Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα όλοι κατηγορούν το ελληνικό κράτος σαν “μπάχαλο”. Δεν έχουν βέβαια άδικο. Ωστόσο, οι κατηγορίες αυτές, πολλές φορές, βρίσκονται υπό την κηδεμονία σχολίων υπέρ του “ιδιωτικού τομέα” και η κατάληξη τότε είναι έκκληση για την “απελευθέρωση” και “ενίσχυση” του ιδιωτικού τομέα. Δυστυχώς, με συστηματικό τρόπο έχει από όλους υποβαθμιστεί η απαράδεκτη κατάσταση του ιδιωτικού τομέα, του τομέα των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Σε πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, ίσως στη πλειοψηφία, επικρατούν τα ίδια “μπάχαλα” με τον δημόσιο τομέα και ακόμη χειρότερα. Στην συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών επιχειρήσεων υπάρχει επίσης απουσία οποιασδήποτε στρατηγικής σκέψης, πλην της στενής επιδίωξης κέρδους και επίσης αναξιοκρατία. Η ανομία είναι δε καθεστώς.

Αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, τα επίσημα ΜΜΕ την αποσιωπούν για ευνόητους λόγους. Την αποσιωπά όμως και η Αριστερά που κρύβεται πίσω από τις γενικές κατηγορίες εναντίον του καπιταλισμού. Όμως έτσι τελικά περνά η προπαγάνδα που αγιοποιεί τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πέρα από γενικολογίες, με τις μικρές κολάσεις που είναι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις κανείς δεν ασχολείται σοβαρά και έτσι οι εργαζόμενοι πορεύονται μόνοι τους στον καθημερινό γολγοθά τους.

Παρακάτω, παρουσιάζουμε, μέσω μιας συγκεκριμένης περίπτωσης, μία άλλη καπιταλιστική αντίληψη, που διακρίνεται από στρατηγική σκέψη. Είναι προφανές ότι και αυτοί καπιταλιστές είναι, αλλά αρκετά διαφορετικοί από τους δικούς μας. Πιστεύουμε ότι αυτές οι συγκρίσεις πρέπει να παρουσιάζονται για να αποδιαρθρώνεται η τρέχουσα φτηνή προπαγάνδα υπέρ του ιδιωτικού τομέα. Στο ερώτημα, αν τέτοιες παρουσιάσεις δικαιώνουν τους καπιταλιστές γενικά, η απάντηση μας είναι όχι. Η ευρύτητα και η ηθική υπεροχή των αντικαπιταλιστικών επιδιώξεων δεν σκιάζονται ασφαλώς από τέτοιες  αναφορές και γι’ αυτό δεν πρέπει να τις φοβόμαστε. Ωστόσο, περιμένουμε και τη δική σας άποψη…

(σχολίασε ο Μιχάλης, από την Ορμή και Θύελλα)

Το ρεπορταζ (απο τα ΝΕΑ):

O Σίγκφριντ Βίρλε είναι 60άρης και εργάζεται σε εργοστάσιο της BMW στη Βαυαρία. Κατά τη διάρκεια της βάρδιας του τον επισκέπτεται καθημερινά μια φυσικοθεραπεύτρια και κάνουν τις ασκήσεις του. Ολα τα έξοδα πληρωμένα από την εταιρεία. Την ίδια δυνατότητα έχουν και οι 18.000 υπάλληλοι του εργοστασίου. Ετσι, επωφελούνται τόσο αυτοί όσο και η BMW, γιατί ακόμη και οι μεγαλύτερης ηλικίας – που είναι ουκ ολίγοι – ακολουθούν κανονικά τη γραμμή παραγωγής. Εκτός από γυμναστήρια, το εργοστάσιο έχει πολλά παράθυρα ώστε να μπαίνει φως και ο χώρος έχει διαμορφωθεί προκειμένου οι εργάτες να έχουν οπτική επαφή ο ένας με τον άλλον. Ολα αυτά ανεβάζουν την ψυχολογία τους. Αποτέλεσμα; Στο εν λόγω εργοστάσιο η παραγωγή έχει αυξηθεί κατά 7%, οι κοπάνες από τη δουλειά έχουν πέσει πολύ κάτω από τον μέσο όρο και το ποσοστό λαθών στην παραγωγή έπεσε στο 0%.
Ο λόγος που η BMW αποφάσισε να εφαρμόσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, που κόστισε μόλις 50.000 δολάρια, είναι πως ο μέσος όρος ηλικίας των εργατών της ανεβαίνει. Το δημογραφικό πρόβλημα της Γερμανίας έχει ως συνέπεια να μειώνεται διαρκώς ο αριθμός των νεαρών εργατών και πλέον στη Γηραιά Ηπειρο η μέση ηλικία συνταξιοδότησης είναι τα 67 έτη. Το 25% των εργατών της BMW είναι πάνω από 50 ετών και στην επόμενη δεκαετία θα φτάσουν το 50%.
Το είδαμε ΕΔΩ