Kαθώς το Σχέδιο προχωράει, όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η σωτηρία της Ελλάδας από την χρεοκοπία, προϋποθέτει την δική τους οικονομική δολοφονία…Μέχρι πριν από ένα μήνα περίπου η αγαπημένη λέξη όσων εμφανίζονται στα ελληνικά κανάλια ήταν η λέξη «αυτονόητο». Αυτονόητο το ένα, αυτονόητο το άλλο, όποιος το έλεγε αισθανόταν ότι συμμετέχει σε προνομιακή ομάδα χειρισμού της γλώσσας. Τώρα αυτή η λέξη έγινε όπως φαίνεται ντεμοντέ και αντικαταστάθηκε από μία φράση, τη φράση «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Όποιο θέλει να δείξει ότι είναι μέσα στην καινούργια μόδα, κάπου θα βρει την ευκαιρία, κάπου να κολλήσει κι αυτή τη φράση. Είναι μια ανόητη φράση βέβαια, μια και ο διάβολος-ότι κι αν εννοούμε με αυτή τη λέξη-κρύβεται παντού. Και στις λεπτομέρειες και στις μεγάλες γενικότητες.

Δεν ξέρω ποια άποψη είχε οΓιώργος Παπανδρέου, τα ξημερώματα της 27ης Οκτωβρίου, για το που κρύβεται ο διάβολος, όταν γύρω στις πεντέμισι το πρωί, άρχισε να απαγγέλει την συμφωνία για το κούρεμα του χρέους κατά 50%, που είχε αποφασιστεί στις Βρυξέλλες. Δεν φαινόταν ιδιαίτερα κουρασμένος, πιθανόν γιατί τις προηγούμενες τρεις ώρες, και ενώ η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και η Λαγκάρντ συζητούσαν με το εκπρόσωπο των Τραπεζών Τσαρλς Νταλάρα, για το ακριβές ποσοστό του κουρέματος, θα είχε την ευκαιρία να χαλαρώσει λιγάκι. Εξ άλλου κανείς δεν χρειαζόταν και την δική του άποψη.

Την άλλη μέρα οι εφημερίδες μαζί με την αναγγελία του κουρέματος, έγραφαν για ολονύκτιο θρίλερ και τα λοιπά. Δεν υπήρχε κανένα ολονύκτιο θρίλερ. Όλα αυτά είχαν αποφασιστεί και μεθοδευτεί προσεκτικά, έτσι ώστε να φτάσουν σ’ αυτήν την απόφαση. Απλώς για επικοινωνιακούς λόγους, τόσο η Μέρκελ όσο και ο Σαρκοζί, έπρεπε να δείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι είναι ικανοί διαπραγματευτές και άρα άξιοι για να επανεκλεγούν. Όταν τον Μάιο του 2010, υπεγράφη το πρώτο Μνημόνιο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, κανείς ακόμη δεν ήξερε πως θα κυλήσει η υπόθεση. Ο κύριος λόγος όμως ήταν αφ’ ενός το ΔΝΤ να βάλει πόδι στην Ευρώπη, μετά την προ διετίας αναπροσαρμογή του σκοπού της ύπαρξής του, και αφ’ ετέρου να αποφευχθεί μια κατ’ ευθείαν χρεοκοπία της Ελλάδας, που θα μπορούσε να έχει αλυσιδωτές και ανεξέλεγκτες παρενέργειες, στην παγκόσμια οικονομία. Ο αναβαθμισμένος σκοπός του ΔΝΤ είναι το να ελέγχει οικονομικά την Ευρώπη και αφ’ ετέρου να εξελιχθεί σ’ ένα διεθνές όργανο πολιτικής.

Η Ελλάδα ήταν το κατάλληλο θύμα γι αυτήν την περίπτωση, αφού με δική της υπαιτιότητα είχε φτάσει σ’ αυτή τη θέση. Έτσι το πρώτο Μνημόνιο συντάχθηκε τσάτρα πάτρα, με πιο σημαντικό στοιχείο την πρόβλεψη η Ελλάδα να δεθεί χειροπόδαρα αφού τα καινούργια δάνεια, ενέγραφαν και εμπράγματες ασφάλειες μια και οι όποιες διαφορές προέκυπταν στο μέλλον θα επιλύονταν στα εγγλέζικα δικαστήρια. Και ένας μαθητής του Δημοτικού με γνώσεις απλής αριθμητικής, μπορούσε να καταλάβει ότι οι στόχοι που έβαζε το Μνημόνιο ήταν αδύνατον να επιτευχθούν.

Στην διάρκεια των δεκαοκτώ μηνών που ακολούθησαν και ενώ μεσολάβησε το Μεσοπρόθεσμο, η ψήφιση νόμων που πετσόκοψαν συντάξεις και μισθούς των Ελλήνων, κλείσιμο καταστημάτων και εκτίναξη της ανεργίας, δηλαδή μια πραγματική οικονομική καταστροφή για την Ελλάδα, οι κυρίως ενδιαφερόμενοι, δηλαδή το ΔΝΤ, η Γερμανία και η Γαλλία, είχαν το χρόνο και να επεξεργαστούν την τελική λύση και παράλληλα να ξεφορτωθούν μεγάλο μέρος των «τοξικών» ελληνικών ομολόγων. Το ποσοστό του τελικού κουρέματος, ελήφθη με κύριο γνώμονα τα εναπομένον χρέος να μην αντίκειται με το καταστατικό του ΔΝΤ, το χρέος δηλαδή να θεωρείται βιώσιμο, ώστε να μην υπάρχουν προσκόμματα στην εμπλοκή του ΔΝΤ, στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Το πιο «σατανικό» όμως μέρος του Σχεδίου-και εδώ ο διάβολος κρύβεται στην πιο περίοπτη θέση- είναι το ότι από δω και πέρα, η Τρόϊκα αναλαμβάνει ότι έχει σχέση με το χρέος, ενώ εμείς θα πρέπει να λύσουμε ότι έχει σχέση με τα ελλείμματα. Δηλαδή τα έσοδα του κράτους να είναι το λιγότερο ίσα με τα έξοδά του. Να είναι δηλαδή ισοσκελισμένος ο προϋπολογισμός και εάν είναι δυνατόν πλεονασματικός. Αυτό θα έπρεπε βέβαια να είναι το κύριο μέλημα κάθε κράτους θα έπρεπε να είναι αυτό ώστε να μην φτάσει στη θέση να εξαρτάται από τους δανειστές του. Στην προκειμένη κατάσταση όμως μιλάμε για την Ελλάδα και για τη θέση της αυτή τη στιγμή, με τα ελλείμματα να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Και η ελάφρυνση από τους τόκους του κουρέματος είναι μια ωφέλεια, αλλά ήδη το ελληνικό κράτος χρωστάει εντός Ελλάδος τεράστια ποσά. Στα Ταμεία, στους φαρμακοποιούς, στις επιστροφές ΦΠΑ και ένα σωρό άλλους. Εννοείται λοιπόν πως για τα επόμενα δέκα χρόνια κάθε φορά που τα έσοδα δεν φτάνουν τον απαιτούμενο στόχο, τότε ή θα περικόπτονται αναλόγως οι μισθοί και τα ημερομίσθια ή μπαίνουν έκτακτοι φόροι ή εισφορές. Με βάση το παρελθόν τα περιθώρια αισιοδοξίας δεν είναι και πολύ μεγάλα. Έτσι μ’ αυτήν την ρύθμιση η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει να φοβάται τις παρενέργειες μια πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδος αφού τα ελληνικά χρέη θα βρίσκονται πλέον στα χέρια της και στα χέρια του ΔΝΤ και αφ’ ετέρου μετατρέπουν το πρόβλημα σε καθαρά εσωτερικό ελληνικό. Κοιτάξτε να τα βγάλετε πέρα μόνοι σας. Μην ξοδεύετε περισσότερα απ’ όσα εισπράττετε.

Κάτω από αυτό πρίσμα και με δεδομένες τις δυσκολίες, αυτό που ζούμε εδώ και δεκαοχτώ μήνες θα μοιάζει με χάδι μ’ αυτά που έχουμε αρχίσει να ζούμε και που θα ζήσουμε στο μέλλον. Από την 1 Νοεμβρίου το ενιαίο μισθολόγιο θα αρχίσει να καταβροχθίζει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, οι φόροι στα ακίνητα, οι εισφορές αλληλεγγύης, οι φόροι στα αυτοκίνητα, οι έκτακτες εισφορές, οι τακτικές εισφορές και ένα σωρό άλλα μέτρα που μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα, θα ρίξουν την αγορά και την πραγματική οικονομία στα Τάρταρα.

Πάρα πολλοί συμπολίτες μας δεν θα επηρεαστούν καθόλου από αυτές τις εξελίξεις, είτε γιατί είναι ήδη πολύ πλούσιοι, είτε γιατί, οι απώλειες που έχουν στα εισοδήματά τους δεν θα τους προβληματίσουν στο ελάχιστο. Για πολύ περισσότερους όμως Έλληνες αυτά που θα τους συμβούν από δω και πέρα ισοδυναμούν με οικονομική δολοφονία τους. Έχουμε μια δεκαετία μπροστά μας, όπου κανείς δεν ξέρει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει-στην κυριολεξία- από την καταιγίδα που ήδη έχει φτάσει.

Ο τελικός σκοπός είναι οι Έλληνες να μεταβληθούν σε Κινέζους, που στην πλειοψηφία τους δουλεύουν για ένα δολάριο την ημέρα. Η Ελλάδα θα γίνει η Τσάινα Τάουν της Ευρώπης, ώστε να εξασφαλιστεί φτηνό εργατικό δυναμικό για τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες που πιέζονται από την άνοδο της Κίνας και της Ινδίας. Η Ελλάδα αποτελεί το πειραματόζωο γι αυτό που θα συμβεί σε μεγάλο μέρος της Δύσης. Όταν λοιπόν η Ελλάδα γίνει Τσάινα Τάουν, τότε θα έρθουν και οι επενδύσεις. Οι Γερμανοί θα πάρουν τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια, κυρίως την ηλιακή, οι Αμερικανοί θα πάρουν μάλλον τα πετρέλαια, κάποιοι άλλοι θα πάρουν τον ορυκτό πλούτο, οι Γάλλοι ίσως πάρουν τον τουρισμό και έτσι η Ελλάδα θα γίνει σιγά σιγά, μια ωραία αποικία.

Όταν όμως ολόκληροι πληθυσμοί δολοφονούνται οικονομικά εν ψυχρώ, τότε είναι δυνατόν, να βρεθούμε μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, όπως αυτή που σιγοβράζει από καιρό στην Ελλάδα. Οι πιθανές εξελίξεις από την όποια κοινωνική αντίδραση επακολουθήσει είναι το μόνο που δεν συμπεριλαμβάνεται στο Σχέδιο. Αυτός ήταν άλλωστε και ένας από τους λόγους που η Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως «πειραματόζωο» της εφαρμογής του Σχεδίου. Τώρα επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο έχουν στρέψει την προσοχή τους, στο πως θα αντιδράσει το «πειραματόζωο» στην οικονομική δολοφονία του.

Το είδαμε ΕΔΩ