Τώρα τελευταία ξεφυτρώνουν πολλοί τύποι που μιλούν για επανάσταση. Στην Ελλάδα υπήρχε πάντα μια υστερία σχετικά με το τι συμβαίνει αλλά τώρα η κατάσταση ξεφεύγει όλο και περισσότερο. Είναι φανερό πως ζούμε στον δικό μας  κόσμο ως έθνος, λαός αλλά και ως πολιτικό σύστημα. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει γύρω μας, πως λειτουργούν τα ξένα συμφέροντα, τι θέλουν από εμάς και γιατί μας βρίζουν. Η αντιμετώπιση των δυσκολιών πρέπει να γίνεται με τρόπο επιστημονικό και όχι συναισθηματικό. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δεχθούμε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι και έπειτα να την αντιμετωπίσουμε, να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα.

Το μόνο μέσον το οποίο μας βοηθά να έχουμε μια σωστή ιδέα για το τι συμβαίνει γύρω μας είναι η επιστήμη.  Γράφοντας για επιστήμη θα ήθελα να διευκρινίσω πως επιστήμη δεν θεωρώ τη γνώση περί του οτιδήποτε αλλά τη γνώση περί του φυσικού κόσμου που ακολουθώντας την επιστημονική μέθοδο.

Η επιστημονική μέθοδος βασίζεται στην παρατήρηση, στην διατύπωση μιας αρχικής θεωρίας, στο πείραμα, στη διαμόρφωση της θεωρίας, στη δημοσίευση της και έπειτα στη κριτική. Είναι μια επίπονη διαδικασία αναζήτησης της αντικειμενικής αλήθειας.

Κατά τη γνώμη μου είναι ένας τρόπος σκέψης που θα πρέπει να υιοθετηθεί απ’ όλους τους πολίτες αυτής της χώρας ανεξαρτήτου ιδεολογίας. Πολλές φορές τα ιδεολογικά γυαλιά μας οδηγούν στο να βλέπουμε τον κόσμο όπως θέλουμε εμείς. Ο κόσμος μπορεί να ερμηνευθεί με χίλιους διαφορετικούς τρόπους αναλόγως την ιδεολογία σου, αν είσαι αναρχικός, αν είσαι δεξιός, αν είσαι κομμουνιστής, αν είσαι εθνικοσοσιαλιστής, αν είσαι χριστιανός, αν είσαι μουσουλμάνος.

Μέσα όμως απ’ την παρατήρηση της ιστορίας θα δούμε κάτι το φοβερό πως ο κόσμος άλλαζε πραγματικά μόνο μέσω των επιστημονικών ανακαλύψεων, αυτές ήταν οι κινητήριες δυνάμεις για να αλλάξει ο κόσμος. Ένα παράδειγμα είναι το ότι στην εποχή του Μεσαίωνα δεν είχαμε καμία επιστημονική ανακάλυψη που άλλαξε τη ζωή του ανθρώπου. Γιατί όμως ; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί τότε οι άνθρωποι ερευνούσαν περισσότερο την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας παρά τον φυσικό κόσμο.

Όταν ο κόσμος άρχισε να αλλάζει νοοτροπία αντιλαμβανόμενος πως υπάρχουν και άλλα πράγματα στο κόσμο εκτός απ’ την έρευνα των Γραφών τότε άρχισε και η μεγάλη αλλαγή. Ένας Πολωνός, ο Νικόλαος Κοπέρνικος με το βιβλίο του De Revolutionibus υποστήριξε την ηλιοκεντρική θεωρία, δηλαδή το ότι η Γη και οι άλλοι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο. Από τότε και ύστερα η λέξη revolution που σημαίνει περιφορά απέκτησε και την έννοια “επανάσταση”.  Γιατί άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο βλέπαμε τον κόσμο.

Ειλικρινά πιστεύω πως μια τέτοιου είδους επανάσταση χρειαζόμαστε και στη χώρα μας. Δεν χρειάζεται ούτε να γίνουμε κομμουνιστές, ούτε αναρχικοί, ούτε συνομωσιολόγοι, ούτε χριστιανοί, ούτε μουσουλμάνοι, ούτε καββαλιστές, ούτε οικολόγοι. Καμία ιδεολογία, καμία απόλυτη πίστη δεν μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε μια καλύτερη ζωή. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως όσοι υιοθέτησαν μια απόλυτη ιδεολογία που υποσχόταν τον παράδεισο επί της Γης ή σε κάποιο άλλο μέρος εκτός Γης, αυτοί οδήγησαν τον κόσμο σε μια χειρότερη κατάσταση απ’ τη προηγούμενοι.

Τώρα βέβαια κάποιοι μπορούν να πουν ότι είμαι νεοφιλελεύθερος ή καπιταλιστής ή οτιδήποτε άλλο. Δεν είμαι τίποτα απ’ όλα αυτά. Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω πουθενά το μόνο που θέλω να κάνω είναι αυτό που μ’ αρέσει. Δεν ξέρω σε πια ιδεολογία ανήκει κάτι τέτοιο, πάντως είμαι πεπεισμένος πως και στη Σοβιετική Ένωση να ζούσα αλλά και στην Αμερική πάντα θα έβλεπα πράγματα που θα με ενοχλούσαν, πάντα θα ήθελα να είμαι στο πλευρό των αδυνάτων. Το μόνο που έχω ως εφόδιο είναι το εργαλείο της επιστημονικής μεθόδου, ο ορθολογισμός και ο σκεπτικισμός μου. Μπορεί κάποιος να πει πως ναι, πιστεύω πως η εμπειρική έρευνα της πραγματικότητας οδηγεί στην αλήθεια και ότι, ναι, η επιστημονική μέθοδος είναι κατάλληλη γι’αυτό τον σκοπό.

Τώρα η ερμηνεία της κατάστασης της Ελλάδας είναι απλή. Το κράτος, η κοινωνία, ο λαός, όλοι σταθήκαμε ανίκανοι μπροστά στα νέα δεδομένα του κόσμου. Το ότι δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, αφού και άλλες χώρες δεν μπορούν να προσαρμοστούν στον τουρμπο-καπιταλισμό και στα παράγωγα του. Το ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας, αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας. Η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να καταλάβει όχι μόνο τον εαυτό της, αλλά και τους ξένους, τον δυτικό τρόπο σκέψης. Ακόμα και όσοι μας υποστηρίζουν στο εξωτερικό δεν το κάνουν επειδή είναι φιλέλληνες αλλά επειδή σε κάτι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους αυτό. Δεν υπάρχει συναίσθημα στη πολιτική, μόνο συμφέρον. Δικιά μου γνώμη είναι ότι το κράτος πρέπει να κοιτάει το συμφέρον των πολλών, το κοινό  συμφέρον. Είναι πασιφανές πως στην Ελλάδα αυτό δεν γίνεται και ευθύνονται συγκεκριμένα πρόσωπα γι’ αυτή τη κατάσταση. Δεν είναι ένα αόρατο πλέγμα, δεν είναι μια μεταφυσική δύναμη, άλλα οι άνθρωποι που μας κυβερνούν.

Οπότε υπάρχει μία λύση. Κατακρημνίζουμε το πολιτικό σύστημα και τα φτιάχνουμε όλα απ’ την αρχή. Άλλο σύστημα, άλλο κράτος και αυτό πρέπει να γίνει για να σωθούμε. Το θέμα είναι ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται και απ’ ότι φαίνεται θέλουμε δεν θέλουμε μάλλον θα καταστραφούμε. Αλλά δεν πρέπει να μας ανησυχεί ούτε κάτι τέτοιο. Γιατί στο κάτω-κάτω άνθρωποι είμαστε, δεν έχουμε τόση αξία όσο νομίζουμε. Ίσως αυτή η μεγαλομανία μας για το πόσο σημαντικοί είμαστε είναι αυτό που μας κρατάει απ’ την επανάσταση, ίσως αυτή η μεγαλομανία μας όμως είναι και αυτό που μας συντηρεί. Για την ώρα πάντως φαίνεται πως παγκοσμίως αυτή η μεγαλομανία είναι το αίτιο της ολικής μας καταστροφής.

Γιάννης Καμίνης , Θεολόγος

ΠΗΓΗ POLITICAL DOUBTS