Όταν η Κυβέρνηση Καραμανλή βρέθηκε αντιμέτωπη με μια κρίση την οποία αδυνατούσε να διαχειριστεί, θυμάστε κανένα από τα συστημικά ΜΜΕ να θέτει θέμα συγκυβέρνησης; Αντιθέτως, είχαν ανέβει κεραμίδια και κραύγαζαν για πρόωρες εκλογές. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του τότε πρωθυπουργού να ζητάει εθνική συνεννόηση. Μετά, έπεισαν τον ελληνικό λαό ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά ο Καραμανλής δεν τα ….έδινε επειδή είχε …κουραστεί να παίζει play station και να κυβερνάει! Ηθελε να φύγει!

Αργότερα, στήριξαν κ. Παπανδρέου ως τον ηγέτη που θα έβγαζε τη χώρα από τ’ αδιέξοδα και το Μνημόνιο ως Εθνική Λύση σωτηρίας. Είναι πολύ πρόσφατα τα γεγονότα, μη τα επαναλάβουμε.
..αφού είναι όλοι ίδιοι, να πάνε όλοι μαζί! Όταν πλέον κατέστη βεβαιότητα ότι το Μνημόνιο είναι μια καταστροφική συνταγή και η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αδύναμη και ανίκανη να διαχειριστεί τα πράγματα, έβαλαν μπροστά το σενάριο της …συγκυβέρνησης.

Του Κώστα Ροδινού

Φάση πρώτη, προσπάθησαν (και ως ένα βαθμό το έχουν επιτύχει) να εμπεδώσουν στην κοινή γνώμη την εντύπωση ο,τι «όλοι ίδιοι είναι», (η λογική αυτή πρωτίστως εξυπηρετεί την κυβέρνηση μια και φαίνεται να μην υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξουσίας).

Φάση δεύτερη, αφού είναι όλοι ίδιοι, άρα δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές, τότε γιατί να μην πάνε όλοι μαζί; Δηλαδή, αφού δεν μπόρεσε ο Γιώργος και το ΠΑΣΟΚ, τότε δεν μπορεί κανένας άλλος! Αρα, πρέπει να πάνε όλοι μαζί για να σωθεί η χώρα! Λίγο πολύ, αυτή είναι η επιχειρηματολογία τους, με κεντρικό άξονα βέβαια την τήρηση του Μνημονίου.

Η λογική τους πάσχει σε πολλά σημεία. Δεν μας εξηγούν για παράδειγμα, αφού μια πολιτική απέτυχε, πως θα επιτύχει η συνέχισή της;

Δεύτερον, ποιος εμπόδισε την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου να υλοποιήσει το πρόγραμμά της; Ανετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία διέθετε, ισχυρή εντολή έλαβε, σοβαρές αντιρρήσεις δεν συνάντησε, την αμέριστη υποστήριξη των εταίρων απολάμβανε, ποιος ευθύνεται για την αποτυχία της; Προφανώς η ανικανότητά της; Ε, τότε γιατί να εμπιστευτούμε εκ νέου αποτυχημένους και ανίκανους;

Τρίτον, εδώ τα στελέχη της Κυβέρνησης Παπανδρέου δεν μπορούν να συνεννοηθούμε μεταξύ τους, είναι δυνατόν να βρούν κοινό τόπο με την αντιπολίτευση;

Η αγωνία της επόμενης μέρας

Είναι προφανές ότι το σύστημα φοβάται την επομένη ημέρα. Ανησυχεί σφόδρα από την διαφαινόμενη κατάρρευση του κ. Παπανδρέου. Για δυο λόγους. Πρώτον γιατί μια κατάρρευση του συστήματος ΠΑΣΟΚ θα συμπαρασύρει και το ίδιο, μια και αποτελεί δημιούργημά του.

Δεύτερον, γιατί θα προκύψει ένα νέο πολιτικό σκηνικό επί του οποίου θα έχουν περιορισμένο ή καθόλου ρόλο! Δικαίως, επομένως, προσπαθούν να περισώσουν τα κεκτημένα.

Το πόσο πολύ αγωνίζονται να μας πείσουν, αρκεί να δούμε τα σημερινά σενάρια.

Η «Καθημερινή» του Φαληρικού Συγκροτήματος, έβγαλε από την ναφθαλίνη του κ. Σημίτη και προσπαθεί να μας τον εμφανίσει ως …σωτήρα! Στο παπανδρεϊκό στρατόπεδο δηλώνουν ότι δεν ανησυχούν για την παρέμβαση Σημίτη (διότι, όπως θεωρούν, δεν έχει ερείσματα στους βουλευτές) και την αποδίδουν στην νέα γραμμή του όμιλου Αλαφούζου, που πιέζει για εφαρμογή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου μέσα από κυβερνήσεις εθνικής ενότητας. Στην πραγματικότητα τους επιτελείς του ΓΑΠ πιο πολύ τους ανησυχεί η στάση του κ. Αλαφούζου, παρά ο Σημίτης…

Όπως όμως φάνηκε και από την χθεσινή παρέμβαση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκου Σαλαγιάννη, από το Βήμα FM (την ίδια ημέρα με την δημοσίευση της συνέντευξης Σημίτη) ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ μέμφεται πλέον ανοικτά τον κ. Παπανδρέου, επειδή δεν προχώρησε όταν μπορούσε σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας. «Θεωρώ θεμελιώδες λάθος του πρωθυπουργού της χώρας που όταν κατάλαβε πού βρισκόμαστε δεν κήρυξε πανστρατιά, δεν είπε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, δεν έκανε συγκεκριμένο σχέδιο ριζικών αλλαγών τότε, δεν κάλεσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να μπουν στο παιχνίδι και δεν έκανε και μια κυβέρνηση, εμπόλεμη κυβέρνηση, που να μπορεί να τα βγάλει πέρα. Αυτό είναι θεμελιώδες λάθος», δήλωσε ο βουλευτής .

Το ΕΘΝΟΣ του κ. Μπόμπολα, δημοσιεύσει δημοσκόπηση της εταιρείας MARK, σύμφωνα με την οποία το 49.1% του εκλογικού σώματος επιθυμεί συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, ενώ μόλις το 6.4% επιθυμεί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ!!! (Μήπως αυτό το τελευταίο είναι το ποσοστό που συγκεντρώνει το ΠΑΣΟΚ και τους ξέφυγε). Ανάλογη προσπάθεια είχε καταβληθεί και από το MEGA την περασμένη Δευτέρα.

Η RealNews, γράφει επί του θέματος: «Οι βουλευτές (του ΠΑΣΟΚ) που συζητούν για την πρωτοβουλία αυτή έχουν στην πλειοψηφία τους ως πραγματικό στόχο τη συγκρότηση κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού ή εθνικής ανάγκης αλλά και την πρόκληση εσωκομματικών εξελίξεων, καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε όπως εκτιμούν σε απομάκρυνση του Γιώργου Παπανδρέου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Γεγονός που, όπως εκτιμούν, θα συμπαρασύρει αργότερα ή γρηγορότερα και τον Αντώνη Σαμαρά, οδηγώντας στην απαρχή ανασύνθεσης του σκηνικού. Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η Real News, οι 14 βουλευτές δεν είναι μόνο της λεγόμενης βενιζελικής ομάδας, αλλά ανήκουν σε όλο το εσωκομματικό γεωγραφικό φάσμα είναι ακόμη και δυσαρεστημένοι από τον παπανδρεϊκό χώρο.»!!! Επιτέλους! Μάθαμε γιατί θέλουν συγκυβέρνηση!

H συγκυβέρνηση και τα προσωπικά αδιέξοδα

Ποιοι άλλοι προωθούν την ιδέα; Πρώτη και καλύτερη η κα Μπακογιάννη, η οποία από το ….«Αχελώος TV» δήλωσε: « Επιμένω όμως ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται μια κυβέρνηση εκτάκτων αναγκών, η οποία θα εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο κυβερνητικό σχέδιο για δύο χρόνια προωθώντας τις απαραίτητες αλλαγές στο κράτος και την οικονομία για να ανακάμψει η χώρα και να βγει από την κρίση. Εάν δεν επιτευχθεί τώρα αυτή η συνεργασία τότε θα οδηγηθούμε σε εκλογές και τη λύση αυτή θα την επιβάλλουν οι πολίτες».

Δικαίως προωθεί το σενάριο αυτό η κα. Μπακογιάννη. Μέχρι στιγμής καμιά δημοσκόπηση δεν τις δίνει ελπίδες εισόδου στη Βουλή! Αρα, ελπίζει μέσω κάποιας μορφής συγκυβέρνηση, να διασωθεί πολιτικά!

Ο έτερος θιασώτης της …συγκυβέρνησης ο κ. Καρατζαφέρης, έχει κάνει τόσες πολλές δηλώσεις, που είναι πλέον γνωστή σε όλους η επιθυμία του.

Βέβαια, από το χορό δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν και μερικοί της από εδώ πλευράς, που είτε επειδή βλέπουν ότι δεν έχουν ρόλο και …ασφυκτιούν, είτε επειδή αδυνατούν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα κερδίσει τις εκλογές, το «παίζουν υπεράνω» δήθεν για τη σωτηρία της Πατρίδος.

Δανειστές και τραπεζίτες

Ως θιασώτες της συγκυβέρνησης, εμφανίζονται οι εγχώριοι τραπεζίτες, αλλά και οι γνωστοί προμηθευτές και μεγαλοεργολάβοι του δημοσίου. Ο ρόλος των πρώτων είναι γνωστός. Θυμάστε εκείνη τη σύναξη με τον κ. Παπανδρέου το Καλοκαίρι του 2009. Είχαν επενδύσει τα ρέστα τους! Το ίδιο και οι δεύτεροι!

Ήλπιζαν ότι θα σωθούν με το Μνημόνιο, αλλά τώρα κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια χρεοκοπία και χρειάζονται χρόνο για να οργανώσουν τις άμυνές τους. Μια συγκυβέρνηση υπό την εποπτεία των …Βρυξελλών τους προσφέρει τον χρόνο που χρειάζονται!

Το σχέδιο της συγκυβέρνησης, ως γνωστόν, έχει και τις υψηλές ευλογίες της τρόϊκας! Πως θα γινόταν διαφορετικά; Είναι οι εμπνευστές τους σχεδίου, είναι δυνατόν να το αφήσουν να πάει άπατο;

Η επιμονή τους στον αδιέξοδο δρόμο του μνημονίου, επιβεβαιώνει αυτό που είχαμε επισημάνει από πέρσι, όταν η χώρα μας μπήκε στο πρόγραμμα. Το μνημόνιο δεν σχεδιάστηκε για να σώσει την Ελλάδα. Αντιθέτως, η προτεραιότητά του ήταν να διασφαλίσει τους πιστωτές μας. Γιαυτό και επιμένουν τόσο άκαμπτα στην εφαρμογή του.

Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα;

Στο στρατόπεδο της συγκυβέρνησης έχουν ενταχθεί όσοι θέλουν να διατηρήσουν το σημερινό status quo, ή έχουν μείνει χωρίς ρόλο και αναζητούν διέξοδο σωτηρίας. Πρόκειται για μια …σύμπραξη προσωπικών συμφερόντων που ενέχει όλα τα στοιχεία της αβεβαιότητας. Γιατί;

Γιατί, όλοι αυτοί καθορίζουν την πολιτική τους συμπεριφορά με βάση τις προσωπικές τους στρατηγικές. Εξ αυτού και μόνο το εγχείρημα της συγκυβέρνησης είναι θνησιγενές! Για φανταστείτε μια κυβέρνηση με στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ, την κα Μπακογιάννη, και μερικούς νεοφιλελεύθερους της από εδώ πλευράς; Θα χρειαζόταν ….κυανόκρανους απλά και μόνο για να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι! Για αποφάσεις; Αφήστε το καλύτερα!

Υπάρχει και ένα ακόμα ερώτημα: ποιος θα είναι επικεφαλής της κυβέρνησης; Δηλαδή, ποιος θα είναι υπόλογος έναντι του ελληνικού λαού; Γιατί η εντολή δεν μπορεί να είναι γενική και αφηρημένη; Ούτε να μας προκύψει ως πρωθυπουργός κάποιος που δεν έχει νομιμοποιηθεί από τη λαϊκή ψήφο.

Τέλος, έχει νόημα η συνέχιση της πολιτικής του μνημονίου, όταν η χώρα καταστρέφεται;

Θεωρώ, ότι όλα αυτά τα βλέπει και τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Αυτή τη στιγμή, παραζαλισμένος από τα μέτρα και τον φόβο, δείχνει αναποφάσιστος και σαστισμένος. Όμως, όταν έρθει η ώρα της απόφασης θα επιλέξει εκείνον το αρχηγό που θα έχει το όραμα, τη δύναμη και το σχέδιο να οδηγήσει τη χώρα έξω από την κρίση. Και θα του δώσει ισχυρή εντολή.

ΠΗΓΗ ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ