Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας ήρθε σαν συνέπεια των άφρονων πολιτικών των κατά καιρούς ανίκανων και ανάξιων ηγετών των πολιτικών κομμάτων, όμως θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρισθεί και σαν συνέπεια – αποτέλεσμα ενός καθόλα καλά οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος με ευρύτερες προεκτάσεις και στόχους που όσο περνά ο καιρός γίνονται περισσότερο ορατοί.

Αυτό προκύπτει από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των μέτρων που προτείνονται από τους δανειστές μέσω της γνωστής «τρόϊκας» που στην ουσία τίποτα θετικό δεν προσδίδουν, αντίθετα το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η εξαθλίωση των πολιτών του δύστυχου αυτού κράτους και η παράδοση της όποιας περιουσίας του στα κοράκια της διεθνούς τοκογλυφίας.

Η κυβέρνηση που πρήλθε από τις εκλογές του 2009 με την ηγεσία ενός κατά φαντασία πρωθυπουργού που νόμισε ότι η πρωθυπουργία είναι «κληρονομικό χάρισμα», με μια ομάδα υπερφύαλων και παντελώς άσχετων με την διακυβέρνηση χώρας συνεργατών του, αφού διαπίστωσαν την ανικανότητά τους θεώρησαν σωτήριο – είπαν -  για τη χώρα αλλά μάλλον γι αυτούς,  την προσφυγή τους στο ΔΝΤ ελπίζοντας ότι έτσι θα σώσουν τη χώρα.

Έτσι άρχισαν οι μέρες κατοχής για του πολίτες και το διαγούμισμα της κρατικής περιουσίας, που αφού φρόντισαν πρώτα να απαξιωθεί  σε μέγιστο βαθμό, τώρα κόπτονται να την εκποιήσουν «μπιρ παρά».

Η «θεραπεία» που συνέστησαν οι ειδικοί καταστροφείς των κρατών ΔΝΤ & Σία και που άκριτα δέχτηκαν να εφαρμόσουν τα δικά μας «σαΐνια» χωρίς να βάλουν το δικό τους μυαλό να δουλέψει λόγω έλλειψης φαιάς ουσίας, βασίζοταν σε δύο σκέλη. Την είσπραξη υφισταμένων φόρων από τη μια και μέτρα για ανάπτυξη από την άλλη.

Μας έπρηξαν οι ειδικοί του οικονομικού υπουργείου με τις τεράστιες οφειλές των φοροφυγάδων, τις απειλές προς αυτούς ότι θα δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα τους, που τελικά δημοσιεύτηκαν οι λίστες αλλά το αποτέλεσμα ήταν ένα τεράστιο μηδενικό.

Με μοναδική ευκολία στράφηκαν  στην απλούστερη λύση, την περικοπή μισθών και συντάξεων από τα μόνιμα υποζύγια που πληρώνουν πάντα την ανικανότητα των κυβερνώντων. Περικοπή στην περικοπή κατέληξαν μισθωτοί και συνταξιούχοι να εισπράτουν λιγότερο από το 50% των κανονικών αποδοχών τους, άσχετα αν οι εισφορές που είχαν καταβληθεί  αφορούσαν το συγκεκριμένο ποσό της σύνταξης που έπαιρναν όπως το είχε καθορίσει η κρατική εξουσία.

Τα αποθεματικά των ταμείων με τις άφρονες και εγκληματικές ενέργειες πολιτικών και παρατρεχάμενων διορισμένων,  ελαχιστοποιήθηκαν με την τοποθέτηση τους στο χρηματιστήριο, σε δομημένα ομόλογα, σε κρατικά ομόλογα που και αυτά κουρεύτηκαν και μάλιστα με τυμπανοκρουσίες για κυβερνητική επιτυχία ότι τάχα μειώθηκε το δημόσιο χρέος, αλλά στη ουσία χρεωκόπησαν τα ταμεία, και οφελήθηκαν οι τοκογλύφοι που αγόρασαν τα κουτσουρεμένα ομόλογα στην μειωμένη τους τιμή και τα πληρώθηκαν από τη χώρα μας στο ακέραιο της τιμής τους.

Απορία παραμένει γιατί η δικαιοσύνη δεν έχει ασχοληθεί ακόμα με το μυστηριώδες φαινόμενο που λέγεται «Τράπεζα Ελλάδος»  και το σκοτεινό της ρόλο στην υπόθεση του δημόσιου χρέους.

Πάμε παρακάτω:

Αυξήθηκε ο ΦΠΑ με την προσδοκία ότι θα αυξηθούν και τα κρατικά έσοδα, και αντ αυτού είδαμε να μπαίνουν λουκέτα σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, η ανεργία να εκτοξεύεται σε πρωτοφανή ποσοστά (30%), τα κρατικά έσοδα να μηδενίζονται, οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία να ελαχιστοποιούνται, η αγορά να στερείται ρευστότητας  και όσοι καταστηματάρχες τολμούν να κρατούν ανοιχτά τα μαγαζιά τους να θεωρούνται ήρωες και να τρώνε από το λίπος τους.

Και όλα αυτά τα μέτρα τα εξοντωτικά για τους πολίτες και την κρατική υπόσταση τα τοποθετούσαν σε ένα «μαλακό υπόστρωμα» που ονόμασαν ανάπτυξη και που ποτέ δεν ήρθε, ούτε πρόκειται να έρθει  ακόμα και σε τριάντα χρόνια, αφού ακόμα δεν έχει ληφθεί κανένα απολύτως μέτρο που να προωθεί την ιδέα της ανάπτυξης.

Η ανάπτυξη δεν είναι ένα έτοιμο προϊόν που το αγοράζεις από τη ελεύθερη αγορά ή το κάνεις εισαγωγή. Είναι μια προοδευτική διαδικασία που για να αποδώσει θέλει κατάλληλο περιβάλλον, εργασιακό, χωροταξικό, φορολογικό και θέληση πολιτική.

Υπάρχει κάτι από αυτά στη χώρα μας;; Σαφώς και όχι. Και γι αυτό έχουν φροντίσει αυτοί οι ίδιοι που τώρα κόπτονται για την ανάπτυξη, πρώτα οι πολιτικοί και ακολουθούν οι συνδικαλιστές.

Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε τα εργοστάσια που κλείσανε εξ αιτίας πολιτικών παρεμβάσεων ή συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων για να ικανοποιηθούν οι εντολοδόχοι μεγαλοεισαγωγείς, ούτε να αναφερθούμε στην εξαφάνιση της αγροτικής παραγωγής που ο «μέγας αναμορφωτής» της αγροτικής παράταξης Ανδρέας Παπανδρέου (που επί των ημερών του άρχισε η υποδούλωση της χώρας στους δανειστές, και ας έκραζε ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες) φρόντισε να πετύχει με την «πρασινοποίηση» της αγροτιάς μοιράζοντας δανεικά χρήματα ως επιδοτήσεις ανεξέλεκτα με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς που σύστησε το κόμμα του και «διδάσκοντας» στους «υπηκόους»του πως μπορούν να εξαπατούν τους κουτόφραγκους και να εισπράττουν έσοδα από διπλο-τριπλο μετρημένα ζώα ή πολυζυγισμένα βαμβάκια, ή να μοιράζει αφειδώς συντάξεις σε «αντιστασιακούς».

Αποτέλεσμα αυτής της άφρονης πολιτικής ήταν να γεμίσουν οι αγροτικές περιοχές πολυτελή 4χ4  και να εξαφανισθεί η παραγωγή.

Ας μη μας ξενίζουν λοιπόν τα λεμόνια της Βραζιλίας και οι ντομάτες Βελγίου που γεμίζουν τους πάγκους των πολυκαταστημάτων και των λαϊκών αγορών, ούτε οι τεράστιες αγροτικές εκτάσεις πουν ξαφνικά βράθηκαν φυτεμένες με φωτοβολταικά σε βάρος της πραγματικής αγροτικής παραγωγής.

Παρά τα όσα επαχθή μέτρα παίρνουν τώρα οι νυν και πρώην κυβερνήτες πουθενά στον ορίζοντα δεν φαίνεται να ανατέλει κάποια ανάπτυξη, αλλά και αν ακόμα εμφανισθεί κάτι, αυτό θα είναι κερδοσκοπικό εγχείρημα αφού θα γίνει κάτω από εκβιαστικές συνθήκες υποταγής σε απαιτήσεις εισαγομένων επενδυτών – εκμεταλλευτών που τα όποια κέρδη θα μεταφέρονται στις «μητέρες πατρίδες».

Χρόνο με το χρόνο τα έσοδα του κράτους θα μειώνονται άλλωστε το είδαμε και από τις ανακοινώσεις του υπουργείου οικονομικών όπου αναφέρεται ότι  από τους 2.210.000 φορολογούμενους:
-Οι 700.000 επέλεξαν να εξοφλήσουν την εφορία σε 7 δόσεις
-Οι 600.000 πλήρωσαν όλο το ποσό εφάπαξ (σύμφωνα με πληροφορίες, 500 εκατ. ευρώ πληρώθηκαν μέσω πιστωτικών καρτών για να εξασφαλίσουν οι φορολογούμενοι την έκπτωση της εφάπαξ καταβολής και να καταβάλουν το ποσό στην τράπεζα σε άτοκες δόσεις)
-Οι 450.000 δεν πλήρωσαν καθόλου, και
-Οι 460.000 πλήρωσαν ένα μέρος της δόσης και όχι ολόκληρο το ποσό.

Και αυτά είναι για αρχή. Αμφιβάλει κανείς ότι η κατάσταση θα είναι χειρότερη στο άμεσο μέλλον;;

Όμως θα πρέπει να κρατήσουμε μια δυνατή επιφύλαξη στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας, μήπως, λέω μήπως όλα αυτά που γίνονται δεν είναι αποτέλεσμα της άπειρης βλακείας ή της ατέρμονης ηλιθιότητας των μέτρων των δανειστών που τα προτείνουν με επίταση, όσο και εκείνων  που τα δέχονται και τα εφαρμόζουν παρά την αναποτελεσματικότητά τους.

Διότι με βάση το αποτέλεσμα θα έπρεπε ο κύριος Τόμσεν και η παρέα του να είχαν φάει γερή κλωτσιά τόσο από τους εργοδότες τους όσο και από την δική μας κυβέρνηση (αν είχαν τα …κότσια), και να είχαν γραφτεί στο ταμείο ανεργίας της χώρας τους. Εκτός αν και αυτοί εκτελούν εντολές κάποιου διευθυντηρίου με απώτερο σκοπό και στόχο την υποδούλωση της χώρας μας και την εξαθλίωση του λαού της, αφού μια επιχείρηση τύπου Ιράκ, Λιβύης ή Συρίας θα ήταν ανέφικτη, και μόνο μια καλά προγραμματισμένη και πετυχημένη χρεοκοπία θα είχε αποτέλεσμα.Προσπάθεια που μάλλον αποτελεί «πείραμα» για παραπέρα εφαρμογές και σε άλλες χώρες που έχουν γίνει ή θα γίνουν στο μέλλον μέλη στο κλαμπ των υπόδουλων κρατών.

Και αυτό είναι μπορεί να αποτραπεί μόνο από τους ίδιους τους λαούς και όχι από τους πολιτικάντηδες που άλλα τάζουν για να μαζέψουν ψήφους και άλλα εφαρμόζουν όταν βολευτούν στα υπουργικά έδρανα.

ΠΗΓΗ