Καλά τα λέει ο κ. Θάνος Τζήμερος. Δεν μπορεί ο μετανάστης, που είναι και μαυριδερός, να μιλάει για κατώτερα ημερομίσθια. Θα κάτσει να δουλέψει με φραγκοδίφραγκα: «Οταν κάποιος φεύγει από μια χώρα όπου το επίπεδο αμοιβών είναι 1 δολάριο τη μέρα είναι πρόθυμος να εργαστεί με αμοιβή που μπορεί να είναι κατώτερη από τον κατώτατο μισθό της χώρας προορισμού, αλλά πάντως είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα έπαιρνε στη χώρα του».

Κακώς δεν πρόσθεσε και την υιοθέτηση ποινών της ισλαμικής δημοκρατίας. Όταν κάποιος είναι μουσουλμάνος και κλέψει, να του κόψουν το χέρι. Κι επίσης αν έχει κατέβει από τα Χίντου Κους, να μην ζητά καμπινέ στον καταυλισμό φιλοξενίας. Στο χώμα να πάει.

Ο κ. Θάνος Τζήμερος διατείνεται ότι το κόμμα του, Δημιουργία ξανά!, εκφράζει την κοινή λογική. Παρουσιάστηκε ως κόμμα που δεν έχει σχέση με τίποτε και κανέναν από το παρελθόν, εκφράζοντας απόψεις που φάνηκαν ως φιλελεύθερες.

Οσο ξύνουμε την επιφάνεια, διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για ένα κόμμα συντηρητικό, πατριωτικό, ξενοφοβικό, ομοφοβικό. Εντάξει, οι περισσότεροι υποψήφιοι ήταν πετυχημένοι επαγγελματίες, άμωμοι της πολιτικής. Τούτο ασφαλώς δεν τους καθιστά φιλελεύθερους. Μέσα σε λίγες ημέρες, μετά τις εκλογές, οι απόψεις διίστανται: πρόκειται για σχήμα λαϊκής Δεξιάς, άκρας Δεξιάς, κεντροδεξιάς, σκέτης Δεξιάς; Δεν θα κολλήσουμε στον προσδιορισμό. Το βέβαιον είναι ότι είναι ένα κόμμα ασυνεπές.

Ακριβώς μετά τις εκλογές αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του κόμματος η εξής διαβεβαίωση: «Η ψήφος εμπιστοσύνης στη Δημιουργία, ξανά! δεν είναι εξαγοράσιμη, ούτε προς πολιτική εκμετάλλευση. Είναι η ξεκάθαρη και συνειδητή επιλογή των πολιτών για τη στήριξη ενός διαφορετικού πολιτικού πολιτισμού σ' αυτή τη χώρα. Θα την τιμήσουμε». Τίμησαν τη συνειδητή επιλογή συνεργαζόμενοι με τον κ. Στέφανο Μάνο, ο οποίος τους καταδέχτηκε όταν απερρίφθη η πρότασή του προς το ΠαΣοΚ για κοινή εκλογική κάθοδο. Τούτων δοθέντων θα έπρεπε να επιμηκυνθεί το μότο του κόμματος και από «Πολιτική χωρίς πολιτικούς» να γίνει «Πολιτική χωρίς πολιτικούς αλλά με επικοινωνιολόγους». Φαίνεται να ενδιαφέρει περισσότερο το αμπαλάζ από το περιεχόμενο.

Ένα παράδειγμα για το ποιος είναι ο κ. Τζήμερος και πώς θέλει να φαίνεται ότι είναι. Υπόθεση Αδελφάτο. Ντρεπόταν να συνεργαστεί με τον κ. Γρηγόρη Βαλλιανάτο, φοβούμενος πιθανώς ότι ο ομοφυλοφιλία είναι μεταδοτική. Είπε ότι διαφωνεί μαζί του οριζοντίως, διαγωνίως, καθέτως (κάτι που έγινε αντιληπτό ως διαφωνία μπρούμυτα, ανάσκελα). Ενώ λοιπόν ο κ. Τζήμερος έβλεπε Βαλλιανάτο και φυλαγότανε, έφτασε στο σημείο, λίγες ημέρες αργότερα, να εκπλήξει με τις προχωρημένες δηλώσεις του: «Ολα τα ζευγάρια, ανεξάρτητα από τον ερωτικό τους προσανατολισμό, θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επισημοποιήσουν τη σχέση τους». Και το προχώρησε: «Οσον αφορά στην υιοθεσία, το ιδανικό θα ήταν ένα παιδί να μεγαλώνει με μητέρα και πατέρα. Όμως, προκειμένου να μεγαλώσει σε ένα ίδρυμα, προτιμώ τη θαλπωρή ενός σπιτιού – κι ας μην πρόκειται για μια τυπική οικογένεια».

Το πρόβλημα με τον κ. Θάνο Τζήμερο δεν είναι ότι αλλάζει άποψη, ότι προσαρμόζεται σε όσα θέλουν να ακούσουν οι πιθανοί ψηφοφόροι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει προσδιορίσει καν τις πρώτες ύλες του για να ξέρουμε επακριβώς πότε και πόσο ανακατεύει τα ιδεολογικά υλικά του.

Της Λώρης Κέζα

Το είδαμε στο INSIDER