Και εκεί που περιμέναμε να καταργηθεί το χαράτσι για τα ακίνητα και να αντικατασταθεί με έναν ενιαίο φόρο, όπως είχε πει ο υποψήφιος τότε Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, στο τέλος του καλοκαιριού έκαναν την εμφάνιση τους δύο φόροι ακινήτων. Και το παλιό ΕΤΑΚ και το Χαράτσι μέσω της ΔΕΗ.

Το χαράτσι είναι ιδιαίτερα φουσκωμένο σε σχέση με το ΕΤΑΚ που είναι ο από παλιά θεσπισμένος φόρος, βγάζοντας ουσιαστικά στην παρανομία όποιον είχε την ατυχία να αγοράσει ένα σπίτι τις καλές εποχές και τώρα είναι αναγκασμένος να το χάσει αν δεν έχει επαρκεί εισοδήματα. Το χαράτσι δεν έχει εισοδηματικά κριτήρια και υπολογίζεται βάση του οικοδομικού συντελεστή της κάθε περιοχής, άρα αν έχεις ένα σπίτι σε μία ακριβή περιοχή, βαφτίζεσαι αυτόματα Ωνάσης και σου παίρνουν και τα σώβρακα ακόμα και αν δεν έχεις ούτε κουπί!

Και αφού όλα τα προσωπικά εισοδήματα φορολογούνται ξεχωριστά,  οποιοσδήποτε φόρος ακινήτων είναι ένας επιπλέον άδικος φόρος ο οποίος επιβαρύνει τους πολίτες που απλός μένουν σε ένα σπίτι ή απλώς έχουν κάποια αναξιοποίητη ακίνητη περιουσία. Ίσως αυτό να εννοούσαν όταν έλεγαν ότι θα αξιοποιήσουν την ακίνητη περιουσία του κράτους, εννοώντας την δική μας περιουσία. Αλλά στην Ελλάδα του 2012 έχουμε χάσει τα αυτονόητα και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι πατριωτικό να πληρώνεις ότι σου επιβάλουν για να σωθεί η χώρα, την στιγμή που έχει χαθεί και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας στην διαχείριση της οικονομικών από τους τραπεζόδουλους πολιτικάντιδες. Ναι αλλά είναι νόμιμη ψηφισμένη κυβέρνηση θα πει κάποιος!

Αυτό είναι το φαιδρό επιχείρημα κάποιου που πιστεύει ακόμα ότι η ψήφος του στο σύστημα ψευτοδημοκρατίας που έχουμε, συνεπάγεται και συνευθύνη. Είναι σαν να λέει κάποιος ότι ο εξαπατημένος ψηφοφόρος έχει ευθύνη γιατί επέτρεψε στον εαυτό του να εξαπατηθεί και μάλιστα η ευθύνη του είναι ίδια ή και μεγαλύτερη από αυτήν που έχει αυτός που τον εξαπάτησε.

Πέρα από το τι επιλογή έκανε ο καθένας μας στις εκλογές μπορεί να σκεφτεί ακόμα ότι:

Δεν πήρα εγώ τα δάνεια για να υπερτιμολογήσω έργα του δημοσίου.

Δεν υπέγραψα τις δανειακές συμβάσεις.

Δεν τα φάγαμε μαζί.

Δεν ήμουν εγώ που αποφάσισα να κάνω Ολυμπιακούς Αγώνες.

Δεν χάριζα εγώ το ΦΠΑ σε φίλους μου με πλαστά τιμολόγια.

Δεν έκανα εγώ τα στραβά μάτια απέναντι στα διάφορα καρτέλ.

Δεν κατάλαβα πως έχει γίνει αυτονόητο να έχουμε φόρους οι οποίοι διπλασιάζουν τις τιμές αγαθών όπως το πετρέλαιο.

Είναι αυτονόητα άδικο να πληρώνω και Φ.Π.Α. και φόρους εισοδήματος και φόρους ακινήτων και φόρο αλληλεγγύης και και και...

Στο τέλος το υπολογίσιμο καθαρό εισόδημα μπορεί να είναι και κάτω του 50% του ονομαστικού.

Δεν θα πληρώσω το χαράτσι.

Το αυτονόητο θα ήταν να μην πληρώσω τίποτα και δεν θα φταίω εγώ για τις απλήρωτες συντάξεις και τους απλήρωτους φαρμακοποιούς και τις κακές υπηρεσίες του κράτους προς τους πολίτες τους. Όλα αυτά έγιναν πριν, όταν εγώ ακόμα τα πλήρωνα όλα και οι τραπεζόδουλοι υποθυκεύαν την ζωή μου υπερχρεώνοντας την χώρα. Ας τα πληρώσουν αυτοί που υπέγραψαν τα δάνεια. Ας πληρώσουν οι εργολάβοι και οι παρέες τους. Ας πληρώσουν οι κλέφτες.

Αυτά τα ξέρουμε όλοι και πρέπει να τα θυμίζουμε και σε αυτούς που κατά κάποιον τρόπο τα έχουν ξεχάσει, με το να είναι θύματα του εκφοβισμού και της προπαγάνδας, θεωρώντας πια αυτονόητη την φασιστική κρατική αδικία.

Blogger Motivator
ΠΗΓΗ