Πρωτοφανείς σε μέγεθος, διάρκεια, και παλμό για τα αμερικανικά δεδομένα είναι οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ και εξαπλώνονται και σε άλλες πολιτείες. Αφορμή ήταν η πρόθεση του κυβερνήτη Σκοτ Ουόκερ να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις. Λίγα 24ωρα από τη στιγμή που το ανακοίνωσε όμως, το καπιτώλειο της πολιτείας τελούσε υπό κατάληψη, η αστυνομία αρνούνταν τις εντολές να το εκκενώσει δια της βίας ενώ όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές έσπευδαν σε συμπαράσταση των απεργών- καταλήψιών.

Ακόμη και εργατικές ενώσεις τα αιτήματα των οποίων είχαν ικανοποιηθεί, όπως οι πυροσβέστες, στάθηκαν αλλυλέγγυοι. Βασικός εχθρός τους δεν ήταν πλέον η αστυνομία αλλά τα μέσα ενημέρωσης που στην πλειονότητά τους στήριξαν ακροδεξιές θέσεις, αμφισβήτησαν το δικαίωμα στην απεργία και επιτέθηκαν με σχεδόν ρατσιστική φρασεολογία εναντίον των εργαζομένων του δημοσίου τομέα.

Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι ίσως για πρώτη φορά μια τέτοιου μεγέθους κινητοποιήση δεν στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης αλλά... της αντιπολίτευσης. Οι διαδηλωτές καταδικάζουν ως επί το πλείστον τα μέτρα σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας που προτείνουν οι ρεπουμπλικάνοι. Και η κυβέρνηση Ομπάμα όμως φαίνεται πως έχει χάσει οριστικά την επαφή της με τη βάση του Δημοκρατικού κόμματος που την εξέλεξε και σύρεται πλέον από τα λεγόμενα «γεράκια της λιτότητας».

Πιο απλά, φαίνεται να πέφτει σιγά σιγά στην παγίδα της Ευρώπης - επιβάλλει μέτρα λιτότητας και περιορισμού του (ήδη τσεκουρεμένου) κοινωνικού κράτους, θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρη την οικονομία. 
ΠΗΓΗ ThePressProject