Στον νεοφιλελευθερισμό, οι φραγμοί βρίσκονται παντού. Φραγμοί μπαίνουν μεταξύ των ανθρώπων και των δημόσιων πόρων. Όλο και περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση στο πόσιμο νερό και στην γη. Φραγμοί μπαίνουν στα σύνορα, φραγμοί σε όσους θέλουν να διαδηλώσουν για τα δικαιώματά τους και να εκφράσουν τις πολιτικές τους αντιθέσεις.

Φραγμοί μεταξύ λαού και εξουσίας, φραγμοί στο δίκαιο. Αυτοί που κυβερνούν μένουν γατζωμένοι στην εξουσία εφαρμόζοντας πολιτικές που είναι σημαντικές για τους πολίτες, οι οποίοι περιφράσσονται ώστε να μην μπορούν να εμποδίσουν την άσκηση της καταστροφικής πολιτικής. Οι φραγμοί είναι χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος κι εκεί πρέπει να ενταθεί η κριτική από όλα τα κινήματα, τους υγιώς σκεπτόμενους πολιτικούς φορείς, τους ακτιβιστές και όλους τους ανθρώπους γενικότερα.

Oι φραγμοί είναι υπαρκτοί αλλά και εικονικοί. Υπαρκτοί είναι όταν ιδιωτικές εταιρείες χτίζουν φυλακές σε διάφορα μέρη του κόσμου, ή όταν υψώνουν τείχη που φυλάσσονται από τον στρατό. Όταν υπάρχουν περιτειχισμένα εργοστάσια στην Κίνα και την Ινδονησία, με φρουρούς. Υπαρκτοί είναι οι φραγμοί όταν πρόσφυγες φυλακίζονται σε άθλιες συνθήκες ή τους κρατάνε σε ιδιωτικά κελιά που έχουν τεράστια κέρδη “με το κεφάλι”. Εικονικοί είναι όταν π.χ στην Ζάμπια έχει επιβληθεί “συνδρομή χρήστη” από την Παγκόσμια Τράπεζα, για να συμμετέχει κάποιος στην εκπαίδευση. Έτσι πολλά παιδιά αποκλείονται από την πρόσβαση στο σχολείο. Όταν οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ν. Αφρική, έχουν κάνει απαγορευτική την παροχή πόσιμου νερού σε φτωχές οικογένειες, που αναγκάζονται να πίνουν μολυσμένο, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα επιδημιών χολέρας και άλλων θανατηφόρων ασθενειών. Ο φραγμός έχει μπει λόγω της επικράτησης της αξίας του χρήματος έναντι της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.

Στην Ελλάδα έχει μπει φραγμός γύρω από την Δημοκρατία. Την έχουν πετάξει απ’ έξω, όσο ζητούν ιδιωτικοποιήσεις, μείωση κοινωνικών δαπανών και ακολουθούν πολιτικές τόσο παλιές, όσο η αποικιοκρατία. Ο καπιταλισμός θέτει φραγμούς σε όλα αυτά, αφού ο φραγμός είναι δομικό του συστατικό. Πως αλλιώς θα χαράζει όρια μεταξύ των ιδιοκτησιών;

Βέβαια, η ελεύθερη αγορά που τόσο υμνείται από τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, μπορεί να βάζει φραγμούς, αλλά κάνει και το εξής καταπληκτικό: Σπάει αυτούς που θα ήταν καλό να υπάρχουν. Ας πούμε φραγμός ανάμεσα στην παιδεία και το κέρδος, την υγεία και -πάλι- το κέρδος. Οι αγορές θέλουν όλα να τα μετατρέψουν σε πηγές εσόδων, διαφορετικά τα καταστρέφουν. Και μετά να τα ονομάσουν δική τους ιδιοκτησία. Κάθε δημόσιο αγαθό και χώρος, αλώνονται από τις αγορές θέτοντας σε κίνδυνο το κοινό συμφέρον.

Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν ιδιωτικοποιούνται, δεν φυλακίζονται και περνάνε μέσα από τους φραγμούς. Κι αυτά δεν πρόκειται επ’ ουδενί να μας τα πάρουν.
ΠΗΓΗ STRANGE JOURNAL