Η λαική σοφία έχει δημιουργήσει πολλές σοφιστίες που εκφράζονται μέσα απο μικρά ρητά. Ενα δυνατό απο αυτά είναι το "Οποιος ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει".
Συμφωνώ, όπως και κάθε λογικός άνθρωπος.Το ζήτημα που τίθεται είναι το εάν όντως γνωρίζουμε την ιστορία μας....και οχι αν απλά την ξεχνάμε!!

Επι σειρά ετών στη ζωή μου/μας, παρακολουθώ το προσκήνιο...πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό.
Πως θα μπορούσα άλλωστε να κάνω αλλοιώς...μέλλος της κοινωνίας μας είμαι, οικογένεια έκανα, εργαζόμενος υπήρξα, μικροεπιχειρηματίας υπήρξα, βολεμένος δεν υπήρξα δυστυχώς η ευτυχώς ποτέ!
Και έτσι μέσα απο την διαρκή μου προσπάθεια για διατήρηση του αναγκαίου βιοτικού επιπέδου μου, συμμετέχοντας στην καθημερινή κοινή πάλη, παρακολουθούσα και συμμετείχα στο προσκήνιο, θεωρώντας πως μέσα έξω γνωρίζω τα πράγματα και κουτσά στραβά την πολεμάω όπως λέμε στην νεοελληνική καθομιλουμένη.

Ως μη βολεμένος μάλλιστα, πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό διέκρινα την αλήθεια απο το διαρκώς τεχνηέντως πυκνούμενο πέπλο παραπληροφόρησης και την προσπάθεια διαστrεύλωσης της πραγματικότητας.

Οταν πρίν πεθάνει ο πατέρας μου (μεγάλος αγωνιστής στη ζωη)σε κάποια συζήτησή μας μου είχε αναφέρει δραματικά γεγονότα απο τον Β' παγκ. πόλεμο, διαπίστωσα οτι η ρήση για την οποία μίλησα στην αρχή πάνω απο όλα λειτουργεί και μάλλιστα χρονικά βρισκόμαστε στο κλείσιμο του κύκλου.

Διαχρονικά ο ίδιος εχθρός.
Διαχρονικά τα ίδια τα λάθη.
Διαχρονικά οι ίδιες πρακτικές.
Διαχρονικά οι ίδιοι στόχοι.

Το μόνο που αλλάζει είναι η διαδικασία, καθώς η τεχνολογία και οι εξελίξεις στις επιστήμες επιτρέπουν αλλαγή του τρόπου της εφαρμογής των σχεδίων για την επίτευξή τους.
Και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Το αρθράκι αυτό δεν μπορεί για διάφορους λόγους να είναι βιβλίο, άρα για επιπλέον επεξηγήσεις και κατανόηση παρακαλώ προσπαθήστε να κατανοήσετε τα ιστορικά αίτια του β'παγκ. πολέμου και κάντε συγκρίσεις.

Το προσκήνιο λοιπόν είναι η αιτία που ξεχνάμε την ιστορία.
Η απονενοημένη μας τρέλλα για κακώς ενούμενη ευημερία έτσι όπως την θέλουν τα μονοπώλια που κυβερνούν τη ζωή μας. Εργασθείτε ώστε να καταναλώνετε. Ζείτε για να εργάζεστε. Παρακολουθείτε την πολιτική γιατί αυτή μονίμως παρακολουθεί εσάς. Ακολουθείστε τους κανόνες που οι ταγοί σας νομοθετούν για σας. Αποκτήστε χρήμα ώστε να είσθε κύριοι του εαυτού σας.

Το προσκήνιο μας κοίμησε, έκαμε τους πολιτικούς ρυθμιστές της καθημερινότητάς μας (απο υπαλλήλους μας), το νόημα της ευημερίας..εμμονή (απο υπαρξιακό στόχο που έπρεπε να είναι), την τέχνη και την παραγωγική δυναμική..μονοπωλιακή εκμετάλευση (απο κύρια ουσία για την εξέλιξη του ανθρώπου), την πολιτική..μέσο επιβολής (απο τρόπο εξασφάλισης της κοινωνικής λειτουργίας και των κοινωνικών θεσμών), και το χρήμα..αφέντη (απο απλό ανταλλακτικό μέσο για την λειτουργία της διακίνησης των αναγκαίων στην ζωή μας).

Διαπιστώσαμε λοιπόν πως κοιτώντας μεσα απο την ομίχλη της καθημερινότητας, αντί να κοιτάζουμε προς τα εμπρός, κοιτάζαμε πίσω. Μια στιγμή στην ξαστεριά έφτασε για να καταλάβουμε το λάθος μας.

Το καταλάβαμε όμως? Εδώ είναι το λάθος μας.

Τα γεγονότα δείχνουν οτι η σημαντική πλειοψηφία δεν αντελήφθη το λάθος.
Ζούμε στο πλασματικό προσκήνιο της ζωής, ενώ τελικά το παρασκήνιο είναι αυτο στο οποίο διαδραματίζονται τα όσα συμβαίνουν ουσιαστικά.

Η ιστορία της περιόδου της δεκαετίας του 30', καρμποναρισμένη με τις απαραίτητες βέβαια τροποποιήσεις, επαναλαμβάνεται σήμερα.
Και τότε ο τρελλός πολιτικός, επέβαλε την τρέλλα του στους απατεώνες που επέβαλαν επί σειρά ετών το προσκήνιο της εποχής εκείνης στους λαούς.

Δεν κινδυνολογώ. Οι ομοιότητες είναι πολλές και οι δρόμοι που ανοίγονται βλέπω οτι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο ίδιο σημείο.

Οικονομικές πρακτικές για λογαριασμό ολίγων, οδηγούν τους λαούς σε εξαθλίωση και τον πολιτισμό σε μαρασμό. Πολιτικές επιλογές για υποστήριξη του συστήματος οδηγούν τις κοινωνίες σε ρήξη. Οι κυβερνήσεις μαριονέτες των μεγαλοσυμφερόντων που έχουν πάρει το χρίσμα για την διακυβέρνηση οδηγούν τα κράτη σε διάσπαση και το εργαλείο της παγκοσμιοποίησης βοηθάει τον κατακερματισμό της ιδεολογικής στήριξης των λαών.

Το κοινό αποτέλεσμα αυτού του προσκήνιου είναι η αναγέννηση του φασισμού. Και οταν ο κύριος αυτός ζεί, τότε δεν τιμωρούνται μόνο οι κλέφτες αλλά και οι νοικοκυραίοι.
Το προσκήνιο είναι μια ψεύτικη προοπτική.
Το παρασκήνιο φοβάμαι.


Γιάννης Καλογερόπουλος
Το είδαμε ΕΔΩ