Στον κόσμο των αισθήσεων αυτό που με τσιμπάει για να νοιώθω ότι είμαι ζωντανός είναι οι θερμοκρασίες. Με τον καιρό αλλάζουν και ξεδιπλώνουν μια πραγματικότητα διαφορετική, είναι οι δείκτες μου για τους ανθρώπους.

Θερμοκρασίες με νόημα, μια χειραψία, ένα φιλί, ο πρώτος φθινοπωρινός άνεμος. Ένα κερί που καίει, μια φυλακή που σε αρρωσταίνει σε έναν κρύο χειμώνα. Η ζεστασιά μιας παρέας, το κρύο της πολιτικής, το χλιαρό της αδιαφορίας. Το κλίμα που αλλάζει, λίγο κρύο νερό στο ποτήρι μου, ένα ζεστό τσάι, μια ψυχρή ματιά, μια θερμή αγκαλιά, μια παγερή αδιαφορία.
Ένα παλιό θερμό χαμόγελο, τώρα έχασε θερμοκρασία. Τι και αν οι μορφασμοί έχουν πιο δυνατή ένταση; Εγώ τα χαμόγελα τα μέτραγα πάντα απ΄τη θερμοκρασία της καρδιάς. Τι και αν οι χειραψίες έγιναν πιο σφιχτές από ποτέ; Της καρδιάς ο πόθος όταν γίνεται χειραψία είναι μυστηριακά μια πράξη θερμή.

Και πάω στο σήμερα. Το κλίμα γίνεται θερμό επιστημονικά, το ανθρώπινο ψυχραίνει για αντιστάθισμα; Δίπλα περπατάμε ο ένας στον άλλον μα κρυώνουμε. Τα βλέμματά μας διαπεραστικά, τα λόγια μας πολικά. Η ζωή μας στο ψυγείο. Οι ανθρώπινες σχέσεις σώματα χωρίς θερμοκρασία, το ίδιο νεκρά και το όνειρά μας. Σα φαντάσματα, δε ξέρουν αν έχουν δρόμο να περπατήσουν στο αύριο. Τόσο παγιδευμένοι στη φουρτούνα που μας διαβρώνει.

Σκέψου μόνος τη θερμοκρασία έχει για σένα η φιλία. Τη θερμοκρασία της αγάπης. Κλείσε τα μάτια και νιώσε τη θερμοκρασία μιας χθεσινής σου ανάμνησης. Τη θερμοκρασία μιας υπόσχεσης. Ποια είναι η θερμοκρασία της ψυχής; Αφού βυθιστείς σε αυτές τις θερμοκρασίες, στάσου για μια στιγμή. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Άγγιξε το σήμερα.. Κρυώνεις;

ΠΗΓΗ Δυνατό Μυρμήγκι