Κοινοβουλευτική Ομάδα, εκλογές οργάνων στο ΣΥΡΙΖΑ και μετά ο Αλέξης Τσίπρας φεύγει για Λατινική Αμερική. Πίσω του θα συνεχιστεί η διαμάχη ανάμεσα στους «ρεαλιστές» και τους «φονταμενταλιστές».

Και ενώ αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από όλους η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα το μεσημέρι,  καθώς είναι η πρώτη σύγκληση του οργάνου μετά την μετεξέλιξη του πολιτικού σχήματος σε ενιαίο κόμμα, αλλά, κυρίως, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να δώσει ένα ακόμη δείγμα της πολιτικής στροφής προς το κέντρο και την κεντροαριστερά.

Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του τη Δευτέρα ένα κείμενο το οποίο επιτίθεται ευθέως στον Δραγασάκη και στο οικονομικό Επιτελείο. Εκεί αναφέρεται ότι «ένα τμήμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αναδιπλώνεται όλο και περισσότερο σε δήθεν «ρεαλιστικές» θέσεις, θέτοντας σε κίνδυνο η ριζοσπαστικότητα και η εναλλακτικότητα του εγχειρήματος και μιας μελλοντικής διακυβέρνησης», αλλά και ότι κάποιοι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή ο Γ. Δραγασάκης) επαναφέρουν την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες, εκτός και αν προκληθεί». Το κείμενο υπογράφεται από κάποιον Άρη Μεσούντα, δηλαδή πρόκειται για ψευδώνυμο. Στη Μεσούντα πέθανε ο Άρης Βελουχιώτης.

Από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρούν, και ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας, να διαμορφώσουν μια νέα μετριοπαθή στρατηγική, έχοντας πιο πριν ενισχυθεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ από τις διαδικασίες ενιαιοποίησής του, με σαφή στόχο να προσελκύσει κοινωνικά στρώματα, που κινούνται πολιτικά «δεξιότερα» της ριζοσπαστικής αριστεράς, προέρχονται δηλαδή κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να δημιουργήσει γέφυρες συνεννόησης με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, εγκαταλείποντας τη λογική των μονομερών ενεργειών κατά των δανειστών και υιοθετώντας πλήρως την τακτική της συνεννόησης, μέσα από μία σκληρή επαναδιαπραγμάτευση, στη γραμμή, που κινούνται κι άλλοι ισχυροί παράγοντες στη διεθνή σκακιέρα για τον τρόπο αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους.

Στην εσωτερική πολιτική σκηνή του κόμματος,  ο κ. Τσίπρας αναμένεται να δώσει συνέχεια στην απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από σενάρια περί «αριστερής κυβέρνησης» με το ΚΚΕ και να επιχειρήσει ανοίγματα προς δυνάμεις της κεντροαριστεράς – ακόμη και με έμμεσα ανοίγματα στη ΔΗΜΑΡ και άστεγες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας – χωρίς πάντως να αφήσει το περιθώριο για τυχοδιωκτική εισροή φθαρμένων στελεχών.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι η αναμενόμενη εκταμίευση της δόσης θα αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα, καθώς θα πείσει και τους τελευταίους για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, όμως ταυτόχρονα θα προκαλέσει και μία διαδικασία άγριας φθοράς της τρικομματικής κυβέρνησης, εξαιτίας των ανταλλαγμάτων (π.χ. νέα σκληρά μέτρα), που αυτή εκχώρησε προκειμένου να εξασφαλίσει την καταβολή της.

Υπό την έννοια αυτή, εκφράζονται απόψεις περί γρήγορης εξάντλησης του πολιτικού κεφαλαίου της τρικομματικής κυβέρνησης και άρα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι έτοιμος σύντομα για παν ενδεχόμενο, δηλαδή να πείσει ότι μπορεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Η κυβερνησιμότητα είναι το μεγάλο στοίχημα της Κουμουνδούρου πλέον, με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται σταθερά σε όλες τις δημοσκοπήσεις

Το κείμενο λοιπόν που είδε το φώς της δημοσιότητας,  είναι ενδεικτικό για την κριτική που ασκείται από την αριστερή μειοψηφία στον τόνο που δίνουν ο Δραγασάκης και η ομάδα προγράμματος. Η αλήθεια είναι ότι ο Δραγασάκης μάλλον δεν κάθεται καλά στο μάτι των ακραίων του κόμματος, ίσως επειδή δεν μπορούν να τον αγνοήσουν.

Είναι ο άνθρωπος που ακούει περισσότερο από κάθε άλλον ο κ. Τσίπρας. Είναι αυτός που έβαλε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ το όχι μονομερείς ενέργειες. Είναι από πραγματισμό και ρεαλιστική αποτίμηση των δεδομένων υπέρμαχος της άποψης ότι τα προβλήματα της Ελλάδος  θα λυθούν εντός Ε.Ε. και όχι έξω από αυτήν, μια άποψη με την οποία διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως όλη η εσωκομματική αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία οραματίζεται να αποτινάξει τα δεσμά της Ε.Ε. και του καπιταλισμού.

Και είναι ο τελευταίος που το «Αριστερό Ρεύμα» μπορεί κατηγορήσει για «δεξιά παρέκκλιση», μια κατηγορία πολύ προσφιλής όταν θέλεις να εξοντώσεις τον πολιτικό αντίπαλο στην Αριστερά, για τον απλούστατο λόγο ότι στηρίζοντας την υποψηφιότητά του, ενάντια στην Αλέκα Παπαρήγα το 1991, πήραν το δρόμο της εξόδου από το ΚΚΕ οι περισσότεροι εξ’ αυτών.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι ο Δραγασάκης ξεκίνησε την κόντρα. Πριν από 15 μέρες στην «Εποχή» είχε δηλώσει, με ευθεία αναφορά σε αυτό που είναι σήμερα η εσωκομματική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, πως «ορισμένοι στο κόμμα ειδικεύονται στους χαρακτηρισμούς και με αυθαιρεσία που θα ζήλευε ο Στάλιν, βαθμολογούν διαρκώς την αριστεροσύνη των άλλων, νομίζοντας πως έτσι εξασφαλίζουν οι ίδιοι το εισιτήριο για την είσοδό τους στον «παράδεισο» της μετά θάνατον δικαιωμένης Αριστεράς».

Ούτε έκρυψε ποτέ ότι διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως με την κατοχύρωση ενός ισχυρού ρόλου των τάσεων μέσα στο νέο ΣΥΡΙΖΑ: «Αν επιτραπεί στις τάσεις να λειτουργούν ως κόμματα εντός του κόμματος, τότε ξεχάστε τα περί «Δημοκρατικού Κόμματος» ή «Κόμματος των Μελών». Εκείνο που θα προκύψει στην περίπτωση αυτή θα είναι ένα αρχηγικό κόμμα, στο οποίο ένας, τυπικά μόνο, ισχυρός αρχηγός θα διαπραγματεύεται διαρκώς τη θέση του με τις τάσεις και τους μηχανισμούς».

Στο Βήμα επανήλθε στο θέμα αυτό αναφερόμενος στο 25% που πήρε η «Αριστερή Πλατφόρμα» Λαφαζάνη: «Εκείνο που πρέπει να αποφύγουμε είναι η δημιουργία κομμάτων εντός του κόμματος, διότι αυτό, όπως έδειξε και η εμπειρία του Συνασπισμού, θα υπονομεύει τη συλλογικότητα και τη δημοκρατία των μελών».

Το ότι ο κ. Δραγασάκης, ένα είδος «Νέστορα» του ΣΥΝ ανακατεύεται και πάλι στα εσωκομματικά, και παίρνει πάνω του ένα παιχνίδι, από το οποίο είχε αποσυρθεί τα τελευταία χρόνια πάντως, είναι ενδεικτικό της βαθιάς ανησυχίας που προκάλεσε στην ηγεσία του ΣΥΝ το 26% του κ. Λαφαζάνη και των ομοϊδεατών του.

Ως τώρα μπορούσαν να αντιπαρέρχονται και να διακωμωδούν τη σημασία που αποδιδόταν σε αυτές τις απόψεις, επισημαίνοντας πως δεν εκφράζουν παρά μια μικρή μειοψηφία. Μετά τη Συνδιάσκεψη πάντως, αυτό δεν είναι εφικτό, η Αριστερή Πτέρυγα έδειξε ότι και ισχύ διαθέτει και ρόλο διεκδικεί.

Εφεξής αποτελεί μια υπολογίσιμη δύναμη και αυτό είναι μια νέα κατάσταση, που θα πρέπει να δει πως θα αντιμετωπίσει ο κ. Τσίπρας.

Εντός της εβδομάδας επίσης και πέρα από τη σημερινή συνεδρίαση της ΚΟ που αναφέραμε προηγουμένως, θα συγκληθεί και η νεοκλεγείσα πανελλαφική συντονιστική επιτροπή, που προέκυψε από την πρόσφατη συνδιάσκεψη, για να εκλέξει μία 35μελή πολιτική γραμματεία και ένα 9μελές διευθυντικό όργανο ,τύπου «πρωινού καφέ».

Με εμφανή πλέον τη στροφή προς την Ευρώπη και την αναζήτηση συμμαχιών, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αποδοχή των προσκλήσεων που είχε ο Αλέξης Τσίπρας από ηγέτες της λατινικής Αμερικής ήταν περίπου επιβεβλημένες και για συμβολικούς λόγους: Επί χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει σε παραδείγματα χωρών της περιοχής αυτής και διατηρεί ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας. Κρίθηκε λοιπόν ότι μία περιοδεία αυτό τον καιρό θα ήταν ένα καλό αντίβαρο στη στροφή του κόμματος προς πιο ρεαλιστικές ή «συστημικές» θέσεις, ώστε να μην χάσει το αριστερό και ριζοσπαστικό ακροατήριό του.

Το ταξίδι θα ξεκινήσει στις 15 Δεκεμβρίου, θα διαρκέσει δέκα ημέρες και θα περιλαμβάνει κυρίως επίσημες επισκέψεις σε Αργεντινή και Βραζιλία – το ακριβές επίσημο πρόγραμμα θα ανακοινωθεί σύντομα.

ΠΗΓΗ