Τον τελευταίο καιρό, απογοητεύομαι ολοένα και περισσότερο με τους ανθρώπους…Μ’ αυτούς που μιλάω, με γνωστούς, με συγγενείς, μ’ αυτούς που συναλλάσσομαι, μ’ αυτούς που ανταλλάσσω απόψεις στο διαδίκτυο…Δεν βλέπουν ή δεν θέλουν πεισματικά να δουν την «μεγαλύτερη» εικόνα…Ασχολούνται με τα προβλήματα της καθημερινότητας τους, χωρίς να είναι αυτό απαραίτητα κακό ή λάθος…Αυτό όμως τελικά, γίνεται και η ακούσια συμμετοχή του καθενός, στον καταποντισμό της κοινωνίας…

Η άγνοια της λειτουργίας του «συστήματος» και η συνεχής τροφοδότηση του με την ενέργεια που σπαταλά ο καθένας μέσω της εργασίας του, αλλά και της συμμετοχής του στην διαιώνιση αυτού μέσω της χρήσης χρημάτων, είναι αυτά τα στοιχεία που συντηρούν το «σύστημα», για την ώρα…

Έως την τελευταία του στιγμή, όταν θα αυτοκαταστραφεί λόγω της εγγενούς ανωμαλίας στην λειτουργία του, θα απορροφά ολοένα και περισσότερη ενέργεια από τους ανθρώπους…

Αυτοί με την σειρά τους, αδυνατούν να αντιληφθούν την σοβαρότητα της κατάστασης και βαδίζουν με μεγάλη ταχύτητα προς την καταστροφή τους, η οποία θα επέλθει ως συνέπεια της κατάρρευσης του συστήματος και του χάους που θα επικρατήσει …

Απορροφημένοι από τις ανάγκες της καθημερινότητας, αλλά και από τον θεωρητικό μικρόκοσμο που έχουν πιστέψει πως δικαιωματικά τους ανήκει, επειδή νομίζουν ότι τον δημιούργησαν με τον κόπο τους …

Δογματισμένοι από γενιά σε γενιά σε «φαντασιακά ιδεώδη», τα οποία δημιουργήθηκαν και διαιωνίζονται για την διατήρηση της καθεστηκυίας τάξης …
Η οποία τάξη έτσι, γίνεται αυτομάτως απαραίτητη για να επιλύει διαφορές που δημιουργούνται ανάμεσα στους ανθρώπους εξ αυτών των ιδεωδών…
Εθνικών, θρησκευτικών, φυλετικών…

Αλλά και για την διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο αρνείται πεισματικά και επιδεικτικά να σηκώσει το βλέμμα στον «ορίζοντα» της ανθρωπότητας, εγκλωβισμένο σε ιδιοτελή μικροσυμφέροντα…

Σώσε το σπίτι σου, την γειτονιά σου, το χωριό σου, την πόλη σου, τον νομό σου, την περιφέρεια σου, την χώρα σου… Ανάλογα με το «αν», «πόσο» και «πότε» επηρεάζει αυτό την ζωή σου… Αλλά μέχρι εκεί…

Ανθρώπινο δυναμικό που περιορίζεται σε «ευχολόγια» για την υπόλοιπη δεινοπαθούσα ανθρωπότητα, και ξεχνά ότι όλα τα «συστήματα» στην φύση είναι «συμβιωτικά» και επηρεάζεται το ένα από το άλλο…

Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα τα καταφέρουμε…
Ίσως γιατί αισθάνομαι ώρες-ώρες, πολύ «μόνος» σ’ αυτήν την πραγματική αλλαγή που πρέπει να κάνω πρώτα εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου, στον τρόπο σκέψης μου, στο πως ενεργώ σε σχέση με τα πάντα, για να δείξω και σε άλλους ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε…

Αλλά, ένας «άνθρωπος», από τους λίγους που έτυχε να συναντήσω στη δική μου διαδρομή της ζωής, μου είπε κάτι το οποίο μου δίνει δύναμη, αλλά και με υποχρεώνει συνάμα, να προσπαθήσω:

«Δεν είσαι μόνος… Αλλά η αλήθεια, είμαστε λίγοι...
Αλλά πρέπει να οχυρώνεις τον εαυτό σου, να είσαι θεατής αλλά και μαχητής όταν αρμόζει…
Έχεις παιδιά, this is serious..

Θυμήσου πως ήμασταν παιδιά..
Είσαι αυτός που θα τους μάθει για τον κόσμο που ήρθαν...

Είναι μεγάλη ευθύνη, you must stand for them…
Η αρχή της κατανόησης του κόσμου έρχεται από την οικογένεια...
Ότι έχει ο καθένας μέσα του έχει προέλευση την οικογένεια...
Και μετά τα σχολεία, οι παρέες κλπ..

"Teach a man to reason and he’ll think for a lifetime"»

Πολύ σωστά…

Όχι για να «δείξω» σε άλλους…
Όχι για να «αλλάξω» άλλους…
Όχι για να τους πείσω τους άλλους για την «αναγκαιότητα» την οποία πρέπει να αφουγκραστούμε συνολικά σαν «ανθρώπινο είδος», όχι σαν πολίτες κάποιας χώρας ή σαν οπαδοί κάποιας θρησκείας, στη θέα κάποιας «Σημαίας» ή υπό το δέος κάποιου «Θεού»…

Αλλά για να δώσω σε δύο ανθρώπους έναντι των οποίων ανέλαβα την μεγαλύτερη ευθύνη στην ζωή μου, στα παιδιά μου, τα κατάλληλα εφόδια που θα τους καταστήσουν «ανθρώπους», όχι άτομα…

Στο όνομα των παιδιών μου λοιπόν και εξ αυτού στο όνομα των παιδιών όλου του κόσμου, πρέπει να προσπαθήσω μ’ όλες τις δυνάμεις μου, να αλλάξω ότι μπορώ, για να παραδώσω στο κομμάτι που μου αναλογεί, το «σπίτι» όλης της ανθρωπότητας σε καλύτερη κατάσταση από ότι το παρέλαβα και να τα μάθω να κάνουν και αυτά το ίδιο...

Πρέπει να τους μάθω ότι είναι "πλήρωμα", όχι "επιβάτες"...

Γιατί αυτό το σπίτι, το έχω «δανειστεί» από τα παιδιά μου και από όλα τα παιδιά του κόσμου…

P.K., σ' ευχαριστώ...

Βαρκάρης του Φεγγαρόφωτος

Πηγή: RAMNOUSIA