Πρώτα θέτουν πλεονάζοντες δημόσιους υπαλλήλους σε διαθεσιμότητα. Στη συνέχεια τους πληρώνουν 75% των προηγούμενων αποδοχών τους, ενώ δεν τους απασχολούν πουθενά, σε κανένα οργανισμό, σε καμία υπηρεσία. Μετά ενημερώνουν ότι θα ανακοινώσουν στο μέλλον τις πρώτες κενές θέσεις, καθώς και την ιεράρχηση των οργανισμών με τις μεγαλύτερες ανάγκες σε προσωπικό. Τέλος, υπόσχονται ότι θα καταρτίσουν κάποιο σύστημα μοριοδότησης.

Και τα ερωτήματα που περιμένουν απάντηση:

Γιατί έβαλαν το κάρο μπροστά από το άλογο; Γιατί δεν ακολούθησαν τη λογική σειρά σε μια διαδικασία  μετακίνησης  προσωπικού, που στοχεύει στην ανάπτυξη της αποδοτικότητας του δημόσιου τομέα;

Γιατί δεν συγκρότησαν πρώτα σε σώμα το όργανο που θα όριζε ξεκάθαρα από την αρχή τους κανόνες της διαδικασίας, περιγράφοντας τα βήματα που θα ίσχυαν για όλους; Ένα όργανο που θα έκανε τα πράγματα ακριβώς αντίστροφα: πρώτα την ιεράρχηση των οργανισμών, μετά τον προσδιορισμό των θέσεων, στη συνέχεια το σύστημα μοριοδότησης, με τις λιγότερες δυνατόν κατηγορίες εξαιρέσεων και τέλος τον εντοπισμό του πλεονάζοντος προσωπικού;

Γιατί εξοστρακίστηκε η ορθολογική και διαφανής διαχείριση ενός εκ των πλέον προβληματικών θεμάτων;

Μήπως γιατί φρονεί, το ημιθανές πελατειακό-κομματικό σύστημα, ότι βρήκε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς εξάρτησης των υπαλλήλων, διαπραγματευόμενο στα βουλευτικά γραφεία, με τον καθένα χωριστά, την πιο ευμενή μεταχείριση για την περίπτωσή του;

Τρέφει ακόμα αυταπάτες το χρεοκοπημένο σύστημα ότι, αυτές οι μεθοδεύσεις θα του εξασφαλίσουν την επιβίωσή του; Τώρα που έχει παύσει η δυνατότητά να διορίζει, εφηύρε τη μετακίνηση εμπορευόμενο το φόβο και την ανασφάλεια μιας μελλοντικής ανεργίας;

Πιστεύει ότι η κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται τον εμπαιγμό, όταν χρησιμοποιεί προς όφελός του το πρόγραμμα αναδιοργάνωσης, αντί να λειτουργήσει με γνώμονα την ειλικρινή αντιμετώπιση και επίλυση μιας από τις πιο σοβαρές παθογένειες του αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα;

Αλλά, ας μη περιμένουμε απαντήσεις από αυτούς που συνέβαλαν τόσες δεκαετίες στη διόγκωση του παρασιτισμού και των ανταλλαγμάτων στη δημόσια διοίκηση. Ας δώσουμε εμείς, οι ίδιοι οι πολίτες, τις κατάλληλες απαντήσεις

Κατερίνα Παναγιωτοπούλου
Υπεύθυνη Τομέα Δημόσιας Διοίκησης της ”κοινωνίας αξιών”

ΠΗΓΗ