Δύο ίδιες λέξεις, σχεδόν ομόηχες, με διαφορετική χρήση και σίγουρα με διαφορετική έννοια. Η λέξη «νοικοκύρηδες» περιγράφει την προκοπή ενός ανθρώπου, την αξιοσύνη του, τον κόπο και τα αγαθά που κέρδισε και διατήρησε από την δουλειά του. Την ικανότητα και την ιδιότητα που έχει να είναι τακτικός, προσεκτικός, συνετός. Η λέξη «Νοικοκυραίοι», περιγράφει αυτό που εννοούν οι πολιτικοί όταν αναφέρονται σε αυτούς.

Αφορμή για τον διαχωρισμό αυτόν αποτέλεσε η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, σε συνέντευξη του στον Ν. Χατζηνικολάου, περί νοικοκυραίων, λέγοντας χαρακτηριστικά, «είμαστε και εμείς νοικοκυραίοι», βάζοντας ένα ακόμη τουβλάκι στο συντηρητικό προφίλ που χτίζουν μεθοδικά εκεί στον Σύριζα, για το νέο μεγάλο κόμμα… της κεντροαριστεράς, το οποίο και αυτό θα σώσει τον τόπο!

Οι νοικοκυραίοι, είναι η κατάντια του τόπου. Είναι αυτοί που μας έφεραν εδώ. (μεταξύ άλλων). Είναι αυτή η φάρα, που ψήφιζε αυτόν που τους έταζε τα περισσότερα. Είναι οι αρπακολλατζήδες, ελληναράδες, ασπόνδυλα, λαμόγια, που ξεπουλιόντουσαν με εκπληκτική ευκολία, σε όποιον έδινε τα περισσότερα. Είναι ο φιλήσυχος εαυτούλης του καθενός, είναι ο ασπόνδυλος γλείφτης, ο συμφεροντολόγος μικροαστός, ο επαγγελματίας βολεμένος. Ο ακαλλιέργητος, αστοιχείωτος, αμόρφωτος έλληνας, που επιλέγει με κριτήριο το προσωπικό όφελος και μόνο, αδιαφορώντας για το σύνολο. Νοικοκυραίοι είναι αυτοί που δεν επιβεβαίωσαν ποτέ την ερμηνεία της λέξης.

Μια σάπια κατηγορία συμπολιτών μας, σύμμαχοι του πιο βρώμικου μέρους του πολιτικού συστήματος, στυλοβάτης της λογικής της αρπακόλλα και του «δε βαριέσαι». Αυτοί που επί δεκαετίες στήριζαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη «νοικοκυραίοι», χρησιμοποιείται μόνο από πολιτικούς, των δύο αυτών κομμάτων. Εσχάτως χρησιμοποιήθηκε και από τον πρόεδρο του Σύριζα, όχι τυχαία…


Η χώρα, η ελληνική κοινωνία, δεν θέλει νοικοκυραίους. Και κυρίως δεν θέλει φορείς που γλείφουν αυτούς τους νοικοκυραίους. Δεν θέλει πολιτικούς σχηματισμούς που χαϊδεύουν τα αυτιά των νοικοκυραίων, ή «παίζουν» με τα ταπεινά ένστικτά τους. Η χώρα, ίσως να θέλει νοικοκύρηδες, στο σπίτι και στο μυαλό, (μεταξύ άλλων και ύστερα από πολλές διαδικασίες). Δεν είναι δυνατόν μετά από τρία χρόνια μνημονίων, οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής ισοπέδωσης, η «υποψήφια κυβερνώσα αριστερά», παίζοντας στο ακροδεξιό ταμπλό, να λανσάρει παρωχημένες εικόνες και έννοιες. Αν μη τι άλλο ας το κάνει με πιο μοντέρνο τρόπο.

Η ελληνική κοινωνία, τον μόνο που δεν χρειάζεται τώρα, είναι οτιδήποτε έχει να κάνει, με τάξη και τακτοποίηση. Δεν μπορεί να προχωρήσει αν απλώς τακτοποιήσει τα ανοιχτά θέματά της. Αυτό που μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά είναι το ακριβώς αντίθετο. Αταξία.

Με σκοπό, στόχο και βασικό σύνθημα, « όχι άλλους νοικοκυραίους».

Και μαζί με αυτό, τα κλασικά. Όχι άλλη νομιμότητα του Δένδια, όχι άλλη ησυχία, όχι άλλη υπομονή. Όχι άλλες αναβολές.


Το είδαμε ΕΔΩ