Κύριε πρωθυπουργέ. Με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα να ακούσω το επετειακό σας μήνυμα για την 28η Οκτωβρίου. Ομολογώ ότι απ ότι άκουσα και παρ ότι το διάβασα αρκετές φορές, μπερδεύτηκα αρκετά.Βρήκα μπερδεμένο το τότε με το τώρα, καθώς και το εμείς με το εκείνοι.Τότε ήταν εκείνοι, τώρα είμαστε εμείς.Τότε εκείνοι είπαν «ΟΧΙ» στην εθελούσια υποδούλωση, τώρα εμείς λέμε «ΝΑΙ» στην οικονομική υποδούλωση και μάλιστα στο ίδιο κατακτητή, ή όπως εσείς σας αρέσει να την αποκαλείται για λόγους αισθητικούς – μια που η ελληνική γλώσσα διαθέτει πλούσιο λεξιλόγιο- επιτήρηση, επιτροπεία, ή όπως αλλιώς θέλετε.Η ουσία δεν αλλάζει, ούτως ή άλλως δεν κάνει η κυβέρνηση αυτό που θέλει, αλλά αυτό που άλλοι την προστάζουν.

Όμως ίσως αυτό τώρα, να είναι και καλύτερο για μας, για τον λαό, αφού τόσα χρόνια οι πρόσοδοι του κράτους, δεν εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του αλλά κατέληγαν σε τσέπες «κολλητών», «δικών», «μιζαδόρων», κλπ παρασιτικών κολεοπτέρων γνωστών τοις πάση. Μακάρι αυτή η επιτροπεία να είχε επιβληθεί από την ένταξή μας στο ευρώ, πιστεύω ότι δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το χάλι που μας οδήγησαν οι κατά καιρούς κυβερνήσεις «σας» και «τους», των δύο δηλαδή εναλλασσομένων καταστροφέων της χώρας. Θα είχαμε γλυτώσει τεράστια κεφάλαια από τα ολυμπιακά έργα, από την κατασκευή των εθνικών οδών, του μετρό, την γέφυρα Ρίου –Αντιρίου, τις μίζες για υποβρύχια πλαγιαστά, αεροπλάνα, βαπόρια, εξοπλισμούς και τόσα άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Έτσι το κρατικό χρέος θα ήταν πολύ κάτω από το σύνολο του ΑΕΠ, οι μισθοί θα ήταν ικανοποιητικοί, καθώς επίσης και οι συντάξεις.

Εκτός και αν το «ελληνικό δαιμόνιο» είχε καταφέρει να διαφθείρει και τους επιτηρητές. Λέτε ότι «δώσαμε έναν σκληρό πόλεμο, πληρώσαμε υψηλό κόστος για την αντίστασή μας, αλλά στο τέλος καταφέραμε να νικήσουμε και να εδραιώσουμε την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη». Αλήθεια εμείς όλα αυτά; Πότε; Το μόνο σίγουρο είναι ότι πληρώσαμε υψηλό κόστος. Όσο για τη νίκη, μάλλον ήταν «παράπλευρη ωφέλεια». Η ειρήνη δε και η σταθερότητα στην Ευρώπη δεν έχει γραφεί πουθενά ότι είναι από τον αγώνα των Ελλήνων, και θα πρέπει αυτοί που σας συνέταξαν το μήνυμα να ξαναδιαβάσουν την ιστορία.

Επίσης μπερδεύτηκα στο σημείο που ενώ λέτε ότι «αυτή μας η επιλογή, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τελικά χάραξε μια δύσκολη πορεία αγώνων, αλλά και μία διαδρομή κατάκτησης της προόδου για τις επόμενες δεκαετίες», αμέσως παρακάτω λέτε ότι «όπως τότε, έτσι και σήμερα, δίνουμε έναν μεγάλο αγώνα. Όχι πια στο πεδίο των πολεμικών μαχών, αλλά σε ένα νέο, δύσκολο, σκληρό και πολυσύνθετο πεδίο, σε μια παγκόσμια οικονομία, όπου το διακύβευμα είναι να αλλάξουμε όλα εκείνα που μας κράτησαν δέσμιους για χρόνια στη στασιμότητα, μας καθήλωσαν ως κοινωνία, περιθωριοποίησαν τις παραγωγικές και δημιουργικές μας δυνάμεις.

Να αλλάξουμε όλα εκείνα που μας οδήγησαν σε μια κρίση ηθική, κοινωνική, πολιτική, και εν τέλει σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση». Κάπου εδώ υπάρχει μια αμετροέπεια. Δηλαδή πότε ήταν οι δεκαετίες της προόδου, και πότε τα υπόλοιπα που μας κράτησαν δέσμιους;; Αν δεν κάνω λάθος, όλα αυτά τα αρνητικά που αναφέρεται παραπάνω, ήταν συνέπειες των πολιτικών που ακολούθησαν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις σας, στην προσπάθεια να δημιουργήσουν τον κομματικό τους στρατό των δημοσίων υπαλλήλων, των αγροτικών και άλλων συνεταιρισμών, με τη διασπάθιση κοινοτικών κονδυλίων που για άλλους σκοπούς δίνονταν στη χώρα, και αλλού κατέληγαν, καθώς και τα αλλεπάλληλα δάνεια που δεν ακολουθούσαν αναπτυξιακή πορεία αλλά όδευαν προς νεοπλουτισμό και πρόσκαιρη ευδαιμονία των ημετέρων.

Όποιες δε αναπτυξιακές προσπάθειες έγιναν, ας είναι καλά ο κομματικός συνδικαλισμός, με την επέμβασή του όλες άλλαξαν στέκι εγκαταλείποντας νύχτα τη χώρα.
Τελειώνετε, λέγοντας ότι «Όπως τότε, έτσι και σήμερα, καταβάλουμε πολύ μεγάλες και δύσκολες προσπάθειες. Και είμαι βέβαιος ότι, όπως τότε, έτσι και σήμερα, δουλεύοντας όλοι μαζί θα γράψουμε άλλη μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία μας. Γιατί και σήμερα, απορρίπτουμε την εύκολη επιλογή. Και δίνουμε τον δικό μας μεγάλο αγώνα, για το κοινό μας μέλλον, που διαμορφώνουμε με αξιοπρέπεια, πατώντας στις δικές μας δυνάμεις.

Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.

Δουλεύοντας όλοι μαζί που;; Στις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που εσείς φροντίσατε με τις λάθος συνταγές της τρόικας (όπως οι ίδιοι παραδέχτηκαν) να κλείσουν και να οδηγηθούν στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που πλήρωναν φόρους, εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία, εισέφεραν στους κύκλους εργασιών των επιχειρήσεων ;;

Τώρα το μόνο που επιτύχατε είναι να αυξηθούν τα έξοδα για τα επιδόματα ανεργίας, να μειώνονται τα έσοδα, και σε λίγο τα ταμεία δεν θα έχουν να πληρώσουν ούτε συντάξεις αφού δεν θα δέχονται εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων παρά μόνο την ελεημοσύνη του κράτους που βαίνει φθίνουσα.

Και όταν λέτε «δικές μας δυνάμεις» τι εννοείτε;; Το δανεισμό απ έξω ;;

Γιατί αυτή η ανικανότητα περιορισμού των κρατικών δαπανών; Κοινό μέλλον; Πιο κοινό μέλλον; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει μέλλον. Ούτε δικό σας κομματικό, ούτε για τους πολίτες και ειδικά για τους νέους που τους απαγορεύσατε κάθε δικαίωμα στο όνειρο, τη δημιουργία, την αξιοπρέπεια, την προσφορά στην ανάπτυξη του τόπου.Το ΠΑΣΟΚ θα καταλήξει απλά ένα λήμμα στην εγκυκλοπαίδεια ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα που δραστηριοποιήθηκαν κάποτε στην Ελλάδα, όπως η ΕΡΕ, η ΕΔΑ, Ε.Κ. και όταν το αναφέρουμε θα το ξορκίζουμε φτύνοντας στον κόρφο μας.
Όσο για την ευχή «Χρόνια πολλά» ειδικά όταν τη απευθύνεται προς στο λαό, μάλλον βρισιά θα πρέπει να θεωρείται δεδομένου ότι τα μελλοντικά χρόνια θα είναι δύστυχα, κακομοιριασμένα, μαρτυρικά, απαίσια για όλους του έλληνες και για πολλά χρόνια. Οπότε καλύτερα να λείπουν. Ας λέμε λίγα και καλά.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΗΓΗ ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ