Ύστερα από είκοσι τρία χρόνια εξορίας, ο σκηνοθέτης Πατρίσιο Γκουσμάν επιστρέφει στην πατρίδα του για να δείξει για πρώτη φορά την ταινία του ορόσημο, η μάχη της xιλής (1973-1979), και να γνωρίσει από κοντά την πολιτική δυναμική της σημερινής xιλής.

Γυρισμένο είκοσι πέντε σχεδόν χρόνια μετά το αιματηρό πραξικόπημα του στρατηγού Πινοσέ, που ανέτρεψε την κυβέρνηση του Σαλβαντόρ Aλιέντε, η ταινία του Γκουσμάν παρακολουθεί μια ομάδα από επιζήσαντες και οπαδούς της Λαϊκής eνότητας, καθώς φέρνουν στη μνήμη τους τα γεγονότα γύρω από το πραξικόπημα και το θάνατο του Aλιέντε. Σε μια σειρά συγκινητικών συνεντεύξεων, οι μεσήλικες αυτοί xιλιανοί μιλούν για τον αγώνα να συμφιλιωθούν με το παρελθόν της χώρας τους, και τη θλίψη για τους συντρόφους που φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν ή "εξαφανίστηκαν" την περίοδο της τρομοκρατίας του 1973. o Γκουσμάν προβάλλει επίσης τη mάχη της xιλής σε φοιτητές που μεγάλωσαν με την επίσημη, ομογενοποιημένη εκδοχή των γεγονότων. Για τους νέους xιλιανούς, η ταινία τούς κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι τόσα χρόνια χειραγωγούνται με ψέματα. xρησιμοποιώντας υλικό από το πρώτο του ντοκιμαντέρ, και αντιπαραβάλλοντας τον πόνο της προηγούμενης γενιάς με την απαίτηση των νέων για πολιτική διαφάνεια, ο Γκουσμάν μάς δίνει μια συγκλονιστική συνηγορία για τη διασφάλιση της ιστορικής μνήμης και αλήθειας.

Το είδαμε ΕΔΩ