H αλλιώς"Ας ζω κι ας κρατάει έστω και τόσο λίγο ή χαρά μου”...Ήρθαν οι απόκριες κι η πόλη στολίστηκε για τη μεγάλη παρέλαση. Είναι ένα έθιμο που κρατάει χρόνια και δίνει χαρά και ζωντάνια σ' αυτούς που συμμετέχουν αλλά και σ' όλους τους παρευρισκόμενους.

Οι κάμερες στήθηκαν στην παραλία κι εμείς κόβαμε βόλτες μεσ' το τσουχτερό κρύο γιατί θέλαμε να σε δούμε μικρή μου δρακουλίνα να περνάς στολισμένη μιας που τις νύχτες σαν ξαπλώναμε πλάι-πλάι μου λεγες πως θέλεις να ντυθείς και να βαφτείς για να ζήσεις το όνειρο των απόκρεω.

Και ας μη γελιόμαστε, όλοι κάποια στιγμή στο πέρασμα της ζωής μας θελήσαμε να βάλουμε κάποιο προσωπείο για να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό μέσα απ' αυτό. Το φεγγάρι είχε πέσει στη μέση του Αμβρακικού και οι ψαρόβαρκες δεμένες συγκράτει στο λιμάνι.

Τα μεγάφωνα έπαιζαν τα ξεσηκωτικά αποκριάτικα τραγούδια κι οι καρδιές μας χόρευαν στο ρυθμό τους γιατί θέλαμε να ζήσουμε σαν παιδιά μέσα στο ξέφρενο αυτό καρναβάλι. Οι επίσημοι μεσ' τα βαριά τους παλτά και τα χοντρά τους μπουφάν με σηκωμένους τους γιακάδες στήθηκαν κάπου μπροστά.

Κι εμείς όλοι διασκορπισμένοι κατά μήκος του πεζόδρομου γυρεύαμε κάποιο απάγκιο.Δεν έφταιγε μόνο η προσμονή αλλά κι η παγωμένη ατμόσφαιρα.
Οι εκφωνητές μας τόνωναν το ηθικό φωνάζοντας πως φτάνουν σε λίγο τα γκρουπ, κι η ώρα περνούσε. Επιτέλους μετά τις δέκα φάνηκαν στην αρχή του δρόμου, κι έτσι άλλαξε η ψυχολογία όλων μας. Το κέφι κι η ζωντάνια τους για να μας δώσουν ότι καλύτερο μας ενθουσίασε. Τους ρίχναμε χαρτοπόλεμο κι αυτοί μοίραζαν καραμέλες μ' άφθονο γέλιο. Δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις πιο ήταν καλύτερο, κάθε ένας σατίριζε και καυτηρίαζε τα τεκταινόμενα.

Ο Μύτικας την παραγωγή των προϊόντων των αγροτικών της πανέμορφης παραθαλάσσιας αυτής πόλης "όλα τα λεφτά".
Αλλά και ο Αγιος Θωμάς ο δικός μας πέρασε σαν ο θεός Διόνυσος μιας που μια ζωή εδώ κατοικεί και υπάρχει γύρω μας στις παραδοσιακές ψαροταβέρνες. Ήταν όλα όμορφα.

Μεσ' τους μασκαρεμένους ήσουν κι εσύ μικρή μου. Σ' αναγνώρισα απ' το φως των ματιών σου και το γλυκό σου χαμόγελο. Μας χαιρέτησες κι έφυγες χορεύοντας κι ο μικρός σου ο αδερφός που ήταν μέσα στη στολή του μπάτμαν σου δείχνε το μπαλόνι που του είχαμε δέσει απ' το χέρι για να μην του φύγει ψηλά στον ουρανό.
Πέρασαν αγροτικά και τρακτέρ φορτωμένα με μασκαρεμένους μικρούς και μεγάλους κι η παρέλαση ήταν πανέμορφη. Μα ο κόσμος διαλύθηκε πριν τελειώσει η γιορτή. Ίσως να' φταιγε το πολικό κρύο ίσως κι η ώρα που ήταν περασμένη.

Τότε μπήκαμε μέσ' στο μαγαζί που είχε τις πόρτες κλειστές και τα τραπέζια ένα γύρω απ' την υποτιθέμενη πίστα. Όλα καλά και ήρεμα.
Και σαν σέρβιραν τα ποτά οι θαμώνες που ήταν έμπειροι χορευτές μια πανδαισία. Εκεί βρήκα τον πραγματικό μου εαυτό. Μαγεύτηκα και καθηλώθηκα και για παρτενέρ μου γι' αυτή την ξεχωριστή βραδιά είχα την ίδια μου την ψυχή.

Ο ρεπόρτερ αποθανάτιζε τις αέρινες φιγούρες που έδιναν το ρεσιτάλ τους μες 'τα πολύχρωμα χαμηλωμένα και ρυθμιζόμενα φώτα.
Οι σερπαντίνες ήταν σκόρπιες στο πάτωμα, κι ο χαρτοπόλεμος είχε πέσει μεσ' το σφηνάκι του διπλανού τραπεζιού. Κι εγώ μέθυσα πίνοντας μια σοκολάτα.
Ίσως γιατί είχα βρει σ' αυτόν τον όμορφο χώρο το στοιχείο μου.

Αλλά μπορεί και να έχει γεμίσει η νύχτα μου μ' αυτό που ζούσα συμπληρώνοντας την και με δύο ακόμη παιδικές φιγούρες του μπάτμαν και του μικρού ναύτη που μ' αγκάλιασαν ζεστά στη γιορτή του δικού τους σχολειού.

Στα νοτισμένα τζάμια έγραψα φεύγοντας "καλές απόκριες" κι όταν ήρθε η ώρα να φύγω άνοιξα την πόρτα άφησα πίσω μου τη χαρά και το κομιτάτο, περπάτησα μέσα στη νύχτα ομολόγησα στ' άστρα λέγοντας "Ας ζω κι ας κρατάει έστω και τόσο λίγο ή χαρά μου.Όσο κρατάει αυτή η γιορτή του καρναβαλιού"

Κατερίνα Πέτρου -Κωστούλα -Μήχου
Αγιος Θωμάς Πρεβέζης