Πόσοι και πόσες από εμάς όλους δεν νιώσαμε ένα πόνο, ένα σφίξιμο στο στήθος για κάτι που δεν μπορέσαμε ν’ αλλάξουμε και αυτό μας πλήγωσε. Σκεφτείτε, όμως, ότι όλοι συνεχίζουμε την πορεία μέχρι το τέλος. Γι’ αυτό το λόγο, σε όλες τις δύσκολες στιγμές που θα συναντήσουμε στη ζωή μας πρέπει να σκεφτούμε πάντα τι θα ήταν προτιμότερο.

Προτιμότερο είναι να φοβόμαστε ή να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα γενναία, αφού κάθε τι έχει τη λύση του;

Προτιμότερο είναι να «γκρινιάζουμε», όντας απαισιόδοξοι ή να ελπίζουμε βασισμένοι στη δικαιοσύνη του χρόνου, που, βάσει εμπειρίας, όλα τα αποκαθιστά;

Προτιμότερο είναι είτε να απαξιώνουμε είτε να υπερτονίζουμε ανούσια την ιστορία μας ή να προσπαθούμε με πράξεις να φανούμε αντάξιοι της; Προτιμότερο είναι να εκφέρουμε την άποψή μας, επειδή κάτι ακούσαμε ή να είμαστε σίγουροι πριν «τολμήσουμε» να ξεστομίσουμε κάτι;

Προτιμότερο είναι να προβάλλουμε τις συκοφαντικές για τον Ελληνισμό «θεωρίες» ή ξένους (πιο Έλληνες από κάποιους Έλληνες) που εξυμνούν την ελληνική προσφορά στην οικουμένη; Προτιμότερο είναι να μυξόκλαιμε που «δεν έχουμε σχέση με τους Αρχαίους Έλληνες» ή να εντοπίσουμε τα διαχρονικά ελαττώματα της φυλής μας διορθώνοντάς τα;

Προτιμότερο είναι να παίζουμε τους κριτές επί παντός επιστητού η να συμπεριφερόμαστε στον άλλο, όπως ακριβώς θα θέλαμε να μας συμπεριφέρεται ο ίδιος;

Προτιμότερο είναι να απορρίπτουμε μια πληροφορία, επειδή η «γνώση» ή η ιδεολογία μας κρίνει ότι αποκλείεται να ισχύει ή να την κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού μας προς επαλήθευση;

Προτιμότερο είναι να κρατάμε το κεφάλι κάτω, επειδή, όντας μαθημένοι στα δάνεια, τώρα νομίζουμε πως χάνουμε τα έδαφος κάτω από τα πόδια μας ή να σηκώσουμε επιτέλους το κεφάλι και να αντικρίσουμε τον ήλιο;

Προτιμότερο είναι να αποσιωπούμε τις ωμότητες άλλων λαών σε βάρος του ελληνικού, για να μην δημιουργήσουμε, υποτίθεται, έχθρες ή να διδάσκονται τα γεγονότα όπως ακριβώς έγιναν (με τη βοήθεια και άλλων λαών, οι οποίοι βρίσκονται στην ίδια θέση με εμάς), προκειμένου να «έχουν γνώση οι φύλακες»;

Προτιμότερο είναι να βλέπουμε τον εαυτό μας «ανθρωπάκι» ή ελεύθερο άνθρωπο έτοιμο να δραπετεύσει από το «σπήλαιο»;

Προτιμότερο είναι να μένουμε κλεισμένοι σε μία φυσαλίδα ή να βγούμε έξω και να μάθουμε να επικοινωνούμε και με άλλους συνανθρώπους μας;

Τέλος προτιμότερο είναι να αφεθούμε αφορίζοντας ή να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, προτείνοντας λύσεις τόσο για τα μικρά όσο και για τα μεγάλα προβλήματα; Σε κάθε έκφανση της ζωής, σκεφτείτε όλοι και όλες τι θα ήταν προτιμότερο κάθε φορά.

Η ειδησεογραφία τρέχει και εμείς εδώ θα σας ενημερώνουμε ανελλιπώς για όλες τις εξελίξεις που έπονται και θα είναι και καλές αλλά και δυσάρεστες. Μην δειλιάσετε και μην χάσετε ποτέ την ελπίδα σας, αφού «το να ζεις χωρίς ελπίδα, ισοδυναμεί με το να πάψεις να ζεις», όπως θα έλεγε ο Ντοστογιέφσκι.

Πηγή:ΠΥΓΜΗ