Μια γιγαντιαία επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού με τον τίτλο "άδεια ράφια σούπερ μάρκετ" βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δύο χρόνια, όταν η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου άρχισε να δείχνει το αληθινό της πρόσωπο και χθες βρέθηκε στο αποκορύφωμά της. Πλέον και με την συμμετοχή του Α.Σαμαρά και ενός πρωθυπουργού-μαριονέτα των ξένων. Φτάσαμε στο σημείο να μιλάνε ξεδιάντροπα για «άδεια ράφια σε σούπερ-μάρκετ, έλλειψη καυσίμων κλπ». Φανταστείτε τι τους έχουν τάξει για να φτάσουν στο σημείο να εκχωρούν τη χώρα στους ξένους λέγοντας τόσο άθλια ψέματα που δεν χωράνε σε καμία κριτική. Απλά και μόνο για να τρομοκρατήσουν τους πολίτες και να τους "απειλήσουν" ακόμα και με πείνα για να δεχθούν όχι την πώληση, αλλά την δωρεάν εκχώρησής της στους ξένους συνεργάτες τους.

Πέντε εφημερίδες, πέντε κανάλια και κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί συμμετέχουν ηθελημένα ή άθελά τους σε αυτή την επιχείρηση εκφοβισμού του ελληνικού λαού, με την τρόϊκα να διαθέτει ένα τεράστιο προϋπολογισμό για «δημόσιες σχέσεις» με παράγοντες των media, τον οποίο λογαριασμό τον διαχειρίζεται συγκεκριμένη εταιρεία.

Η όποια αντίθετη φωνή στην τρόϊκα καταπνίγεται και δεν επιτρέπεται να ακούγεται, η όποια τυχόν δημοσιοποίηση - παράθεση άποψης κατά του Μνημονίου και της εκχώρησης του ελέγχου της χώρας, συνοδεύεται πάντα από τον μόνιμη επωδό «Θα χάσουμε μισθούς και συντάξεις, θα πεινάσουμε πρέπει να δεχθούμε τα πάντα για να «σωθεί» η χώρα από την χρεοκοπία».

Αφού ο Γ.Παπανδρέου «κάηκε» και ο Ε.Βενιζέλος εξαερώθηκε πριν την ώρα του τώρα στηρίζουν Α.Σαμαρά, αλλά βλέπουν ότι και αυτός καίγεται πολιτικά, γρηγορότερα και από ξερό πευκόξυλο.

Πλέον βλέπουμε και εξελιγμένες μορφές έμμεσης πλύσης εγκεφάλου που είναι ακόμα πιο επικίνδυνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι «άστεγοι» και οι «πεινασμένοι» Έλληνες. Σε μια Αθήνα που μετράει περί τα 4.000.000 κατοίκους υπάρχουν 25.000 άστεγοι. Από τους οποίους το 70% είναι ξένοι λαθρομετανάστες. Αυτοί λοιπόν χρησιμοποιούνται αριστοτεχνικά με τέτοιο τρόπο για να «προειδοποιηθούν» οι υπόλοιποι 3.975.000 για το «τι τους περιμένει αν χρεοκοπήσει η χώρα».

Συντονισμένα δακρύβρεκτα ρεπορτάζ από όλα τα ΜΜΕ για τους νεοάστεγους σε μία χώρα που είναι πρώτη στην Ε.Ε. σε ιδιοκατοίκηση (60%) και η συντριπτική πλειοψηφία διαθέτει όχι απλά το σπίτι που μένει, αλλά και εξοχικό! Το ότι υπάρχουν κάποιοι (3-5.000, όχι περισσότεροι) οι οποίοι έχουν ατυχήσει από την καταστροφή και την παρατεταμένη κρίση και είναι πραγματικά άστεγοι, είναι αδιαμφισβήτητο.

Αλλά είναι ένα ελάχιστο κλάσμα και αναλογικά πολύ μικρότερος ο αριθμός τους από το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και όπου αλλού ανθεί το φαινόμενο των αστέγων εδώ και 40 χρόνια.

Σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα που εκατοντάδες χωριά στην επαρχία είναι έρημα (και δεν μιλάμε μόνο για τα νησιά ή την Ήπειρο, αλλά και την Πελοπόννησο και την Στερεάς, δηλαδή κοντά στο αστικό κέντρο) και χιλιάδες σπίτια περιμένουν τους ανθρώπους να πάνε να στεγαστούν και να δουλέψουν (γιατί στις σοδειές ή στα ψαράδικα να πηγαίνουν Βούλγαροι, Αλβανοί, Πολωνοί κλπ και να μην πηγαίνουν Έλληνες;) στην Αθήνα μιλάνε για … άστεγους!

Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Τα συσσίτια στους πεινασμένους». Άνθρωποι πένητες υπήρχαν και θα υπάρχουν. Άνθρωποι που έχουν την ανάγκη των συνανθρώπων τους γιατί ατύχησαν ή γιατί δεν ήταν άξιοι να σταθούν στις δουλειές τους και χρειάζονται την βοήθεια όλων μας για να επιβιώσουν, υπήρχαν και θα υπάρχουν.

Αλλά η ίδια κατηγορία των 25.000 από τους οποίους το 70% είναι ξένοι (να τους συμπαρασταθούμε και να σταθούμε δίπλα τους, αυτό επιτάσσει ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός μας, μέχρι να αποφασίσουν ότι ο τόπος δεν τους χωράει και τραβήξουν γι’αλλού) υπάρχει και στα συσσίτια.

Η μεγιστοποίηση εικόνων, όπως ουρές για ένα πιάτο σούπα και άλλες τέτοιες προπαγανδιστικές αλητείες των τροϊκανών και των συνεργατών τους στην χώρα με τους πιο υπέρβαρους και χοληστερινούχους κατοίκους, είναι απλά γελοίες, αλλά έχουν ισχυρό αντίκτυπο στο υποσυνείδητο πολιτών που έχουν μάθει να άγονται και να φέρονται και να σκέφτεται η τηλεόραση και οι βροντόπορδες πένες της ελληνικής δημοσιογραφίας αντί γι’αυτούς.

Το αποκορύφωμα ήρθε με την δωρεάν διανομή λαχανικών από τους παραγωγούς της Βοιωτίας στην Αθήνα και της Βόρειας Ελλάδας στην Θεσσαλονίκη ως ένδειξη διαμαρτυρίας είτε για τις τιμές είτε γιατί κάποιος σταθμός τα χαρακτήρισε «μολυσμένα».

Επί ώρες βλέπαμε τα ρεπορτάζ με τους «πεινασμένους Έλληνες» να στέκονται στην ουρά όπως τους πρώην πολίτες των κομμουνιστικών χωρών που στέκονταν επί ώρες για μία φρατζόλα ψωμί. Από την μια οι άστεγοι και από την άλλοι οι «πεινασμένοι» στα συσσίτια και στις ουρές που χάριζαν τρόφιμα. Και κανείς δεν θέλησε να πει ότι όποιος περνάει από ένα σημείο που μοιράζουν δωρεάν λαχανικά, φυσικά και θα σπεύσει να πάρει, όσα λεφτά και να έχει.

Κάποτε ένας εκδότης απαντώντας στην γκρίνια συνεργάτη του για το ευτελές «δώρο» που ήθελε να βάλει στην έκδοση για να πουλήσει (ένα τσιμπιδάκι) είχε πει το περίφημο «Στον Έλληνα και σκ…τά να του δώσεις για δώρο, θα το πάρει».

Η έκδοση πούλησε τριπλάσια σε κόστος 30% υψηλότερο από την κανονική και η αξία στο τσιμπιδάκι ήταν το 1/30 του κόστους που πλήρωσαν οι επιπλέον αναγνώστες για να πάρουν το περιοδικό!

Και ένα δεύτερο παράδειγμα: Στη Μύκονο, πριν από 12 χρόνια περίπου, όταν το Χρηματιστήριο ήταν στις δόξες του, είχαν δέσει στο παλιό λιμάνι τέσσερα σούπερ-γιοτ. Κατά τις 8 το πρωί άρχισε στην «πάγκα» στον Γιαλό η πώληση των ψαριών. Και ήταν και περίπου πέντε κιλά πετρόψαρα που οι Μυκονιάτες ψαράδες συνήθως τα χαρίζουν, ειδικά αν είναι καλή η ψαριά.

Εκείνη την ώρα γύριζαν από το γνωστό μέχρι πρωίας μυκονιάτικο γλέντι οι τρεις από τους εφοπλιστές των οποίων τα σκάφη ήταν δεμένα στο μώλο. Με το που ακούν «Αυτά τα ψάρια είναι δωρεάν, πάρτε τα όποιος θέλει» (οι Μυκονιάτες που ψώνιζαν δεν τα άγγιξαν, χορτασμένοι άνθρωποι), έγινε σκοτωμός από τους εφοπλιστές και την ευμεγέθη παρέα τους, ποιος θα πρωτοπάρει τις τρεις-τέσσερις σακούλες με τα δωρεάν ψάρια, σε σημείο που δύο γόνοι εφοπλιστών μάλωναν μεταξύ τους για μια σακούλα δωρεάν πετρόψαρα!

Αυτά ως προς τις «σκηνές-σοκ πεινασμένων Ελλήνων» που τόσο αριστοτεχνικά, προσπαθούν κάποιοι να χρησιμοποιήσουν ως υποσυνείδητη τρομοκρατία σε μία χώρα που οι κοινωνικές της δομές απλά δεν επιτρέπουν την πείνα και την έλλειψη στέγης από αρχαιοτάτων χρόνων, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάστασή της. Δηλαδή στην δεκαετία του ’50 ή του ’60 υπήρχε περισσότερο χρήμα ή περισσότερα σπίτια;

Πρόβλημα υπάρχει σε ότι αφορά την υπονόμευση της ανάπτυξης της χώρας και της αρπαγής των πλουτοπαραγωγικών πηγών της. Ο άνεργος θα ζει στο σπίτι των γονιών του και θα χρηματοδοτείται από τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Δεν θα πεινάσει, αλλά δεν θα έχει μέλλον. Θα τον έχουν υποδουλώσει...
Το είδαμε ΕΔΩ