Ένα βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων είναι τα συναισθήματα τα οποία αποτελούν το θεμέλιο της ζωής. Συναίσθημα είναι μια λέξη σύνθετη, αποτελεί την ένωση του αισθήματος με τη σκέψη, περιλαμβάνοντας την ενέργεια των δύο αυτών δυναμικών. Εάν αναλύσουμε το αίσθημα διακρίνουμε δύο μορφές, την αγάπη και το αντίθετό της καθώς επίσης και όλα όσα συνεπάγονται από την κάθε μορφή. Το συναίσθημα λοιπόν αποτελεί από μόνο του μεγάλη  δυναμική, αφού είναι μια από τις αιτίες όλων των αποτελεσμάτων που βιώνει ο άνθρωπος καθημερινά. Δημιουργεί σε συνεργασία με το νου τα πιθανά μελλοντικά σενάρια του εαυτού του, συνειδητά ή ασυνείδητα. Είναι η ενέργεια που οδηγεί την ψυχή στο φως ή στο σκοτάδι, που οδηγεί το σώμα στην υγεία ή στην ασθένεια. Όλες οι σκεπτομορφές παίρνουν υπόσταση μέσα από τη δυναμική του συναισθήματος καθορίζοντας έτσι την “επόμενη μέρα”.

Πολλές φορές αδυνατούμε να εκδηλώσουμε όλα όσα νιώθουμε γιατί παρεμβαίνει η λογική ή το εγώ, που προστάζουν την αυτοσυγκράτηση σε σημείο καταπίεσης. Και στα δύο πηγάζει η εξουσία, ο έλεγχος, και ο φόβος μήπως γίνουμε ευάλωτοι, ξεγυμνώνοντας τα συναισθήματα που νιώθουμε. Γι’ αυτό επιλέγουμε να τα θάψουμε βαθειά μέσα μας νομίζοντας πως θα εξαφανιστούν. Θάβοντας ένα συναίσθημα βιώνουμε συγχρόνως έναν μικρό θάνατο γιατί  θάβουμε ένα  κομμάτι του εαυτού μας. Έτσι δημιουργούμε μια προσωπικότητα δυναμική, ουδέτερη, αποστασιοποιημένη από κάθε είδους συναίσθημα αλλά ψυχικά νεκρή, αδύναμη να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Ζούμε την ψευδαίσθηση, μια ζωή χωρίς ζωή, ζούμε το κενό, υπάρχουμε αλλά επί της ουσίας είμαστε νεκροί, απλά δεν το ξέρουμε. Κάθε φορά που καταπνίγουμε το όποιο συναίσθημα, νομίζοντας πως το αντιμετωπίσαμε με τη σιωπή, να είμαστε σίγουροι πως θα επιστρέψει ακόμα πιο δυνατό. Θα έρθει και θα δηλώσει την παρουσία του είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, αλλά πάντα το αποτέλεσμα που θα φέρνει θα είναι επώδυνο.

Από τον καθένα μας λοιπόν εξαρτάται η θεραπεία, απλά χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε  τον εαυτό μας, δουλεύοντας όλες τις πτυχές των συμπεριφορών  που πηγάζουν από την προσωπικότητα. Χωρίς κριτική, με υπομονή, θάρρος, πίστη, θέληση και δύναμη ψυχής για να αποδεχτούμε τη δική μας αλήθεια. Παράλληλα χρειάζεται να εκδηλώνουμε όλα όσα νιώθουμε, να γίνουμε ευάλωτοι χωρίς το φόβο έκφρασης των αδυναμιών μας, να διακρίνουμε και να θεραπεύσουμε την αιτία. Εάν είμαστε εγκλωβισμένοι στην προσωπικότητα κρατώντας τα μάτια, τα αυτιά και την καρδιά μας  κλειστά τότε  το  αποτέλεσμα που θα έρθει θα είναι ασθένεια στη ψυχή και στο σώμα.

Είναι πολύ δυνατές οι συνειδητοποιήσεις όταν δούμε αυτή την πλευρά του εαυτού μας, καθώς και τον τρόπο που αυτές οι συμπεριφορές έχουν φέρει τόση ανισορροπία στη ζωή τη δική μας, αλλά και των αγαπημένων μας. Είναι απαραίτητο να σταθούμε με θάρρος μπροστά στον ίδιο μας τον εαυτό. Μόνο έτσι καθαρίζουμε όλα τα στοιβαγμένα αρνητικά συναισθήματα, που είτε έχουμε δημιουργήσει τώρα είτε τα φέρνουμε από το παρελθόν. Σιγά-σιγά έχοντας την πρόθεση μαθαίνουμε να εκφράζουμε όλα όσα νιώθουμε, γινόμαστε δοτικοί και δεκτικοί. Τότε ανοίγει ο δρόμος προς την αγάπη, την ελευθερία, την υγεία και τη χαρά, προς την εσωτερική γαλήνη που μας οδηγεί σε μια ευτυχισμένη ζωή.
Είναι ένας τρόπος για να αγγίξουμε το θεό μέσα μας, δίνοντας  χώρο στο σώμα, στην καρδιά, στην ψυχή και στο πνεύμα να ενωθούν με ιερότητα και αγάπη.

Φόβος

Ένα από τα πιο δυνατά ανθρώπινα συναισθήματα είναι ο φόβος. Είτε πρόκειται για πραγματικό είτε για πλασματικό. Η βασικότερη εργασία που καλείται όλη η ανθρωπότητα να κάνει είναι να αντιμετωπίσει τους φόβους της ώστε να απελευθερωθεί από αυτούς. Για να υλοποιηθεί όμως κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο ο καθένας να αρχίσει από τον εαυτό του.

Ο φόβος είναι μια ενέργεια που ο ίδιος ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει. Κατά κάποιον τρόπο λειτουργούσε προστατευτικά, ήταν η άμυνά του μπροστά σε ακραίες καταστάσεις που απειλούσαν τη ζωή του. Με λίγα λόγια η ενέργειά του είναι εντυπωμένη στην κυτταρική του μνήμη. Μέσα από τον φόβο δηλαδή μπαίνει αυτόματα σε λειτουργία το ένστικτο επιβίωσης, χωρίς καμιά σκέψη παρά μόνο με τη βοήθεια αρχέγονων καταγραφών.

Είναι σημαντικός ο ρόλος που παίζει  ο νους σε όλο αυτό. Ο νους θέλει πάντα να έχει τον έλεγχο των σκέψεων, όταν αποκτάμε την επίγνωση ότι έχουμε την δυνατότητα ελέγχου των σκέψεών μας, τότε ο νους νιώθει ότι απειλείται και δημιουργεί διάφορους φόβους, ακόμα και ανύπαρκτους. Συνήθως οι φόβοι αφορούν το παρελθόν για καταστάσεις που ήδη έχουν δημιουργηθεί, αλλά και το μέλλον για όσα δεν έχουν ακόμα συμβεί. Αν το μελετήσει κάποιος καλύτερα και το ένα και το άλλο είναι ανύπαρκτα στο παρόν, άρα και ο φόβος που δημιουργείται δεν υφίσταται.  Εάν ο καθένας μας βρει την τόλμη να αντιμετωπίσει τους δικούς του φόβους, εκείνοι χάνονται και ο νους πολύ γρήγορα ησυχάζει γιατί νιώθει ασφάλεια. Ουσιαστικά είναι ένα παιχνίδι, τα αποτελέσματά του είναι ανάλογα με τον τρόπο επιλογής του παίχτη. Οι περισσότεροι ερχόμαστε στη γη ήδη, με διάφορες φοβίες που τις φέρνουμε από άλλες ζωές, αλλά και φεύγουμε με τον μεγάλο φόβο που βιώνουμε τη στιγμή του θανάτου μας, στην κάθε παρούσα ζωή μας.

Η ψυχή έρχεται μέσα από τον φόβο για να πάρει μαθήματα και να αντιμετωπίσει προκλήσεις, όταν αποφασίσουμε με θάρρος να τον αντιμετωπίσουμε, με έναν μαγικό τρόπο χάνει την υπόστασή του. Ποτέ δεν κινδυνεύουμε ουσιαστικά από τον φόβο κυρίως φοβόμαστε αυτό που δε γνωρίζουμε, όταν έρχεται η γνώση ο φόβος είναι ανύπαρκτος. Αυτό που προσδιορίζουμε ως φόβο δεν είναι η ίδια η ενέργεια του φόβου αλλά τα παράγωγά του τα οποία είναι πολλά, κοινά  και διαφορετικά για τον καθένα μας. Έτσι όταν φοβόμαστε  μπαίνει αυτόματα σε λειτουργία ο νόμος της έλξης και ο ίδιος φόβος επανέρχεται συνεχώς μέχρι να αντιμετωπιστεί.

Δηλώνοντας την πρόθεσή μας μπορούμε να απαλλαγούμε ακόμα και από τους πιο δυνατούς φόβους μας. Έτσι με θάρρος καθαρίζουμε τις ψευδαισθήσεις, φωτίζοντας την αλήθεια, θεραπεύοντας και απελευθερώνοντας αρνητικά χαρακτηριστικά, ρόλους, πεποιθήσεις που βασίζονται κυρίως σε φόβους. Εδώ χρειάζεται η αυτογνωσία και ο προσδιορισμός των φόβων, ώστε να μπει σε κίνηση συνειδητά η κάθαρση και η θεραπεία. Ο φόβος είναι ένα σύμπλεγμα ιδιοτήτων του νου, του εγώ, των συναισθημάτων, του κάρματος, των πεποιθήσεων και της δυαδικότητας γενικότερα.

Εκτός από τους φόβους που βασίζονται στην αρνητικότητα, κρατάμε μέσα μας και ασυνείδητους φόβους που αφορούν θετικότητα όπως χαρά, οικονομική άνεση, ευτυχία, επιτυχία κ.α. όσο περίεργο και να ακούγεται είναι αληθινό, με λίγα λόγια  μόνοι μας υποσυνείδητα μπλοκάρουμε τον δρόμο μπροστά μας. Από την άλλη η ατολμία που βασίζεται σε έναν γενικότερο φόβο ασυνείδητα κλείνει τις πόρτες της επιτυχίας μας.

Επίσης πολλοί άνθρωποι κάποια στιγμή συνειδητοποιούν πως φοβούνται την ίδια την αγάπη, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Με την άμυνα αυτού του φόβου και προκειμένου να μην πληγωθούν χάνουν όλη την ουσία της ζωής τους.
Για να βιώσει ο άνθρωπος ευδαιμονία, ισορροπία, να ανακτήσει τη δύναμή του παίρνοντας πραγματικά ελεύθερος τη ζωή στα χέρια του και να βγάλει στην επιφάνεια την πραγματική του ουσία, πρέπει να απελευθερώσει τον φόβο της απώλειας και του θανάτου. Ο φόβος του θανάτου τον απομακρύνει από την ίδια τη ζωή εν αγνοία του, αφορά τον θάνατο αγαπημένων προσώπων αλλά και τον δικό του. Η δυσκολία αυτής της απελευθέρωσης έγκειται στο γεγονός ότι σε όλο το ενεργειακό πεδίο της γης υπάρχει συσσωρευμένος συλλογικός φόβος, ο οποίος έχει τη δυναμική  να επιδρά σε όλους τους ανθρώπους. Έχει την τάση να μεγαλώνει μαζί με την αποχώρηση κάθε ψυχής τη στιγμή του θανάτου, η οποία καταλαμβάνεται από φόβο για το άγνωστο. Όλη αυτή η ενέργεια μεταφέρεται στο πεδίο της γης και το ενδυναμώνει. Εδώ βλέπουμε πως η ενέργεια μιας ψυχής έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει το όλον. Πόσο μάλλον όταν συμβαίνει ομαδικά.

Η αποδοχή όλου αυτού έρχεται όταν ο καθένας μας σταδιακά φτάσει πιο κοντά στην κατανόηση του εαυτού του, των ενεργειών, του σύμπαντος και τον ρόλο της ύπαρξής του μέσα σε αυτό. Στο γεγονός ότι είμαστε ενέργεια, μέσα από την ενέργεια του όλου προερχόμαστε και σε αυτήν την ενέργεια υπάρχουμε και μετά τον θάνατό μας. Ερχόμαστε ως πνεύμα στην ύλη και σαν πνεύμα φεύγουμε, καθώς επίσης και σε όλη την διάρκεια της ζωής μας στη γη, δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που να χάσουμε  αυτή την πνευματική ουσία, είτε το πιστεύουμε είτε όχι. Ανοίγοντας την αντίληψή μας, ανοίγουμε και άλλες οπτικές της πραγματικότητάς μας. Μια  οπτική του θανάτου είναι η απελευθέρωση και ολοκλήρωση στην ύλη. Η ύπαρξη της ψυχής δε σταματά εδώ, πηγαίνει σε άλλα πεδία και συνεχίζει το έργο της πέρα από την ύλη. Δεν είναι τρισδιάστατη, που σημαίνει πως έχει την ικανότητα να μοιράζει την ενέργεια σε διαφορετικά πεδία. Βέβαια ένα μέρος της ενέργειάς της παραμένει στη γη κοντά στους ανθρώπους που έζησε, έτσι επί της ουσίας δεν υπάρχει απώλεια, αλλά αυτή την εκδοχή δεν μπορούν όσοι μένουν πίσω να την αποδεχτούν. Παρά μόνο εάν κατανοήσουν ότι είναι καθαρά επιλογή της ψυχής η αποχώρηση, ακόμα και ο τρόπος που θα συμβεί. Πίσω από όλο αυτό υπάρχει ένα θεϊκό σχέδιο που αφορά όλο το ταξίδι της ψυχής, από την αρχή ως το τέλος, υπάρχει πολλή σοφία όπου κανείς δε μπορεί να παρέμβει.

Η χαρά που βιώνει η ψυχή, η πνευματική και ανθρώπινη οικογένεια την ώρα της γέννησης είναι η ίδια χαρά και γιορτή για την ώρα της αποχώρησης. Μόνο που δεν είναι το ίδιο για την ανθρώπινη οικογένεια αφού δεν έχουμε επίγνωση αυτού που συμβαίνει, με αποτέλεσμα να βιώνουμε τον θάνατο ως πόνο. Εάν έχουμε εργαστεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας με την προσωπικότητα δίνοντας ελευθερία στην ψυχή μας τότε η μετάβαση θα είναι εύκολη. Εάν όμως κυριαρχεί η προσωπικότητα, το εγώ, τότε ο νους προκαλεί τον μεγαλύτερο φόβο που έχει νιώσει ποτέ, έτσι όλα είναι πιο δύσκολα για εμάς και την οικογένειά μας. Όλη αυτή η διαδικασία δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή στο γήινο πεδίο, γιατί εδώ κυριαρχεί η προσωπικότητα και πάνω από όλα τα συναισθήματα. Αλλά είναι δυνατό να υπάρξει από όλους  ένα μεγάλο μέρος αποδοχής και συνειδητοποίησης για την αλήθεια της ζωής και του θανάτου.

Μια άλλη οπτική του θανάτου είναι να μάθουμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε τη ζωή. Βιώνοντας την καθημερινότητα τη θεωρούμε δεδομένη, χωρίς να ζούμε με χαρά το μεγαλείο της προσωρινής κατοχής μας. Μόνο ο θάνατος μπορεί να εκδηλώσει στην ύλη την αξία και σπουδαιότητά της.

Ας εστιαστούμε λοιπόν στη χαρά της ζωής και στην κάθε τώρα στιγμή μας γιατί μόνο αυτή είναι η πραγματικότητά μας πέρα από κάθε ανύπαρκτο φόβο, έτσι θα καταφέρουμε να εκτιμήσουμε την ιερότητα και τη σοφία που φέρνει η ψυχή μας!

Παν. Τζιτζίκου

ΠΗΓΗ HYPERNOISIS