτε σε συνέντευξή της ότι η Bilderberg συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του ευρώ, συντάσσοντας πρώτη την ατζέντα των πολιτικών που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι χώρες της ΕΕ προκειμένου να υπάρξει ένα ενιαίο νόμισμα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το οποίο αργότερα επισημοποιήθηκε μέσω της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992.

Αυτό που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι οι πρώτες συζητήσεις για την δημιουργία ενιαίου νομίσματος έλαβαν χώρα περίπου τέσσερις δεκαετίες πριν, στη συνεδρίαση της Bilderberg στο Garmisch-Partenkirchen της Δυτικής Γερμανίας το 1955.

Έγγραφα από εκείνη την σύνοδο, που διέρρευσαν αργότερα, αποκαλύπτουν ότι οι σύνεδροι της λέσχης - και ήδη γνωστοί νεοταξίτες - μίλησαν για την ανάγκη "να εισέλθει ο γερμανικός λαός σε μια κοινή ευρωπαϊκή αγορά το συντομότερο δυνατό", προσθέτοντας ότι "το μέλλον του θα είναι αμφίβολο χωρίς μια Ενωμένη Ευρώπη"!

Η ατζέντα αυτή περιλαμβάνει "την ανάγκη να επιτευχθεί ένα κοινό νόμισμα", καθώς και η δημιουργία μιας "κεντρικής πολιτικής εξουσίας".

Δεδομένου του γεγονότος ότι η συνομωσία που οδήγησε τελικά στην θέσπιση του ευρώ διήρκεσε τουλάχιστον 50 χρόνια, δεν υπάρχει πιθανότητα η παγκόσμια ελίτ να εγκαταλείψει το "πόνημά" της αμαχητί.

Αλλά να είστε βέβαιοι ότι η κρίση της ευρωζώνης θα βρεθεί στο επίκεντρο της φετινής συνόδου της Λέσχης Bilderberg και πάλι, καθώς τα μέλη της θα προσπαθούν να συναινέσουν σε άλλη μια μεγάλη προσπάθεια να διασώσουν το ενιαίο νόμισμα.

Σχόλιο ιστολογίου

Τα σημεία που έχουν τονιστεί με κόκκινο δεν είναι μόνο σκέψεις του αρθρογράφου. Είναι πληροφορίες που περιέχονται σε αρκετά βιβλία για τα σχέδια της Νέας Τάξης. Το σχέδιό τους είναι να γίνουν διαφορετικές "ενώσεις" στο στυλ της Ε.Ε., με ξεχωριστό νόμισμα η κάθε μία. Ήδη έχει γίνει η Αφρικανική Ένωση (με 19 χώρες και μαριονέτες ηγέτες) και άλλες είναι στα σκαριά. Η NAFTA (ένωση ΗΠΑ-Καναδά-Μεξικού) έγινε, αλλά απέτυχε, λόγω ασυνεννοησίας με το Μεξικό, που τους την "έκανε" στο τσακ. Ο απώτατος στόχος είναι σε κάποια στιγμή αυτές οι ενώσεις να απορροφηθούν η μία από την άλλη, μέχρι στο τέλος να μείνει ένα κράτος και μια κυβέρνηση. Γι' αυτό είναι να απορείς με τόσους Έλληνες που δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει ευρώ και ευρωζώνη!

Επίσης, το σημείο που μιλάει για τα 100 χρόνια είναι χαρακτηριστικό. Τα σχέδια της ΝΤΠ έχουν πάντα πνοή 100 χρόνων και ό,τι καταφέρουν. Ό,τι δεν καταφέρουν πάει για τα επόμενα 100 χρόνια. Αυτό το έχει πει και ο Κίσινγκερ πολλές φορές και ξέφυγε μια φορά και στον ΓΑΠ.

Το ζήτημα είναι, τι θέλει να μας πει το έντυπο όργανο της Bilderberg αυτή τη φορά και γιατί; Δεν υπάρχει τίποτε που να τυπώνεται στους Financial Times και να μην έχει έναν σκοπό απώτερο. Ό,τι γράφουν οι Financial Times δεν έχει απλά σκοπό να μας δώσει μια εντύπωση, αλλά να κατευθύνει τις επόμενες σκέψεις και πράξεις μας. Γι' αυτό απορούμε με την άνεση που αναπαράγουν τα άρθρα αυτής της εφημερίδας τα ιστολόγια (ειδικά τα ιστολόγια) έτσι σκέτα, χωρίς ένα συλλογισμό ή ένα σχόλιο. Στην Αμερική λένε: "Αν δεν μπορείς να ερμηνεύσεις ένα άρθρο των Financial Times και αν δεν μπορείς να βρεθείς δυό τουλάχιστον κινήσεις μπροστά του, τότε μην το διαβάσεις. Θα σου κάνει κακό". Και απορώ: Είμαστε τόσο αφελείς εμείς οι Έλληνες;

Εσείς τι βλέπετε σε αυτό το άρθρο; Γιατί ανοίγει η εφημερίδα της λέσχης με τόση ευθύτητα τα χαρτιά της Νέας Τάξης, ενώ υποτίθεται πως ό,τι σχεδιάζουν μένει κρυφό και το αντιλαμβανόμαστε μόνο αφού είναι σε εξέλιξη η εκτέλεσή του; Εμάς πάντως μας γεμίζει υποψίες.

Τέλος, αν θέλουν κάτι να περάσουν στους Έλληνες, αν μας θέλουν κάτι να νιώσουμε διαβάζοντας το άρθρο τους, αν μας θέλουν στους δρόμους τις επόμενες εβδομάδες για να πετύχουν κάτι, τότε πρέπει να συλλογιστούμε το γιατί.

ΠΗΓΗ ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ