Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι σχετικό με την επιστροφή της οικονομίας μας στη δραχμή μιας και, για ευνόητους λόγους, σκόπιμα αποκρύπτεται .Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ «ΠΑΛΙΑ» ΔΡΑΧΜΗ ΠΟΥ ΚΟΒΟΤΑΝ ΣΤΑ ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΚΑ (!?) Η διαδικασία αυτή αποτελεί το υπέρτατο κόλπο των τραπεζιτών, το οποίο δημιουργεί νομοτελειακά και παγκόσμια το λεγόμενο «δημόσιο χρέος» που «δικαιολογεί» επίθεση, κατά βούληση, των γνωστών οίκων. (αρνητική αξιολόγηση – αύξηση των σπρέτς – «καθυστέρηση» δήθεν των κυβερνόντων – αδιέξοδο – ανάγκη μετρητών – προσφυγή σε Ε.Ε. ΔΝΤ με νέα δάνεια – νέα υπερχρέωση – ελεγχόμενη πτώχευση – ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ !) Φανταστείτε ! Η δραχμή που «κόβαμε» ήταν …αγορασμένη με τόκο από ιδιώτες, δεν την παράγαμε εμείς !

Άρα λοιπόν, ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ, ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕΑΤΟΚΟ ΛΑΪΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ,ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΕΚΤΥΠΩΤΗΡΙΑ), ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΛΗΡΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ! ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΙΔΙΑ …

Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν μιλάμε μόνο για οικονομική λύση στα στενά πλαίσια της , αλλά για ένα νέο κοινωνικό ξεκίνημα, για μια νέα κοινωνία που από οικονομικής πλευράς θα έχει τα χαρακτηριστικά της αυτονομίας ,της ανυπαρξίας πιστωτικής ασφυξίας (ρευστό) και της δίκαιης διανομής του εισοδήματος. Σε κάθε προτεινόμενο πολιτικό σύστημα, το ΑΤΟΚΟ λαϊκό νόμισμα αποτελεί τη δικλείδα ασφαλείας .Μ’ αυτό, δεν υπάρχουν ‘’κρίσεις’’, αεριτζήδες, απίθανα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, ελεγχόμενα χρηματιστήρια και μπούρδες, δεν έχουν νόημα οι τραπεζίτες. Ο μοναδικός τραπεζίτης θα είναι το κράτος και στο βαθμό που δεν υπάρχει τόκος και ή έκδοση νομίσματος είναι στα χέρια του ,όποιος παράγει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ,θα αμείβεται ανάλογα και δεν θα υπάρχει το κίνητρο του μεσοβέζικου, παρασιτικού κέρδους ,ή η τοκογλυφία, τραπεζική ή μη !

Από το πρώτο νόμισμα των αποίκων στις ΗΠΑ, το «green back» του Λίνκολν στον εμφύλιο, μέχρι το εμβρυακό «τρουέκε» των Αργεντίνων, το άτοκο λαϊκό νόμισμαπρόσφερε λύση, ανάπτυξη και κυρίως, χαμόγελο. Όταν οι τραπεζίτες κατάλαβαν ότι σπάει το μονοπώλιό τους και κινδυνεύουν να …δουλέψουν, το ανακήρυξαν ως τον υπέρτατο εχθρό, το πολέμησαν με λύσσα και με ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ (δολοφόνησαν 4 Αμερικανούς προέδρους) και το εξαφάνισαν ακόμα και ως εναλλακτική οικονομική θεωρία. Στις αποικίες , η αναγκαστική έντοκη λύρα που επέβαλε ο Γεώργιος ο 3ος ως νόμισμα ,ξαναδημιούργησε χρέη, ανεργία και εξαθλίωση και έτσι ξέσπασε επανάσταση, ενώ στην Αργεντινή, οι τραπεζίτες αναγκάστηκαν να ρίξουν στην αγορά πλαστά τρουέκε ώστε, να προκύψει πληθωρισμός και να ανακοπεί η κυριαρχία και δημοφιλία του.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΙΛΑΜΕ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΑΝ Η ΔΡΑΧΜΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΚΗ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ Η ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ – ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΙΣΧΡΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ !

Άρθρο του καθηγητή οικονομικών Λιότσιου Σ.Βασίλη

ΠΗΓΗ:activistika.blogspot