Πολλοί από όσους απεύχονται μια ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή στρέφουν τα βέλη τους εναντίον του τμήματος εκείνου της Αριστεράς που δείχνει να μην τη φοβάται τόσο,  αποκρύπτοντας ταυτόχρονα μια σειρά πολιτικές προϋποθέσεις που αυτή θέτει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Απαντάει ο Αυγουστίνος Ζενάκος, αντλώντας από μια απροσδόκητη συνομιλία για τους «άλλους» υποστηρικτές της δραχμής, όσους έχουν περιουσίες σε ευρώ και πολύ θα ήθελαν τα χρέη τους να μετατραπούν σε δραχμές…

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου στη δημόσια συζήτηση, είτε στα κυρίαρχα ΜΜΕ είτε στα κοινωνικά δίκτυα, έχει γίνει απαξιωτικός λόγος για τη λεγόμενη «συμμορία της δραχμής», τις – κατά τη διατύπωση της Άννας Διαμαντοπούλου – «θορυβώδεις μειοψηφίες»  που ευαγγελίζονται την επιστροφή της Ελλάδας σε μια τριτοκοσμική προϊστορία, την οποία αναπόδραστα θα σημάνει η χρεοκοπία και το παλαιό νόμισμα. Εξέχουσα θέση ανάμεσά τους, για να παινέψουμε και το σπίτι μας, κατέχουν ασφαλώς οι συνεργάτες του UNFOLLOW και δημιουργοί του ντοκιμαντέρ Debtocracy, Άρης Χατζηστεφάνου, Κατερίνα Κιτίδη και Λεωνίδας Βατικιώτης, οι οποίοι ως γνωστόν έχουν σχεδόν ολοκληρώσει και το νέο τους ντοκιμαντέρ, Catastroika. Δεν είναι φυσικά οι μόνοι που έχουν επισημάνει τόσο την αδικία όσο και τον σκόπιμο παραλογισμό της ελληνικής κρίσης χρέους και που έχουν υποστηρίξει ότι υπάρχουν εναλλακτικές προσεγγίσεις, αν μόνο δεν αποτελούσαν απόλυτη προτεραιότητα τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των διαπλεκόμενων πολυεθνικών επιχειρήσεων και των πολιτικοοικονομικών ελίτ που δρουν ως μεταπράτες της ανά τετραετία ψήφου των πολιτών. Πολλοί πολιτικοί σχηματισμοί και οργανώσεις έχουν υποστηρίξει ότι η παραμονή στο ευρώ με τους όρους που επιβάλλει η ευρωπαϊκή ολιγαρχία είναι ολέθρια και σίγουρα πολύ πιο επιζήμια για τα συμφέροντα των πολιτών από μια επιστροφή στη δραχμή. Και γι’ αυτά που υποστηρίζουν όλοι τούτοι έχουν συχνά εισπράξει την απαξίωση, όσο τεκμηριωμένες και αν είναι οι προσεγγίσεις τους.

Στο πλαίσιο αυτής της απαξίωσης, πίσω από τους χαρακτηρισμούς «συμμορία της δραχμής», «μια δράκα άνθρωποι», «θορυβώδεις μειοψηφίες» κτλ, αποκρύπτεται συστηματικά το εξής: η προσέγγιση που συζητεί την επιστροφή στη δραχμή με αυτόν τον τρόπο δεν είναι οικονομίστικη ούτε στενά τεχνική, μ’ όλο που τα οικονομικά της τα τεκμηριώνουν διακεκριμένοι επιστήμονες. Αντιθέτως, θέτει πολιτικές προϋποθέσεις. Επ’ ουδενί δεν αντιλαμβάνεται τη δραχμή αυτή καθαυτή ως πανάκεια και σίγουρα δεν προτείνει μια ελληνική οικονομία με δραχμή που να παραμένει ωστόσο υπό τον έλεγχο των ίδιων πολιτικών και οικονομικών ελίτ, είτε αυτές περιλαμβάνουν τους παλαίμαχους της διαπλοκής στα βαθέα κόμματα και τους  καναλάρχες είτε τους παρουσιαζόμενους ως αύθαρτους μεταρρυθμιστές, συνομιλητές της τρόικας.

Υπάρχουν όμως άλλοι που ακριβώς μια τέτοια επιστροφή στη δραχμή – δίχως καμία κοινωνική ανακατάταξη αλλά με το πολιτικό πηδάλιο στα ίδια ακριβώς χέρια – την ονειρεύονται όσο τίποτε άλλο. Και αυτούς, τους «άλλους», τους βοηθά απίστευτα η συστηματική απαξίωση εκείνου του τμήματος της Αριστεράς που αναδεικνύει την αδικία της τρέχουσας αντιμετώπισης της κρίσης χρέους και η ταύτισή της, μέσω της διαστρέβλωσης των θέσεών της, με μια επιφανειακή και άκριτη διεκδίκηση της επιστροφής στη δραχμή. Δεν θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ποιοι είναι οι «άλλοι», αυτοί που θα έκαναν γιορτή με μια άνευ πολιτικών προϋποθέσεων επιστροφή στη δραχμή. Αλλά δεν χρειάζεται να το φανταστεί…

Ερευνώντας το Μέρος Β΄ του δημοσιογραφικού αφηγήματος «Η παντοδυναμία και η παρακμή του ΔΟΛ», το οποίο ετοιμάζουμε για το τεύχος #3 του UNFOLLOW (το Μέρος Α΄ περιλαμβάνεται στο τεύχος #2 που κυκλοφορεί, διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ), συναντήσαμε ανάμεσα σε πολύ κόσμο και ένα υψηλό πολιτικό στέλεχος με μεγάλη δημοσιογραφική πείρα. Η συζήτηση, που κάλυψε πολλά, πήρε σε μια στιγμή απροσδόκητη τροπή:

«Ξέρετε γιατί φοβάμαι την επιστροφή στη δραχμή;» μας ρώτησε. «Γιατί όλοι αυτοί τη θέλουν σαν τρελοί. Θα τους έσωζε.»

Ασφαλώς, είπαμε, δεν εννοεί το τμήμα εκείνο της Αριστεράς για το οποίο έγραψα προηγουμένως…

«Εννοώ τα μεγάλα μαγαζιά των ΜΜΕ. Αυτά που χρεοκοπούν, που κινδυνεύουν να κλείσουν, ενώ τα ευνοϊκά δάνεια των τραπεζών έχουν στερέψει και κανένας επενδυτής δεν θα βρεθεί σε αυτές τις συνθήκες πρόθυμος να δώσει εκεί φρέσκο χρήμα».

Και γιατί τους συμφέρει αυτούς μια επιστροφή στη δραχμή;

«Γιατί έχουν τεράστια χρέη εδώ και τεράστιες περιουσίες στο εξωτερικό. Αν επιστρέψουμε στη δραχμή, θα έχουν χρέη σε δραχμές και περιουσίες σε ευρώ. Αγοράζουν το χρέος τους για την πλάκα και είναι μάγκες».

Δεν βλέπουμε πάντως τον ΔΟΛ, σημειώσαμε τελειώνοντας, ο οποίος έχει μεγάλο πρόβλημα, να υποστηρίζει από τις εφημερίδες του την επιστροφή στη δραχμή…

«Ο Ψυχάρης δεν μπορεί να το κάνει. Όχι με τις εφημερίδες που έχει. Όχι με την ιστορία τους και με τις πολιτικές τους δεσμεύσεις. Θα ήθελε, είμαι βέβαιος, αλλά δεν μπορεί. Το κάνει όμως ο Κουρής. Και πιστεύω ότι θα το δείτε όλο και περισσότερο το επόμενο διάστημα. Αλλά προσέξτε: μια τέτοια επιστροφή στη δραχμή δεν θα μας κάνει απλώς μια χώρα στο περιθώριο της ευρωζώνης. Θα μας κάνει Κολομβία».

Του Αυγουστίνου Ζενάκου

ΠΗΓΗ