«Η εννιάχρονη κόρη μου διαμένει πολύ μακριά από μένα. Πάνε δύο μήνες που έχω να τη δω, και έτσι όπως πάει, δυστυχώς, η επόμενη φορά που θα τη δω θα είναι τα Χριστούγεννα. Είμαι άνεργος και δεν δύναμαι να πάω, γι’ αυτόν τον λόγο, αν ακούσετε για κάποια εργασία (είμαι λογιστής, έχω εργαστεί και ως ορκωτός λογιστής σε μεγάλες εταιρείες), είτε πάνω στο αντικείμενό μου είτε οτιδήποτε άλλο, θα ήμουν ευγνώμων αν με ενημερώνατε σχετικά».

«Καλημέρα. Σήμερα ξεκίνησα αγωγή για επιμέλεια γιατί δεν μου δίνει τα παιδιά. Από τον Ιούλιο έχω να τα δω. Ο άντρας της μου λέει να πάω να τα δω σπίτι. Δεν μου επιτρέπει να τα πάω ούτε βόλτα». «Μεγάλωσα σχεδόν μόνος το παιδί μου μέχρι τα 9. Eπειτα από αλλεπάλληλες σχέσεις, η μητέρα ξαφνικά θυμήθηκε ότι έχει παιδί και το πήρε μακριά, αποκόβοντάς το απ’ όλες τις δραστηριότητες που έκανε. Από τις δικαστικές διαμάχες έχω καταστραφεί οικονομικά, από μάνα και πατέρας που ήμουν μέχρι τώρα, έγινα πατέρας στα χαρτιά. Δεν έχει νόημα πια η ζωή για μένα».

Το γκρουπ που έχει στηθεί στο facebook για χωρισμένους πατεράδες εμπλουτίζεται καθημερινά με τέτοιες ιστορίες. Κάθε ποστ και μια κραυγή αγωνίας από ένα γονιό που αντιμετωπίζει τους ανεμόμυλους ενός παρωχημένου νομικού πλαισίου (στο 99% των περιπτώσεων, η επιμέλεια κατοχυρώνεται στη μητέρα, χωρίς ιδιαίτερη διερεύνηση), την αποξένωση από το παιδί του και όλα αυτά στον ασφυκτικό κλοιό της οικονομικής κρίσης. «Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει με απρόβλεπτους τρόπους τους διαζευγμένους γονείς», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του συλλόγου για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια (ΣΥΓΑΠΑ) κ. Νίκος Σπιτάλας. Οπως εξηγεί, η ίδια η δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια εξουθενώνει οικονομικά και τα δύο μέρη, με κόστος που ξεπερνά κατά μέσο όρο τα 10.000 ευρώ. «Ο ηττημένος, συνήθως δηλαδή ο πατέρας, όχι μόνο έχει ξοδευτεί, αλλά πληρώνει κατά κανόνα και τα δικαστικά έξοδα, από 150 έως 550 ευρώ». Τα προβλήματα, ωστόσο, δεν τελειώνουν εδώ. Πολύ συχνά, λόγω της προσωπικής διαμάχης του ζευγαριού, δεν τηρείται το ωράριο επικοινωνίας, με αποτέλεσμα να εισέρχονται σε νέες δικαστικές περιπέτειες. «Τους πείθουν οι δικηγόροι να κάνουν μηνύσεις επί μηνύσεων, ασφαλιστικά μέτρα κ. λπ., ενέργειες που κοστίζουν. Μόνο τα παράβολα έχουν διπλασιαστεί τελευταία, ενώ η διατροφή παράλληλα “τρέχει”».

Συχνά στο εδώλιο

Φυσικά, πολλοί πατεράδες αδυνατούν να καταβάλουν ακόμα και το ποσό της διατροφής, γεγονός που συχνά τους φέρνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου. «Ανθρωποι καταδικάζονται σε 30 ή και 100 μήνες φυλάκιση, ποινή που εξαγοράζεται έναντι 10 ευρώ την ημέρα. Οταν όμως ο άλλος είναι άνεργος, πώς θα ανταποκριθεί;» Οι σκηνές που εκτυλίσσονται καθημερινά έξω από τις δικαστικές αίθουσες είναι θλιβερές. «Μαζεύουν ό, τι μπορούν από δεξιά κι αριστερά, 500 ευρώ για παράδειγμα, και τα δίνουν στη μητέρα ώστε να μην καταδικαστούν. Πρόσφατα πραγματοποιήσαμε συνάντηση στο ΣΥΓΑΠΑ Αθηνών. Οι μισοί ήταν άνεργοι. Θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν δικηγόρο για να το κάνουν. Εχουν κατάθλιψη. Κι εγώ δεν έχω κάτι να τους πω».

Οι μεγάλοι χαμένοι φυσικά είναι τα παιδιά, που σε μεγάλο βαθμό εμφανίζουν σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης. Η κόρη του Ανδρέα γίνεται τον Νοέμβριο επτά ετών. Ο ίδιος βρίσκεται εν μέσω δικαστικού αγώνα για να διατηρεί την επικοινωνία μαζί της. Οπως λέει, το παιδί χρησιμοποιείται ως όμηρος από την «άλλη πλευρά», που του υπαγορεύει να μη μιλά με τον πατέρα του, αφού «θέλει να με κλείσει φυλακή». «Της πετάει στα σκουπίδια ό, τι της αγοράζω, κατηγορεί και δυσφημεί εμένα και το οικογενειακό μου περιβάλλον. Εγώ είμαι αυτός που δεν την αγαπάει, που δεν νοιάστηκε ποτέ για εκείνη... Με αυτόν τον τρόπο τρομοκρατεί το παιδί. Μια φορά μου είπε “μπαμπά, η μαμά είπε ότι είσαι μεγάλο κοπρόσκυλο”. Οταν τη ρώτησα “τι είπες;” έκλεισε τρομαγμένη το στόμα της».

Της Λινας Γιανναρου

ΠΗΓΗ