Ξέρετε εκείνη την ταινία που το ηφαίστειο σκάει κι ο πρωταγωνιστής(Μπρόσναν) με την πρωταγωνίστρια(Λίντα Χάμιλτον) και τα δυό της παιδιά μ’ ένα αυτοκίνητο της υπηρεσίας εγκλωβισμένοι στα μάγματα και σπρωγμένοι από το πυροκλαστικό κύμα παγιδεύονται σε μια σπηλιά ορυχείου παρέα μ’ ένα μηχάνημα, ευτυχώς γι αυτούς, που στέλνει δορυφορικά σήματα σχετικά με το στίγμα τους.
Βέβαια το έργο έχει happy end και τελικά σώζονται όλοι χάρη στο μηχάνημα εντοπισμού της ΝΑΣΑ, και μάλιστα ζήσαν καλά κι αφήσαν κι εμάς να ζήσουμε, καλά κακά δεν έχει σημασία, με μια γεύση περίεργα στυφή στο στόμα και να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε αυτά που είδαμε, στην δική μας ζωή. Μια και δεν έχουμε εν ενεργεία ηφαίστεια να μας απειλούν.

Μάλλον έχουμε ένα ηφαίστειο, και δεν είναι τρύπα στο νερό

Έτσι κάπως μαντρώθηκε στο νταμάρι ο φουκαράς ο Έλληνας μαζί μ’ ένα τσούρμο εφιαλτικά φουκαράδες  -και ποιος ξέρει προγραμματισμένων, ίσως- που μπήκαν κάπως πολύ άνετα μέσα σ’ ένα παλιό –παμπάλαιο, αρχαιολογικό, πατερικό, γενέσεως- νταμάρι με πέτρες (λας=πέτρα και ελ=η). Δηλαδή εμείς, οι μαντρωμένοι κατά την ερμηνεία είμαστε οι “πετρωτοί”. Για να θυμίζουμε ότι το τέρας που τρώει πέτρες δυό μέτρα κάτω από την γη λέγεται …πετροφάγον τέρας. Δηλαδή εμείς. Η μεγάλη απειλή!

Μάλλον αρνάκια είμαστε

Μέσα σ’ αυτό το μαντρωμένο νταμάρι παλεύουμε να επιβιώσουμε, ευτυχώς με κουτί εντοπισμού από την ΝΑΣΑ δορυφορικό. Διαλέξαμε μερικούς από αυτούς(για να λέμε την αλήθεια διαλέχτηκαν μόνοι τους/πάντα έτσι γινόταν) και τους στείλαμε να τα βρουν με τις μπουλντόζες, made in Deutschland, μήπως και ξεμαντρωθούμε. Αυτοί λοιπόν οι chosen μαζεύτηκαν γύρω γύρω στα ψηλά και άρχισαν να μας πετροβολούν κατ’ εντολή της κύριας μπουλντόζας, κάποιας Dorothy. Κανονικός λιθοβολισμός! Γιατί; Τόσο μεγάλο το έγκλημά μας; Να θέλουμε να ζήσουμε πιο ανθρώπινα;.

Μάλλον πολλά ζητήσαμε!

Γύρω γύρω πέφτουν οι πέτρες και το νταμάρι απειλείται να θαφτεί με το περιεχόμενό του. Τα φουρνέλα τόνα μετά το άλλο τραντάζουν την γη που πάνω της τρέχουμε αλλόφρονες πετρωτοί και …άλλοι. Φοβόμαστε για τα επερχόμενα και όχι για τα συμβαίνοντα. Το ερεβώδες άγνωστο μπροστά μας είναι που μας τρομάζει γιατί το ψυχανεμιζόμαστε ποιο θάναι.

Μάταια ενεργοποιήσαμε το μηχάνημα εντοπισμού, είναι για κουφούς. Και ο μεγαλύτερος κουφός είναι αυτός που ΔΕΝ θέλει ν’ ακούσει. Λειτουργεί όμως το μηχάνημα σαν …ας πούμε big brother.

Μάλλον πειραματόζωα είμαστε

Και δω είναι να αναρωτιέσαι, πως γίνεται ανθρώπινες ψυχές κρυμμένες πίσω από ένα ζευγάρι μάτια να παρακολουθούν αμέτοχες το δράμα και την αγωνία συνανθρώπων τους, live!. Να τους βλέπουν να πεινούν, ν’ αυτοκτονούν, να χάνουν όνειρα, ελπίδες, οικογένειες, παιδιά. Και σαν να μην φτάνει αυτό βγάζουν και ντουντούκες, όπως έκαναν πριν αμνημονεύτων οι Ναζί “Θέλουμε εκατό γιατρούς, πενήντα  μηχανικούς, είκοσι αρχαιολόγους, τριάντα διανοητές, εκατόν πενήντα … . Θέλουμε τον αφρό σας!”

Και ο αφρός φεύγει, και ο τόπος γίνεται φτωχότερος, κι ακόμη πιο φτωχός κι ακόμα πιο θαμμένος. Και θα συνεχίσει ακόμη πιο πολύ, μέχρι τελευταίας λίθου. Αιωνία μας η μνήμη!

Μάλλον η προσφυγιά είναι μοίρα μας

Τότε θα σκάσει το μεγάλο το φουρνέλο, θα καθαρίσει ο τόπος θα κατακαθίσει ο κουρνιαχτός και θα φανούν τα χρυσά ενεργειακά του κάλλη. Και θα ρθούν ανενόχλητοι πια οι εισπράκτορες του big brother μαζί με τους chosen τους/μας για τα επίχειρα.

Μόνο που το μέγα φουρνέλο θα ανοίξει μεγάλη τρύπα. Και κει στα δύο μέτρα βρίσκεται ποιός άλλος, θυμάστε; Το πετροφάγον τέρας. Κι αυτό το “τέρας” είναι μαθημένο στα δύσκολα και στις πέτρες και θα αντέξει και θα τους φάει όλους.

Μάλλον ξεχάσαμε πως είμαστε Έλληνες!

αἰέν ἀριστεύειν
Το είδαμε ΕΔΩ