Γιατί μοιάζει προφητικό το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του Economist, του 1988, που έκανε λόγο για παγκόσμιο νόμισμα με την κωδική ονομασία «Φοίνικας» και χρονιά υλοποίησης το 2018;Ελάχιστοι έδωσαν σημασία, το 1988, στο πρωτοσέλιδο άρθρο του “Economist”, που παρουσίασε το λεγόμενο «σχέδιο Φοίνιξ», με χρόνο υλοποίησής του το 2018, ενώ οι περισσότεροι μίλησαν τότε για συνωμοσιολογία.

Το δημοσίευμα έκανε λόγο για τον «Φοίνικα», την κωδική ονομασία ενός παγκόσμιου νομίσματος, διότι η γέννησή του θα προερχόταν από το θάνατο του παλαιού νομισματικού συστήματος και θα θύμιζε την αναγέννηση του αρχαίου Φοίνικα από τις στάχτες του. Ο Economist προφήτεψε ότι το νέο νόμισμα θα γεννιόταν κυρίως από το πάντρεμα του δολαρίου, των ευρωπαϊκών νομισμάτων και του γιεν.

Το 2018 πλησιάζει και την «προφητεία» της εφημερίδας έρχονται να της δώσουν κύρος τόσο ηχηρά ονόματα όσο και γεγονότα. Μόλις πριν από ένα μήνα, ο Rothschild, μιλώντας από την Κίνα στον τηλεοπτικό σταθμό Bloomberg για θέματα της παγκόσμιας οικονομίας και σε ερώτηση για τα προβλήματα του γουάν, είπε:

«Νομίζω πως όλοι πρέπει να εκμεταλλευθούμε αυτή την ευκαιρία που μας δίνεται και νομίζω πως η πρόκληση επίσης είναι να κινηθούμε προς την κατεύθυνση δημιουργίας ενός παγκόσμιου νομίσματος, γιατί οι επενδύσεις και η πολυπλοκότητα των εθνικών νομισμάτων έχουν προκαλέσει εκνευρισμό όχι μόνο ανάμεσα στα έθνη αλλά και στον καθένα ξεχωριστά».

Την ίδια άποψη εξέφρασε και ο οικονομολόγος Joseph Stiglitz, ο οποίος ήδη από το 2008 υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας ενός παγκόσμιου νομίσματος, με αφορμή την κατάρρευση της Lehman Brothers, που ήταν η αρχή της οικονομικής κρίσης. Τα ίδια επανέλαβε και τον Μάρτιο 2011 στους Financial Times, όπως και πρόσφατα, υποστηρίζοντας πάντα πως η δημιουργία παγκόσμιου νομίσματος θα αναμόρφωνε την οικονομία ολόκληρου του πλανήτη.

Οι δύο προαναφερόμενοι θεωρούν ότι η συμμετοχή της Κίνας σ’ αυτήν την πρωτοβουλία θα έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Αυτό φαίνεται ότι άρχισε να συμβαίνει, μετά το «Συναλλαγματικό Σύμφωνο» που υπέγραψαν προ ημερών ο Κινέζος πρωθυπουργός, κ. Γουέν Τζιαμπάο, με τον Ιάπωνα ομόλογό του, κ. Γιοσιχίκο Νόντα.

Η Κίνα με την Ιαπωνία, αλλά και άλλες ασιατικές χώρες, αποφάσισαν να χρησιμοποιούν στις μεταξύ τους συναλλαγές τα εθνικά τους νομίσματα, προκειμένου να θωρακίσουν τις οικονομίες και τα αποθεματικά τους, παρακάμπτοντας το δολάριο. Μέχρι τώρα το 60% περίπου των συναλλαγών (κοντά στα 340 δισ. δολ.) μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας γίνονται με βάση το αμερικανικό νόμισμα.
Αυτή η πράξη έχει διπλή ανάγνωση στην Ουάσιγκτον. Οικονομικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι θα μειωθεί η επιρροή του δολαρίου στο παγκόσμιο εμπόριο, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι θα εξασθενίσει η δυνατότητα της Κίνας να διαμορφώνει τις παγκόσμιες συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Η Ιαπωνία συμφώνησε και με την Ινδία για ανταλλαγή των νομισμάτων τους με αμερικανικά δολάρια και να έχουν πρόσβαση στα συναλλαγματικά αποθέματα και των δύο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ρευστότητας που θα τους παρουσιάζονται. Ανάλογες συμφωνίες έχουν υπογραφεί τόσο ανάμεσα στην Ιαπωνία και τη Ν. Κορέα όσο και μεταξύ της Κίνας με την Ταϊλάνδη και το Πακιστάν. Και προχθές, η κυβέρνηση του Σουδάν ζήτησε επίσημα από την Κίνα, να πραγματοποιούν επίσης οι δύο χώρες τις συναλλαγές τους στα εθνικά τους νομίσματα.

Με βάση τα παραπάνω, περιορίζεται σιγά-σιγά ο ρόλος του δολαρίου και του ευρώ. Διερευνητέο για την Ελλάδα είναι, αν μια αλλαγή του ευρώ (αν παραμείνουμε σ’ αυτό, εκούσια ή ακούσια) με όποιο άλλο νόμισμα, θα γίνει με συμφέρουσα νέα ισοτιμία ή όχι. Ας μη λησμονείται, ότι «κλειδώσαμε» ακριβά το ευρώ με 341 δραχμές, όταν η κυβέρνηση Σημίτη προέβη σε υποτίμηση 14%, ενώ οι μη κομματικοί οικονομολόγοι υποστήριζαν τότε ότι η δραχμή είναι κατά πολύ ασθενέστερη και η υποτίμηση έπρεπε να είναι πάνω από το 20%.

Αλλά, για πολιτικούς λόγους αυτό δεν έγινε, επειδή υποστηριζόταν πως η ελληνική οικονομία είναι ισχυρή («ατμομηχανή των Βαλκανίων»!) και ήδη η κατά 14% υποτίμηση προκαλούσε ερωτηματικά στους πολίτες.

Πέρα επομένως, από Τρόικα και ΔΝΤ, η Ελλάδα οφείλει από τώρα να προβεί στις δέουσες ενέργειες, ώστε να μη «πιαστεί» πάλι απροετοίμαστη σε ενδεχόμενη καθιέρωση παγκόσμιου νομίσματος. Ο Rothschild, είναι σαφής όταν υποστηρίζει πως «η πολυπλοκότητα των εθνικών νομισμάτων έχουν προκαλέσει εκνευρισμό όχι μόνο ανάμεσα στα έθνη αλλά και στον καθένα ξεχωριστά».
Υπενθυμίζουμε, ότι με την ίδια σαφήνεια ο κ. Soros, στο Λονδίνο, είχε υποστηρίξει πως η πολυπλοκότητα των εθνικών νομοθεσιών δημιουργούσε προβλήματα στη διακίνηση των κεφαλαίων από χώρα σε χώρα, και είχε ζητήσει την ίδρυση μιας «παγκόσμιας Αρχής» που θα ενοποιούσε τις νομοθεσίες.

Η παγκοσμιοποίηση δυστυχώς είναι πιο κοντά απ'όσο νομίζουμε....
Το είδαμε ΕΔΩ