Σε μια από τις πιο περιπετειώδεις και ενδιαφέρουσες εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών εξελίσσονται οι προεδρικές εκλογές της 27ης Οκτωβρίου στην Ιρλανδία.Παρ' ότι ο ρόλος του προέδρου της δημοκρατίας είναι περιορισμένος, η υποψηφιότητα του Μάρτιν ΜακΓκίνες, του άλλοτε υψηλόβαθμου στελέχους του IRA και νούμερου δύο στην ηγεσία του Σιν Φέιν, έχει ήδη πυρπολήσει την προεκλογική περίοδο.

Η επιλογή του Τζέρι Ανταμς να κατεβάσει υποψήφιο του κόμματος για την προεδρία μια ισχυρή, προβεβλημένη αλλά και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα όπως ο ΜακΓκίνες θεωρήθηκε ιδιαίτερα τολμηρή, με τον βρετανικό αλλά και ιρλανδικό τύπο να αναρωτιούνται σε διάφορους τόνους «εάν μπορεί ένα μέλος του IRA να γίνει πρόεδρος».

Ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει τις επόμενες τρεις βδομάδες και ο ίδιος ο ΜακΓκίνες, δίνοντας εξηγήσεις για το «σκοτεινό» παρελθόν του, καθώς πολλοί τον κατηγορούν ότι ήταν ενεργό μέλος της οργάνωσης έως και το 2005, αποδίδοντάς του ευθύνες για την αιματηρή βομβιστική επίθεση το 1987 στο Φέρμαναγκ της Βορείου Ιρλανδίας.

Μια πορεία σχεδόν 40 χρόνων που ξεκίνησε την ταραχώδη δεκαετία του 1970 από την γενέτειρά του το Ντέρι της Βορείου Ιρλανδίας έως σήμερα, που είναι αναπληρωτής πρόεδρος στην πρώτη κυβέρνηση συνεργασίας προτεσταντών και καθολικών στη Βόρεια Ιρλανδία.

Τη συμμετοχή του στον IRA τη δεκαετία του 1970 την παραδέχθηκε λίγα χρόνια αργότερα, σε μια συνέντευξή του που δήλωσε «πολεμήσαμε ενάντια σε αυτούς που σκότωναν το λαό μας. Είμαι μέλος του IRA και είμαι πολύ, μα πολύ περήφανος γι' αυτό». Μεσολάβησε η «Μαύρη Κυριακή» του 1972, εποχή που ήταν υπαρχηγός της οργάνωσης, έως το 1973, που συλλαμβάνεται στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας και καταδικάζεται από το Ανώτατο Δικαστήριο για κατοχή και εκρηκτικών υλών.

Η άρνησή του τότε να αναγνωρίσει το δικαστήριο αλλά και οι κατηγορίες για ενεργό συμμετοχή του στον ένοπλο IRA το 2005, από τον ιρλανδό υπουργό Δικαιοσύνης, Μίκαελ ΜακΝτόουελ, κάνουν πολλούς να αναρωτιούνται «γιατί ο ΜακΓκίνες θέλει να γίνει πρόεδρος και να υποκλιθεί μπροστά σε θεσμούς που αρνούντω μέχρι πρόσφατα να αναγνωρίσει, όπως η βρετανική μοναρχία;»

Η δική του απάντηση είναι ότι «Ολοι, μεταξύ αυτών κι εγώ, έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε στην επούλωση των πληγών που δημιούργησαν οι πράξεις μας» υποστήριξε αναφερόμενος στην οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Πολιτικοί αναλυτές, όπως ο Νόελ Γουέλαμ, θεωρούν την απόφαση του Σιν Φέιν ιδιοφυή, καθώς προσπαθεί να επωφεληθεί πολιτικά από τον όλεθρο που υπέστη το Fianna Fail στις τελευταίες εθνικές εκλογές, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, κερδίζοντας τους ψηφοφόρους του.

Ο αντισυμβατικός λόγος του ΜακΓκίνες σε συνδυασμό με το επαναστατικό παρελθόν του ίσως βρει ανταπόκριση στους νέους Ιρλανδούς, που αυτή την εποχή ταυτίζονται με όρους όπως ανταρσία και εξέγερση.

Τα γραφεία στοιχημάτων, πάντως, έχουν πάρει φωτιά τις τελευταίες μέρες, καθώς περισσότερα από 20 χιλιάδες ευρώ έχουν «παιχτεί» υπέρ της υποψηφιότητας του ΜακΓκίνες, κατατάσσοντάς τον στην τρίτη θέση.

Το είδαμε ΕΔΩ