Οι εκλογές είναι μόνο το οικονομικό; Ευρώ ή δραχμή; Μέσα ή έξω από την Ευρώπη; Αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη ή ξιπασμένη ανοχή στο κατεστημένο. Μήπως το πρόβλημα είναι πως ανεχτήκαμε να μας κυβερνάνε άτομα που ποτέ δεν μπόρεσαν ή ποτέ δεν ήθελαν να κατανοήσουν την κατάσταση; Ανεχτήκαμε ξιπασμένη μορφή έκφρασης! Και αν ναι, μήπως μας συνέφερε για πολύ καιρό να τους αφήσουμε να κάνουν τη "δουλεία" τους, έτσι ώστε να μας αφήσουν αυτοί ήσυχους για να κάνουμε και εμείς την δίκη μας "δουλεία";
Ποιο είναι το πρόβλημα παιδιά; Τα έχετε κάνει όλα ανάποδα; Δεν σας βγήκε η συνταγή και δεν έχετε εναλλακτική λύση; Ή μήπως φοβόσαστε να βρείτε εσείς εναλλακτική λύση χαμένη στη τρέλα σας και την εξουσία σας; Που κολλάτε;
Η μεγάλοι έχουν την απαίτηση να δεχτούμε τα επιχειρήματά τους. Όταν όμως μια απαίτηση καταντήσει να είναι εξεζητημένη και ξιπασμένη μορφή έκφρασης, τότε, τόσο ο καθένας μας πρέπει να καταλάβουμε πως τελικά δεν είναι ο καθημερινός άνθρωπος που δεν κατανοεί σωστά τις καταστάσεις, αλλά «αυτοί» που εκφράζονται έτσι. Σε παγκόσμιο επίπεδο, για εβδομήντα χρονιά ανέπτυξαν αυτό το στυλ έκφρασης. Και έτσι εκφράζονται για να σκεπάσουν το μεγαλύτερο δεδομένο, πως αυτοί οι ίδιοι ποτέ δεν είχαν κατανοήσει τη κατάσταση. Κάπου παράπεσαν στα ψέματα που έλεγαν στον ίδιο τους τον εαυτό.
Τρεις μεγάλες εξουσίες συγκρούονται για μια καλύτερη θέση στο χάρτη τις παγκοσμιοποίησης: η τραπεζική, η πολιτική και οι αγορές. Και από τις τρεις ακούει κανείς τις ίδιες μορφές έκφρασης. Τους καλούν όλους να βλέπουν τα ανθρώπινα διλλήματα από τη δική τους σκοπιά, γιατί σαν ξιπασμένοι νομίζουν ότι μόνο το δικό τους δίκιο αξίζει. Θέλουν άξιους μισθοφόρους, αλλά ποτέ ο μισθοφόρος να είναι πιο άξιος από το στρατιώτη. Στη μάχη τους για αυτήν τη θέση στο χάρτη της παγκοσμιοποίησης. Έχουν νευριάσει με τον εαυτό τους και με όλους που δεν βρίσκεται λύση για το δικό τους δίλημμα, σαν να νομίζουν πως έχει η ανθρωπότητα την υποχρέωση να στριφογυρνάει γύρω από αυτούς.
Μήπως βρισκόμαστε στο τέλος της τελευταίας παρτίδας σκακιού; Μήπως πάμε για ένα νέο paradigm shift, από σκακιέρα σε νέες ευθυγραμμίσεις του τυπου Rubik’s Cube; Ποιος να κατανοήσει την κατάσταση, πως όλοι μας είμαστε βουτηγμένοι μέσα στα σκατά;
Κινδυνεύουν και οι τρεις εξουσίες ταυτόχρονα, μια και δε μπορούν να κατανοήσουν την κατάσταση. Εμείς ξέρουμε, όμως, πως λύσεις υπάρχουν πάντα, αρκεί να είσαι συνδεδεμένος με τον συνάνθρωπό σου. Επειδή και οι τρεις εξουσίες παρουσιάζονται σαν οντότητες που λύνουν τα προβλήματα των ανθρώπων, στο τέλος, δεν θα έχει νόημα η ύπαρξή τους, αν λύσουμε εμείς τα προβλήματά μας χωρίς αυτούς. Αυτό είναι να κατανοείς την κατάσταση.
Rubik’s cube anyone?
Hail Humanity. Hail democracy.
Υ.Γ. Εδώ στην Ελλάδα μας δουλεύουν όλοι, μα όλοι, άγρια!!! Δεν μασάμε, δεν τσιμπάμε- τα προβλήματα της Ευρώπης δεν προέρχονται από εμάς. Δεν θα φταίξουμε εμείς αν πέσει η Ευρώπη. Σίγουρα αυτό!!! Όχι ψήφο στο καταστημένο!! Όχι ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Τις γιαγιάδες και παππούδες μας να ξανακλείσουμε στα σπίτια τους, και μια και καλή, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στα ΤΑΡΤΑΡΑ να τους στείλουμε.
Μετα… θα πρεπει να επιμείνουμε να ξαναγράψουμε το Σύνταγμα για εμάς!!!